Ποιος είσαι;

Αλήθεια, μέχρι ποιο βάθος μπορούμε να φτάσουμε για να απαντήσουμε αυτές τις ερωτήσεις; Είμαστε συνηθισμένοι να δίνουμε τυποποιημένες απαντήσεις, να κρατάμε τα προσχήματα, να φοράμε τίτλους, να προβάλλουμε ταυτότητες, να έχουμε αξία, να έχουμε μια θέση στην κοινωνία, μια κοινωνία που ξεχωρίζουμε από την έννοια "φυσικός κόσμος". Αν είμαι κάτι, είναι οι στιγμές που συνειδητά επιλέγω τις εκφράσεις μου και οι στιγμές που θυμάμαι τη μετάβαση, την επίγνωση ότι αυτό που νομίζω ότι είμαι θα αλλάξει, και ότι αν είμαι συνειδητοποιημένος θα λάβω κι εγώ μέρος σε αυτή την αλλαγή. Μια αλλαγή που εξελίσσεται πέρα από τον εαυτό μου. Οτιδήποτε υπάρχει έχει μια δόνηση, μια συχνότητα, μια οντότητα. Κι εμείς είμαστε οι φορείς, οι δέκτες και οι πομποί, οι συνδημιουργοί αυτής της μεταλλασσόμενης πραγματικότητας που για κάποιους εμπερικλείει τον πλανήτη και διαστάσεις πέρα από την ύλη.Η απορία είναι: Ποιος εκφράζεται όταν δεν είμαστε συνειδητοποιημένοι; Τι προωθούμε με τις πράξεις μας; Τι ενσαρκώνουμε; Πού σταματά και πού ξεκινά η λέξη συνάνθρωπος;
Τι θα πει "ανθρωπιά"; Ποιο είναι το όραμα που ευφραίνει τις ψυχές μας; Που χαρίζει χαμόγελα; Που εμπλουτίζει, εμπνέει και ευχαριστεί, εμψυχώνει, θεραπεύει, ελευθερώνει και κάνει τα πρόσωπα και κάθε κύτταρο του σώματος να εκπέμπει φως;
Μπορείς να μου το θυμίσεις;

Τι θέλεις;
Υ.Γ.: Είμαι καλλιτέχνης. Ασχολούμαι κυρίως με τη γλυπτική. Θέλω να θυμάμαι, να εκφράζω ό,τι καλύτερο μπορώ.