Πριν από λίγο καιρό ένας συνάδελφός μου ευχήθηκε "Άντε και υποψήφια" [μπορεί να το έκανε και λίγο κοροϊδευτικά, δε λέω]. Εγώ όμως άρπαξα. Υποψήφια; Ούτε για πλάκα! Αυτό όμως που είναι για μένα αδιανόητο, για τους άλλους είναι φυσιολογικό. Κι έτσι, τις τελευταίες μέρες λοιπόν το inbox μου στο facebook έχει γεμίσει από αιτήματα διαφόρων να κάνω like στη σελίδα τους, γιατί κατεβαίνουν υποψήφιοι. Κάθισα κι εγώ ένα πρωί και κοιτούσα τα αιτήματα. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν: "Αν κάνω like θα πρέπει να τους ψηφίσω κιόλας; Και αν δεν κάνω like θα καταλάβουν ότι δεν θα τους ψηφίσω; Και αυτοί που κάθονται και ψάχνουν τα προφίλ στο facebook (γιατί είναι πολλοί, πάρα πολλοί) θα καταλάβουν τι θα ψηφίσω κοιτώντας σε ποιες σελίδες υποψηφίων έχω κάνει like;". Τώρα θα μου πεις τι σκάω; Σκάω γιατί οι εκλογές είναι μυστικές για κάποιο λόγο. Και πάρα πολύ σωστά. Κι άμα θες λες ιδιωτικά ή δημόσια τι θα ψηφίσεις. Αλλά δεν θα βάλω τώρα το facebook δερβέναγα στο κεφάλι μου για το τι κάνω και τι όχι...

Να σας θυμίσω, αγαπητοί μου φίλοι, ότι στην Ελλάδα έχουμε και περιφερειακές και δημοτικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές. Φανταστείτε λοιπόν τι γίνεται σε αυτό το έρμο το inbox. Κάποιοι είναι φίλοι, συνάδελφοι, γνωστοί που προσβλέπουν στην υποστήριξή μου, την πραγματική μου υποστήριξη. Κάποιοι άλλοι είναι γνωριμίες που και αυτοί προσβλέπουν στην υποστήριξη μου (γιατί όχι;). Τέλος, άλλους δεν τους γνωρίζω καθόλου αλλά και αυτοί πάλι υποστήριξη περιμένουν (λες να;). Όλοι βέβαια είναι προς άγραν ψήφων. Και ό,τι ήθελε προκύψει. Και είναι κι εκείνοι που ξέρουν ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τους ψηφίσω αλλά μπαίνω στη μαζική αποστολή που κάνουν σε όλους τους φίλους τους στο facebook. Γι' αυτό άλλωστε δεν είναι τα social media; Για να μεταφέρεις το μήνυμά σου μαζικά. Δεύτερη αντίδραση: "Δεν κάνω like σε κανέναν". Έλα όμως που έχω ήδη κάνει μερικά. Ωχ, πώς την πάτησα έτσι; Και είναι και ο φίλος μου ο Μαρούν, που κατεβαίνει με τους Οικολόγους στο Βέλγιο. Όχι πως θα τον ψηφίσω, αλλά είμαστε φίλοι στη ζωή, 20 χρόνια. Ένα like να μην το κάνω; Και μου αρέσουν οι Οικολόγοι του Βελγίου. Ο Οικολόγος δήμαρχος σε έναν από τους δήμους των Βρυξελλών είναι Έλληνας κιόλας.

Τρίτη αντίδραση: "Κάνω like σε όλους". Στους πάνω και στους κάτω, στους αριστερά και στους δεξιά, στους Πράσινους και στους Βένετους. Και τι γίνεται όμως αν κάνω like σε κάποιον που δεν τον ξέρω καθόλου και είναι γνωστό λαμόγιο; Ντροπή να κάνω like. Και τι θα κάνω τώρα, θα κάθομαι να τους ψάχνω έναν έναν; Άκου τώρα καημός, πέντε εβδομάδες πριν τις ευρωεκλογές: Να ξέρω τι θα ψηφίσω και να μην ξέρω πού να κάνω like. Σκέφτομαι τελικά να κάνω like μόνο στους κανονικούς μου φίλους. Δηλαδή σε αυτούς που γνωρίζω, βλέπω, συναντώ, τηλεφωνώ. Οι άλλοι ας παρεξηγηθούνε, τι να κάνω; Άλλη λύση δεν μπορώ να βρω με τίποτα όσο και να βασανίζομαι. Αντί να κάθομαι να ονειρεύομαι αρνί σουβλιστό, Κυριακή των Βαΐων σήμερα, εγώ κάθομαι και πονοκεφαλιάζω για χαζομάρες. Α, ναι κι ακόμα δεν είδα να έχουν πλακώσει οι διαφημίσεις. Το τι θα γίνει τις τελευταίες ημέρες του Μαΐου ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω. Εκεί μάλλον θα το κλείσω το μαγαζί για καμιά δυο βδομάδες.

Σημείωση για φίλους και αναγνώστες (υποψήφιους και μη): Καλό Πάσχα, θα τα πούμε την Κυριακή του Θωμά. Κι άμα δεν με βρίσκετε στα social, μην ανησυχείτε, από την επομένη των εκλογών εκεί θα είμαι πάλι.