Γράφει ο Χάρης Καυκαρίδης
Οι προφήτες Τζόελ και Ίθαν Κοέν έπλασαν στην κινηματογραφική μυθολογία τον Λεμπόφσκι. Φοράει σανδάλια, ρόμπα και έχει μακριά μαλλιά. Σε αντίθεση με τον Ιησού [You said it man. Nobody f@#s with the Jesus!], δεν έχει δώδεκα followers, αλλά μόνο δύο ακόλουθους [ο ένας καταλήγει με άδοξο θάνατο σε κονσέρβα καφέ] που τον φωνάζουν dude! O dude αποφεύγει οποιαδήποτε δοκιμασία και πάντα τρέχει μακριά από καβγά. Δεν έχει δάνεια, υποθήκες, ούτε και τη φάτσα του σε περιοδικό. Αποδέχεται τις ανθρώπινες αδυναμίες και κυλάει με το ρεύμα. Η ιστορία του δεν θα φέρει καμία επιφοίτηση, κανένα ηθικό δίδαγμα και κανένας δεν θα σωθεί. Η ιστορία του, όπως και η ζωή, είναι μια φάρσα. Όσο ξύνεις την επιφάνεια για να βρεις νόημα, ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχει. Σε μια κοινωνία που μας εκθειάζει ήρωες, είναι ο αντι-ήρωας. Ο dude λοιπόν, είναι ο λόγος που τα βρήκα με τον εαυτό μου και αποδέχτηκα τις δικές μου αδυναμίες και των φίλων μου. Ο el duderino είναι ο λόγος που δεν πιστεύω σε ψευδοπρότυπα και που δεν θέλω να δω το όνομά μου χαραγμένο στην ιστορία. Μα πάνω απ' όλα είναι ο λόγος που αγόρασα χαλί για το σπίτι μου.
+ Η ταινία The Big Lebowski των αδελφών Κοέν κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες πριν 20 χρόνια, στις 6 Μαρτίου 1998. Παραμένει μία από τις καλύτερες ταινίες τους και ένα κινηματογραφικό φαινόμενο του οποίου οι διαστάσεις γίνονται εμμονή στην καθημερινότητα πολλών φανατικών θεατών. Ζητήσαμε από τον σκηνογράφο Χάρη Καυκαρίδη να μας πει γιατί αυτή η ταινία είναι καλτ.
