Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 2010 και είναι μέρος μιας μελέτης των κομμωτηρίων της Λευκωσίας που ξεκίνησαν τη λειτουργία τους μεταξύ 1950 και 1960. Η έρευνά μου είναι εθνογραφική, περιλαμβάνει συνεντεύξεις με τις ιδιοκτήτριες και τις πελάτισσές τους καθώς και φωτογραφική μελέτη των κομμωτηρίων.

Ξεκίνησα αυτή τη μελέτη ως μια διαδικασία σκέψης γύρω από το τι πάει να πει "γυναικεία ομορφιά". Το περιβάλλον αυτών των κομμωτηρίων, όπου η αισθητική του χώρου καθώς και η αισθητική της κομμωτικής και προσωπικής φροντίδας έχουν μια απόσταση από τις αναφορές της δικής μου γενιάς και πραγματικότητας, μου φάνηκε ιδανικό για να μπορέσω να δω το θέμα μου με ένα φρέσκο βλέμμα. Στην πορεία της έρευνας φάνηκε πολύ νωρίς ότι αυτά τα κομμωτήρια αποτελούσαν και, όσα συνεχίζουν να λειτουργούν, αποτελούν χώρους όπου κομμώτριες και πελάτισσες μοιράζονται, βιώνουν, επεξεργάζονται και διαπραγματεύονται πολύ περισσότερα από την εξωτερική τους εμφάνιση. Είναι χώροι ιδιαίτεροι, ούτε εντελώς δημόσιοι ούτε εντελώς ιδιωτικοί, αλλά κάτι ανάμεσα στα δύο. Αυτό ακριβώς είναι νομίζω που αναδύει και η συγκεκριμένη φωτογραφία, όπως και ο τίτλος του πρότζεκτ: "Ένα δικό τους δωμάτιο".

Ημ. γέννησης: 7/8/1969

Σπουδές: Προπτυχιακά: Παιδαγωγικά, Ανθρωπολογία, Ψυχολογία / Μεταπτυχιακά: Ιστορία στην Εκπαίδευση και πρόσφατα Μουσειολογία.

Eπιρροές: Φωτογραφικά οι Νίκος Φιλίππου, Martin Parr, Bernd & Hilla Becher κ.ά. Δεν είμαι φωτογράφος, χρησιμοποιώ όμως τη φωτογραφία ως μέρος της έρευνάς μου. Έτσι, οι επιρροές μου μάλλον έρχονται από πολλαπλά πεδία εκτός φωτογραφίας όπως οι εκθέσεις της Suzan Vogel, οι αισθητικές εκφράσεις κοινωνικών κινημάτων όπως το Serpica Naro και η γραφή του Ίταλο Καλβίνο.

High: Τα σχόλια των ανθρώπων που φωτογραφίζω, όταν βλέπουν τις φωτογραφίες τους.

Low: Το γεγονός ότι ο οπτικός γραμματισμός είναι σχεδόν απών από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.

Tip: Μια σκέψη - Είναι πιο χρήσιμο να απολαμβάνουμε ή να μελετούμε τη φωτογραφία, παρά να την πιστεύουμε.