Ολοκληρώνεται αύριο στον χώρο We Are Bud στο Μεταξουργείο στην Αθήνα η έκθεση "Six impossible things before breakfast"  που επιμελήθηκαν ο Ευαγόρας Βανέζης και η Δήμητρα Ιγνατίου.

6 δημιουργοί παρουσιάζουν τη δουλειά τους σε ένα χώρο που ανοίγεται στο κοινό διατηρώντας ακόμη όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που ορίζουν έναν ιδιωτικό οικιακό χώρο. Ο τίτλος της έκθεσης Six impossible things before breakfast παραπέμπει στην εν-τω-μεταξύ στιγμών χρονικότητα, όταν η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε αναταράζεται από την επισφαλή συνθήκη αιώρησης μεταξύ ύπνου και ξύπνιου - πριν τη ρήξη που επέρχεται με την καθιερωμένη ρουτίνα του πρωινού.

Η έκθεση παρουσιάζει έργα που προκύπτουν από την επίμονη εξερεύνηση πτυχών των καθημερινών εμπειριών μέσα από διαφορετικές προσεγγίσεις στη δημιουργική διαδικασία. Γίνεται έτσι εφικτή η σύζευξη διακλαδούμενων δημιουργικών χειρονομιών, έχοντας επίγνωση της αμοιβαιότητας που τις χαρακτηρίζει. Το WE ARE BUD γίνεται η πλατφόρμα πάνω στην οποία συντελείται ένα πείραμα· μετατρέπεται σε ένα εργαστήριο παραγωγής αδύνατων πραγμάτων που μας καλούν να εισέλθουμε σε κόσμους όπου η Αλίκη ταξιδεύει ταυτόχρονα προς όλες τις κατευθύνσεις και όπου η σκέψη της ύπαρξης παραμένει εν τω γίγνεσθαι.

Μέσα από τη δημιουργία (αν)εφικτών κόσμων, οι 6 γυναίκες εικαστικοί θέτουν τους όρους για εναλλακτικές οικονομίες του νοήματος, όπου παιχνίδια κλίμακας και οικειοποίησης ταυτοτήτων διαπραγματεύονται μια ανυπόφορη σκέψη: θα φάμε τις λέξεις ή οι λέξεις εμάς.

Η Μαρία Τουμάζου μέσα από την πρακτική της πειραματίζεται με χειρονομίες που μετριάζουν τις εντάσεις ανάμεσα στη χειρωνακτική και συναισθηματική εργασία. Ο σχεδιασμός του εαυτού και της κοινότητας εξετάζεται μέσω της μετοίκησης κοινωνικοπολιτικών μοτίβων σε έργα τα οποία μέσα από παιχνίδια κλίμακας προτείνουν αναπάντεχες προσεγγίσεις στο ζήτημα της συμβίωσης. Τα μοτίβα αυτά εξετάζονται ως αρχιτεκτονήματα, που παραμένουν πάντα ανοιχτά στη διεργασία της ερμηνείας του προσωπικού μέσα στο σύνολο. Στο Τhe “all us” balcony αντιπαραθέτει τις εγγενείς ποιότητες του ξύλου και του γυαλιού για την αναπαραγωγή μιας συναισθηματικά φορτισμένης αντανάκλασης των Νεοτερισμών Τουμάζου, του χώρου που συνδιαχειρίζεται στη Λευκωσία. Η παρουσία του μπαλκονιού εντός του εκθεσιακού χώρου ως υπόμνηση στη δυναμική των επιπέδων να ορίζουν την προοπτική μας αποτελεί ταυτόχρονα ένα σχόλιο για την φυσιολογία του βλέμματος. Στο έργο Rudi Brave & Sofia Stevi προτείνει μια εκδοχή απόδοσης υλικής υπόστασης σε μια εικονική συνάντηση, ενδιάμεσου χαρακτήρα, ούτε πραγματικής ούτε φανταστικής, που συντελείται εντός του  χώρου της ψηφιακά βιωμένη καθημερινότητας.  

Μαρία Τουμάζου, The “all us” balcony, διαστάσεις μεταβλητές, ξύλο, γυαλί, 2017

Μαρία Τουμάζου, Rudi Brave Sofia Stevi, 20x13 cm, τραπέζι, ρητίνη, φλούδες πορτοκαλιού, μέταλλο, 2017

Μαρία Τουμάζου, Rudi Brave & Sofia Stevi, 20x13 cm, τραπέζι, ρητίνη, φλούδες πορτοκαλιού, μέταλλο, 2017

Η Ναταλί Γιαξή προσεγγίζει και διαπραγματεύεται τη φαινομενολογία του παρόντος. Χρησιμοποιώντας εμφατικά τη γλώσσα ως υλικό και εργαλείο, δομεί χώρους όπου αντηχεί η χρονικότητα μιας ανάγνωσης στην οποία ο εαυτός ορίζεται ως ποιητικό αντικείμενο. Τα έργα Potential και Solid Plans αποτελoύν μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου που μας φέρνει αντιμέτωπους με δυνητικές εκδοχές των μετασχηματιστικών διεργασιών που υφίστανται οι πρώτες ύλες (γύψος, νερό, χρόνος) τις οποίες κατεργάζεται η Γιαξή στη συγκεκριμένη περίπτωση, για να καταλήξει στην καθησυχαστική κατάφαση ότι τελικά είναι “ok”. Στο dasein ist rund παίρνει ως αφετηρία τη διαπίστωση του Karl Jaspers, ότι “every being seems in itself round”, που παραθέτει ο Bachelard, στο βιβλίο Η Ποιητική του χώρου, ως μια ανυπόστατη μεταφυσική αλήθεια, στην οποία όμως καταλήγουν κατ΄επανάληψη πολλοί διανοητές. Η Γιαξή παραθέτει στο χαρτί και στο χώρο αντικείμενα και καταστάσεις που ορίζονται από την σφαιρικότητα τους, δημιουργώντας στην πορεία μια ποιητική της μεταφοράς˙ από ένα βιωμένο επίπεδο σε ένα άλλο. Ταυτόχρονα μας καλεί να προβληματιστούμε γύρω από τη διαφορά ανάμεσα στη σφαιρικότητα ως έννοια και στους τρόπους απόδοσής της.  Στο Types of Time η καταιγιστική αλληλουχία συγκλινόντων χαρακτηρισμών του ενδιάμεσου χρόνου -ο οποίος αποκτά χωρική υπόσταση- συνθέτει μια αυθαίρετη τυπολογική αλυσίδα αποδίδοντας τις διαφορετικές αποχρώσεις της δυναμικής του χρόνου εντός του οποίου κάτι ίσως συμβεί.

Ναταλί Γιαξή, Types of Time, 84x120 cm, ψηφιακή εκτύπωση, 2017

Ναταλί Γιαξή, Dasein ist Rund, 84x120 cm, ψηφιακή εκτύπωση, πορσελάνινο μπολ, 2017

Ναταλί Γιαξή, Dasein ist Rund, 84x120 cm, ψηφιακή εκτύπωση, πορσελάνινο μπολ, 2017

Ναταλί Γιαξή, Dasein ist Rund, 84x120 cm, ψηφιακή εκτύπωση, πορσελάνινο μπολ, 2017

Ναταλί Γιαξή, Dasein ist Rund, 84x120 cm, ψηφιακή εκτύπωση, πορσελάνινο μπολ, 2017

Ναταλί Γιαξή, Potential, επιγραφή σε υγρό γύψο, 2017 & Ναταλί Γιαξή, Solid plans, επιγραφή σε υγρό γύψο, 2017









Η Nurtane Karagil μέσα από τη δουλειά της ανταποκρίνεται με αμεσότητα  σε προ(σ)κλήσεις, τις οποίες αντιμετωπίζει ως πιθανές συνθήκες προβολής και  κατανόησης εσωτερικών ρυθμών και καταστάσεων. Η μεταφορά των μοτίβων μιας καθημερινότητας που ορίζεται από άλλο πραγματικό χώρο, αυτόν της Αμμοχώστου, στην περιοχή του Μεταξουργείου μέσω επιτελεστικών δράσεων, είχε ως αποτέλεσμα την συλλογή και χρησιμοποίηση τυχαίων αντικειμένων (found objects) και τη δημιουργία υπερτιθέμενων χαρτών και εικόνων.  H εγκατάσταση Maybe here empty happens επεκτείνεται εκτός του χώρου του WE ARE BUD για να μας φέρει αντιμέτωπους με το ότι “Nevertheless we end up here”. Τροφοδοτεί έτσι μια συνθήκη μεταξύ οικειότητας και αν-οικειότητας προ(σ)καλώντας το κοινό να λάβει μέρος στη συνεχή συζήτηση με τον εαυτό της και να εισέλθει σε περιβάλλοντα που αντανακλούν εναλλασσόμενες όψεις του ψυχισμού της.

Nurtane Karagil, Maybe here empty happens, διαστάσεις μεταβλητές, εγκατάσταση στο χώρο, τυχαία ευρεθέντα αντικείμενα, 2017

Nurtane Karagil, Maybe here empty happens, διαστάσεις μεταβλητές, εγκατάσταση στο χώρο, τυχαία ευρεθέντα αντικείμενα, 2017

Nurtane Karagil, Maybe here empty happens, διαστάσεις μεταβλητές, εγκατάσταση στο χώρο, τυχαία ευρεθέντα αντικείμενα, 2017

Nurtane Karagil, Maybe here empty happens, διαστάσεις μεταβλητές, εγκατάσταση στο χώρο, τυχαία ευρεθέντα αντικείμενα, 2017

Nurtane Karagil, Maybe here empty happens, διαστάσεις μεταβλητές, εγκατάσταση στο χώρο, τυχαία ευρεθέντα αντικείμενα, 2017

Nurtane Karagil, Maybe here empty happens, διαστάσεις μεταβλητές, εγκατάσταση στο χώρο, τυχαία ευρεθέντα αντικείμενα, 2017

Η Στέλλα Ν. Χρίστου συλλέγει ήχους και πληροφορίες. Με την εγκατάστασή Rondo, παρουσίαζει το πρώτο επεισόδιο ενός εν εξελίξει έργου γύρω από την υλικότητα της μνήμης. Προσεγγίζοντας την έννοια του αρχείου μέσα από την συλλογή κασετών, το περιεχόμενο των οποίων δημιουργήθηκε για ιδία χρήση, θεματοποιεί σε πολλαπλά επίπεδα την υλικότητα του αρχείου- ως ηχητικό, οπτικό και τεχνολογικά εξαρτώμενο. Έτσι η μνήμη ορίζεται ως ένας προνομιούχος κοινωνικοπολιτικός χώρος, όπου η εργασία της δημιουργού λειτουργεί ως καταλύτης διυποκειμενικών συγκινησιακών πλεονασμάτων. Το πλεόνασμα αυτό είναι και το βασικό στοιχείο στο οποίο επικεντρώνεται η Χρίστου, και είναι αυτό το οποίο ορίζεται ως κεντρικό μοτίβο στο οποίο επιστρέφουν οι φόρμες ανάδειξης του αρχείου, τις οποίες συνθέτει σταδιακά ακολουθώντας τις συμβάσεις της μουσικής φόρμας Rondo. Το κοινό καλείται να κάνει αυτοβούλως χρήση του αρχείου, ενώ παράλληλα η ίδια προτείνει μια ηλεκτροακουστική ηχητική εγκατάσταση στην οποία απομονώνει και χρησιμοποιεί αποσπασματικά στοιχεία του ίδιου αρχείου, προσθέτοντας και νέα στρώματα πρόσληψης .

Στέλλα Ν. Χρίστου, Ροντώ, - 14•12•17 Εισαγωγή, (Μέλι + Κερί + Άνθος) ≥ (Χέρι + Αυτί + Μάτι), εν εξελίξει έργο, 2017

Στέλλα Ν. Χρίστου, Ροντώ, - 14•12•17 Εισαγωγή, (Μέλι + Κερί + Άνθος) ≥ (Χέρι + Αυτί + Μάτι), εν εξελίξει έργο, 2017

Η Ραίσσα Αγγελή, μέσω γλυπτών και γλυπτικών εγκαταστάσεων, δημιουργεί στιγμές ανοικείωσης, οι οποίες αναπτύσσουν μια αφηγηματικότητα συνδεδεμένη με τις συνθήκες έκθεσης του κάθε έργου. Η εκθεσιακή συνθήκη υπαγορεύει κάθε φόρα την εγγραφή του έργου σε ορισμένο χρόνο και συνδέει την επανανοηματοδότηση της καλλιτεχνικής χειρονομίας ως πράξης που ορίζεται από την συγκεκριμενοποίηση καταστάσεων. Έτσι διαχειρίζεται την έννοια της επανάληψης, προκαλώντας μας να αναγνωρίζουμε κάθε κατάσταση ως μοναδική και ανεπανάληπτη. Στην παρούσα συνθήκη, διαπραγματεύεται την κυκλικότητα της αίσθησης του αναπόφευκτου που ενέχει ο στροβιλισμός του ατόμου γύρω από τον εαυτό του. Στο It goes. Thats’s the way it goes. It goes that way. It’s alright. παρουσιάζεται με ένα χιουμοριστικό και αλλόκοτα παιχνιδιάρικο τρόπο η εγγύτητα των εκ διαμέτρου αντίθετων συναισθηματικών καταστάσεων ενώ στο  Good job! Bad job. αντικατοπτρίζεται η α-δυνατότητα της πρόθεσης να επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ραίσσα Αγγελή, It goes. Thats's the way it goes. It goes that way. It's alright., διαστάσεις μεταβλητές, τερακότα, ρητίνη, μοτοράκι σούβλας, συνθετικά μαλλιά, 2017

Ραίσσα Αγγελή, It goes. Thats’s the way it goes. It goes that way. It’s alright., διαστάσεις μεταβλητές, τερακότα, ρητίνη, μοτοράκι σούβλας, συνθετικά μαλλιά, 2017

Ραίσσα Αγγελή, Good job! Bad job., διαστάσεις μεταβλητές, κεραμικό, 2017

Ραίσσα Αγγελή, Good job! Bad job., διαστάσεις μεταβλητές, κεραμικό, 2017

Η Μαρίνα Ξενοφώντος εξερευνά τις εκφάνσεις και την εκφραστική δυνατότητα ιδεών, μέσων και υλικών, όπως αυτά διατρέχουν και επηρεάζουν το κοινωνικό πεδίο, προσεγγίζοντας πολλαπλές θεματικές. Η ανάγκη της καλλιτέχνιδας να δίνει υπόσταση στα πράγματα, την οδηγεί στη διεκδίκηση του χώρου άρθρωσης μιας ιδιωτικής, ιδιάζουσας πραγματικότητας. Στο Game Notes δημιουργεί ένα προσωπικό χάρτη, ενεργοποιώντας την α-τυπική αλληλεπίδραση της με την συμβολική τάξη, ρευστοποιώντας χρονικά και τοπικά όρια. Μας φέρνει έτσι αντιμέτωπους με μια κοσμογονία που ισορροπεί στην ενδιαμεσότητα λογικής και παραλόγου, όπου οι λέξεις και ο χρόνος συν-υπάρχουν ως τοποβόρες λειτουργίες. Στο I, you, he, she, it, We, You, Them η Ξενοφωντος χρησιμοποιεί μια επιφάνεια κάτοπτρο που αντανακλά κατάλοιπα εκδήλωσης παιδικότητας σε ατέρμονη κυκλική διάταξη. Σε συνδυασμό με την παραποιημένη κλίση της προσωπικής αντωνυμίας σε χειρόγραφη απόδοση μας υποβάλλει αναπάντεχα σε μια διεργασία επανεξέτασης της στάσης μας προς το γίγνεσθαι.

Μαρίνα Ξενοφώντος, Game Notes, 126x66 cm, διακοσμημένο βελούδο και μηχανισμός ρολογιού, 2015

Μαρίνα Ξενοφώντος, Game Notes, 126x66 cm, διακοσμημένο βελούδο και μηχανισμός ρολογιού, 2015

Μαρίνα Ξενοφώντος, I, you, he, she, it, We, You, Them, 50x50 cm, αυτοκόλλητα σε έλασμα stainless steel, 2015

Μαρίνα Ξενοφώντος, I, you, he, she, it, We, You, Them, 50x50 cm, αυτοκόλλητα σε έλασμα stainless steel, 2015



 

Η Ραΐσσα Αγγελή (γεν. 1986) ζει και εργάζεται στη Λευκωσία. Αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Πράγας (AVU) το 2011 και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη γλυπτική. Το 2015 διοργάνωσε και επιμελήθηκε την δράση Mountain,  στο Άλατου, Λευκωσία ενώ το 2017 παρουσιάστηκε ατομική της έκθεση, με τίτλο Cosmicomics, Θκιο Ππαλιές, Λευκωσία.  Πρόσφατες συμμετοχές σε εκθέσεις περιλαμβάνουν No Future in Dreaming, Θκιό Ππαλιές, 2017, Λευκωσία και Rooms to Contemplate, Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου, 2017, Λευκωσία. http://raissaangeli.com

Η Ναταλί Γιαξή (γεν. 1980) ζει και εργάζεται στην Λευκωσία. Πρόσφατες  εκθέσεις της περιλαμβάνουν: Ο Κήπος Βλέπει, 2017, Μέγαρο Μουσικής, Αθήνα· *bang!, 2017, Daily Lazy Project Space, Αθήνα·  Solid Plans,(ατομική έκθεση), 2016, Θκιο Ππαλιές, Λευκωσία·  The Equilibrists, 2016,  Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα·  Βραβείο ΔΕΣΤΕ, 2015, Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Αθήνα. Το 2013 συν-εκπροσώπησε την  Κύπρο στην 55η Μπιενάλε Βενετίας.  www.natalieyiaxi.com

 Η Μαρίνα Ξενοφώντος (γεν. 1988, Λεμεσός, Κύπρος) σπούδασε στο Goldsmiths, Λονδίνο και στο Bard College, Milton Avery Graduate School of the Arts, Νέα Υόρκη. Από τον Ιανουάριο 2018 θα συμμετέχει στο πρόγραμμα φιλοξενίας του Rijksakademie van Βeeldende Κunsten στο Άμστερνταμ. Το 2016 εξέδωσε το αρχείο του Χριστόφορου Κυριακίδη με τίτλο We are not alone - We are a fly in the Milk of Ιnfinity. Είναι ιδρυτικό μέλος της κολεκτίβας Νεοτερισμοί Τουμάζου (Neotoum) η οποία επιμελείται μια σειρά μόδας, βιβλία καλλιτεχνών και εκθέσεις. Πρόσφατες συμμετοχές σε εκθέσεις περιλαμβάνουν: The Future of Color, The Cyprus Pavilion at Biennale Arte 2017, Βενετία· Τerra Mediterranea: In Action, 2017, Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας(NiMAC), ·  Πλάνητες (στο πλαίσιο της διοργάνωσης Πάφος 2017, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης)·  So close yet so far away, Petach Tikva Museum of Art, 2017, Τελ-Αβίβ.

Η Μαρία Τουμάζου (γεν. 1989) ζει και εργάζεται στη Λευκωσία. Είναι κάτοχος πτυχίου Καλλιτεχνικής Πρακτικής από το Goldsmiths College (2011) και μεταπτυχιακού τίτλου στις Καλές Τέχνες από Glasgow School of Art (2014). Το 2013 συν-ίδρυσε στη Λευκωσία, τους Νεοτερισμούς Τουμάζου (Neotoum), μία κολλεκτίβα-χώρο φιλοξενίας καλλιτεχνικών πρότζεκτ. Είναι επίσης συν-ιδρύτρια των ανεξέρτητων εκδόσεων MARIA†. editions με έδρα τη Λευκωσία και τη Νέα Υόρκη. Το 2016 εξέδωσε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο Gee. Πρόσφατες συμμετοχές σε εκθέσεις περιλαμβάνουν: Athens and Its Periphery in Regards to Contemporary Painting, 2017, The Breeder Gallery, Αθήνα· Chill-out Reading room, Independent projects booths, 2017, Art Athina· The Future of Color, The Cyprus Pavilion at Biennale Arte 2017, Βενετία· Terra Mediterranea: In Action, 2017, Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας (NiMAC).

Η Στέλλα Ν. Χρίστου (γεν. 1979) οργανώνει ήχους και λέξεις. Γεννήθηκε στο χωριό Ασκάς, Λευκωσία. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Μελέτησε πιάνο, κιθάρα, σχέδιο, κλασικό τραγούδι, αμπελοκαλλιέργειες, ανώτερα θεωρητικά της μουσικής, θεολογία, μαθηματικά, φλάουτο, ποίηση και φιλοσοφία. Ηχητικές καταγραφές στο πεδίο, φωνές ανθρώπων και ήχοι αντικειμένων/ καταστάσεων/ δράσεων, στήνουν το πολυετές ηλεκτροακουστικό της αρχείο. Σχεδιάζει, γράφει και επιτελεί μουσική για θέατρο, για χορό, για ταινίες, για εικαστικές δράσεις, για όσους αγαπά. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδος OuterStella η οποία το 2016 κυκλοφόρησε το άλμπουμ ΝΙ•ΚΟ με 14 δικές της συνθέσεις.

Η Nurtane Karagil (γεν. 1989, Λονδίνο) σπούδασε Καλές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο του Hacettepe στην Άγκυρα και απέκτησε το μεταπτυχιακό της από το Πανεπιστήμιο του Brighton. Διδάσκει στο Eastern Mediterranean University στην Αμμόχωστο. Πρόσφατες συμμετοχές σε εκθέσεις περιλαμβάνουν: Τerra Mediterranea: In Action, Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας(NiMAC), 2017·  Πλάνητες (στο πλαίσιο της διοργάνωσης Πάφος 2017, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης),  Bank of No, 2015, Leventis Gallery - Point Centre of Contemporary Art, Λευκωσία;  SKT,  Efruz, 2015, Λευκωσία· Stepping over the borders, ΕΜΑΑ, 2015, Λευκωσία· How should a war be remembered?, Cer Modern Hub Art Space, 2015 Άγκυρα.

Ο Ευαγόρας Βανέζης (γεν. 1988, Λευκωσία) είναι arts writer και επιμελητής εκθέσεων. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Θεωρία της Τέχνης από το Central Saint Martins. Συν-ίδρυσε την πλατφόρμα Scale Appropriate, που δραστηριοποιείτε  στον τομέα της διοργάνωσης εκθέσεων και το digital curation. Δοκίμια του έχουν συμπεριληφθεί σε εκθέσεις, καταλόγους και άλλες καλλιτεχνικές εκδόσεις. Πρόσφατα δοκίμια: Bussiness Plan (για τον Πήτερ Εραμίαν), Exhaustion (για τον Φάνο Κυριάκου), A Land Rover Approached the Village (για τους Νεοτερισμούς Τουμάζου). Πρόσφατες εκθέσεις: Ecstatic Textures, για το πρόγραμμα Modus Operandi 2017: Νέοι καλλιτέχνες από την Κύπρο του Συνδέσμου Εικαστικών Κύπρου και Vanity: How to Enjoy Burning Bridges You Haven’t Built (Scale Appropriate, 2017).

Η Δήμητρα Ιγνατίου (Αθήνα, 1988) είναι κάτοχος πτυχίου Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κύπρου και Μεταπτυχιακού τίτλου Τέχνη και Πολιτιστική Κληρονομιά: Πολιτική, Διαχείριση και Εκπαίδευση, Πανεπιστήμιο του Μάαστριχτ, Ολλανδία. Τα τελευταία 6 χρόνια δραστηριοποιείται στο πεδίο της σύγχρονης πολιτιστικής παραγωγής (documenta 14, Point Centre for Contemporary Art κ.α.). Από το 2016 μοιράζει το χρόνο της μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας. (συν)Διοργανώνει και (συν)επιμελείται εκθέσεις, πολιτιστικές δράσεις και εκδόσεις ενώ παράλληλα σχεδιάζει και πραγματοποιεί ξεναγήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα σε μουσεία, εκθέσεις και χώρους πολιτισμού.

• WE ARE BUD, Μυλλέρου 43, Μεταξουργείο 10436, Αθήνα | Ωράριο Έκθεσης: Πεμ.-Σαβ. 18:30-21:30 & με ραντεβού [youarebud@gmail.com] | Συμμετέχουν: Ραΐσσα Αγγελή, Ναταλί Γιαξή, Μαρίνα Ξενοφώντος, Μαρία Τουμάζου, Στέλλα Ν. Χρίστου, Nurtane Karagil| Επιμέλεια: Ευαγόρας Βανέζης & Δήμητρα Ιγνατίου

WE ARE BUD
https://www.facebook.com/wearebud/

Το BUD είναι ένα πείραμα. Ένας χώρος σε επαναπροσδιορισμό.

Το Bud δεv είναι εκθεσιακός χώρος ούτε γκαλερί. Ο ορισμός του είναι άγνωστος, το ίδιο και η διάρκεια ζωής του. Μας αρέσουν τα περίεργα (πράγματα) και δημιουργούμε/κάνουμε χώρο γι’ αυτά.