Του Βαγγέλη Γέττου

Για την υπόθεση Γαβριήλ έχουν γραφτεί εκατέρωθεν τα πλείστα όσα. Ωστόσο, είδηση ότι στις 6.10.2021 ο εκπαιδευτικός καλείται σε μια ιδιότυπη απολογία ενώπιον πειθαρχικού οργάνου του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας, επιβεβαιώνει την επιμονή με την οποία η κρατούσα κυβερνητική ελίτ επιχειρεί για άλλη μια φορά να διασύρει την χώρα διεθνώς. Και όπως έχει αποδείξει σε πολλές άλλες περιπτώσεις (σκάνδαλο διαβατηρίων, παλινωδίες στο Κυπριακό, εγκύκλιος για σχίσιμο σελίδας από σχολικό βιβλίο κ.ά), όταν αυτό που κρίνεται είναι οι εσωτερικές ισορροπίες εξουσίας, στην προσπάθειά της αυτή, η κυβέρνηση δεν ορρωδεί προ ουδενός. Ακολουθούν μερικές παρατηρήσεις σημειολογικού κυρίως περιεχομένου.

• Ο αίσχιστος Υπουργός Παιδείας, αυτό το ανδρείκελο που αισθητικά και ιδεολογικά θα μπορούσε άνετα να συνωστίζεται με άλλους σαν κι αυτόν σε οικογενειακές φωτογραφίες χουντικών υπουργικών συμβουλίων, αν κόπτεται για την ηθική προστασία των μαθητών, ας κοιτάξει να μαζέψει τους αντιεμβολιαστές γονείς και δασκάλους, τους οργανωμένους στο ΕΛΑΜ μαθητές που τρομοκρατούν δημοκρατικούς συμμαθητές τους, τους παπάδες που ασελγούν σε παιδιά, τους κακοποιητικούς γονείς. Επί της κυβέρνησης που συμμετέχει ο Προδρόμου αποφυλακίστηκαν βιαστές ανηλίκων. Που ήταν τότε η επίκληση του θρησκευτικού συναισθήματος;


• Η Κύπρος τελεί ήδη σε εις βάρος της δικαστική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για το ζήτημα των διαβατηρίων. Είναι απίθανο οι νομικοί σύμβουλοι του Υπουργείου Παιδείας να αγνοούν τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επί ζητημάτων ελευθερίας της έκφρασης. Είναι επίσης απίθανο να αγνοούν τις ρυθμίσεις του Ευρωπαϊκού και Διεθνούς Συμβατικού και Εθιμικού Δικαίου επί ζητημάτων σαν και αυτά που δήθεν εγείρει η υπόθεση Γαβριήλ. Οι νομικοί αυτοί για πόσο ακόμα θα ανέχονται την αυτοϋπονόμευση και τον αυτοεξευτελισμό για χάρη μιας φονταμενταλιστικής και οπισθοδρομικής εξουσίας; Και καλά οι έμμισθοι ιδιώτες δικηγόροι της κυβερνητικής καμαρίλας. Ο Γενικός Εισαγγελέας; Οι θεσμικές νομικές φωνές; Ένας πρωτοετής φοιτητής νομικής θα γελούσε με τα χάλια τους.


• Ο Αναστασιάδης που κατέχει άριστα την τέχνη της ενορχήστρωσης αποπροσανατολιστικών shows, δεν φοβάται τους πίνακες του Γαβριήλ. Ούτε, νομίζω, ενοχλείται η Εκκλησία από τις αγιογραφικές «λαθροχειρίες» του καλλιτέχνη. Αυτό που ενοχλεί βαθιά το ακροδεξιό συναπάντημα και το σύστημα των ΜΜΕ που ελέγχεται από αυτό είναι οι αναφορές του Γαβριήλ. Αντιπροσφυγικό μένος, αστυνομική βία, δικαστική αυθαιρεσία, διαφθορά, θεοκρατία: αυτά είναι τα βασικά ιδεολογικά θεμέλια της κυβέρνησης Αναστασιάδη. Επ’ αφορμή της υπόθεσης Γαβριήλ, το σύστημα Αναστασιάδη υπογραμμίζει ότι όποιος τολμήσει να παρενοχλήσει τις ιερές αγελάδες του κυπριακού πολιτικού και παραπολιτικού συστήματος, θα τεθεί εις το πυρ το εξώτερον. Και αυτό είναι ένα μήνυμα που αφορά τις εξελίξεις σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα με πρώτο το (εκ νέου ξεπουλημένο) Κυπριακό.


• Η κίνηση της πειθαρχικής διαδικασίας σηματοδοτεί με τον πλέον απροκάλυπτο τρόπο τον εναγκαλισμό ΔΗΣΥ και ΕΛΑΜ. Όσο περίεργο και αν φαίνεται ακόμα σε κάποιους, αυτοί που έκαψαν το ΣΙΓΜΑ, οι χιλιάδες των αντιεμβολιαστών που διέσπειραν τον ιό εν γνώσει τους σε διαδηλώσεις χωρίς ίχνος μέτρων προστασίας, οι αγανακτισμένοι με το τραγούδι «Diablo», όσοι αψήφησαν τις συστάσεις και εν μέσω lock down κοινωνούσαν κρυφά από τις πίσω πόρτες των εκκλησιών, όλοι αυτοί είναι ο σκληρός πυρήνας των ψηφοφόρων της δεξιάς πολυκατοικίας. Τα ακροδεξιά υπόγεια διεκδίκησαν και πέτυχαν να συμμετέχουν στη συνέλευση των ενοίκων και, προκειμένου να μην διαταράξουν την ησυχία του οικήματος, τους προσφέρονται ανταλλάγματα. Η ad hoc κοινοβουλευτική επιτροπή για το δημογραφικό (βλ. μεταναστευτικό/προσφυγικό) ήταν η πρόβα. Πέρασε αβρόχοις ποσί. Τώρα ο ΔΗΣΥ τείνει χείρα φιλίας στο ΕΛΑΜ και είναι «ντάλα μεσημέρι». Άλλωστε είναι σαρξ εκ τη σαρκός του.

Στην υπόθεση Γαβριήλ, η «μετριοπάθεια» και τα «μετρημένα λόγια» είναι κενά περιεχομένου. Στο πρόσωπο του εκπαιδευτικού κρίνεται η έκβαση μιας πτυχής της μητέρας των μαχών που θα καθορίσει το μέλλον του κυπριακού κοινωνικού σχηματισμού για τα επόμενα 100 χρόνια. Τουλάχιστον, τώρα, κανείς δεν θα μπορεί να πει ότι δεν άκουσε, δεν είδε ή δεν γνώριζε.