Μιλήσαμε με την χορεύτρια Κωνσταντίνα Σκαλιώντα για την παράσταση της "Once there was a forest", μία παράσταση για την καταστροφή του φυσικού κόσμου, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη δραματουργό Ροδιά Βόμβολου, τη χορεύτρια Μπελίντα Παπαβασιλείου και το συνθέτη Δημήτρη Σάββα.

Ποια ήταν η ιδέα πίσω από το έργο; Γιατί καταπιάστηκες με το συγκεκριμένο θέμα;

Η κινητήριος δύναμη πίσω από τη παράσταση "Once Τhere Was A Forest" ήταν η ανάγκη να επεξεργαστώ μέσα από το σώμα μου την αγωνία που νοιώθω, και που πολλοί νοιώθουμε, για το μέλλον του κόσμου μας, όντας αυτόπτης μάρτυρας και παρατηρητής μεγάλων φυσικών καταστροφών και έντονων κλιματικών αλλαγών, οι οποίες οφείλονται στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Η εμπειρία της πανδημίας σίγουρα φόρτισε αυτή την ανάγκη και η μόνη διέξοδος για μένα ήταν να καταπιαστώ καλλιτεχνικά με αυτή τη θεματική και να την εκτονώσω σωματικά.

Τι μηνύματα και συναισθήματα θα ήθελες να περάσεις στους θεατές που θα έρθουν να δουν την παράσταση;

Θα ήθελα το ίδιο το έργο να αποκαλύψει αυτά τα συναισθήματα στο κοινό και να τα βιώσει μαζί μας. Με τους συνεργάτες μου Μπελίντα Παπαβασιλείου, Δημήτρη Σαββα και Ροδιά Βόμβολου, πιστεύω έχουμε σχεδιάσει μια εμπειρία πλούσια σε ερμηνείες, εικόνες και συναισθήματα. Στόχος μας είναι να ενεργοποιήσουμε τη μνήμη και τη φαντασία του κάθε θεατή έχοντας κύρια εργαλεία τον ήχο, την κίνηση των σωμάτων μας και των υλικών επί σκηνής, έτσι ώστε να είναι ο ίδιος σε θέση να κάνει τους δικούς του συνειρμούς, να σχηματίσει τις δικές του εικόνες, να βρει τα δικά του νοήματα, να συμπληρώσει τα κενά, να γεμίσει τις παύσεις..

Τι συναισθήματα σου άφησε εσένα μέχρι τώρα το έργο;

Νοιώθω ότι ως περφόρμερ τώρα θα αρχίσω πραγματικά να βιώνω το έργο στην παρουσία του κοινού. Θα έλεγα όμως ότι η δημιουργική διαδικασία του έργου ήταν μια διαδικασία καθαρτική/θεραπευτική για μένα προσωπικά. Μέσα από την διαδικασία νοιώθω μια βαθύτερη σύνδεση του σώματός μου με άλλα φυσικά σώματα όπως το νερό, τις πέτρες, τα δέντρα, και μια αυξημένη ενσυναίσθηση η οποία μου προκαλεί μια πρωτόγνωρη ηρεμία και ασφάλεια. Νοιώθω μέλος του σώματος της φύσης, η οποία ξέρει να αγκαλιάζει στο τοπίο της την ζωή και τον θάνατο, το φως και την σκιά.

Υπήρχε κάποια ιδιαίτερη πρόκληση;

Η ίδια η χορογραφική διαδικασία είναι μια μεγάλη αλλά και συναρπαστική πρόκληση. Είναι μία διαδικασία πολυσύνθετη και απαιτητική σε πολλά επίπεδα, με πολλά σκαμπανεβάσματα και εκπλήξεις. Ως δημιουργός καλείσαι να συντονίσεις, να φέρεις μαζί προσωπικότητες, σώματα, υλικά, ήχους, εικόνες, αισθήσεις ώστε να γεννηθεί ένα καινούργιο σύμπαν, που να είναι οικείο αλλά ταυτόχρονα πρωτόγνωρο, το οποίο θα απορροφήσει και σένα ως δημιουργό/περφόρμερ αλλά και τον θεατή.

Θα ήθελες να εξελίξεις το έργο, να καταπιαστείς περισσότερο με αυτή τη θεματική;

Νοιώθω ότι ήρθε η στιγμή το ιδιο το έργο να εξελιχθεί μέσω της παρουσίας του κοινού, να αφήσει το αποτύπωμά του στον θεατή, έτσι ώστε αυτό να συνεχίσει να εξελίσσεται στη δική του φαντασία και μνήμη, για καιρό μετά την παράσταση. Όσον αφορά στη θεματική, στην οποία δουλεύω τα τελευταία δύο χρόνια, νιώθω ότι είναι ανεξάντλητη και ότι θα συνεχίσει να απασχολεί και μένα και την ανθρωπότητα για χρόνια ακόμα. Πιστεύω ότι οι τέχνες είναι ένα άλλο ισχυρό μέσο, το οποίο μπορούν οι κυβερνήσεις να επιστρατεύσουν ώστε να αποκατασταθεί η σχέση του ανθρώπου με τη φύση και να βελτιώθει η οικολογική του συνείδηση.







Πληροφορίες

"Once there was a forest" - Κωνσταντίνα Σκαλιώντα

19 & 20 Νοέμβρη, στην Αποθήκη 79 στη Λάρνακα, στα πλαίσια των παράλληλων εκδηλώσεων της Μπιενάλε Λάρνακας 2021, 20:30.

26 & 27 Νοέμβρη, στον Πολυχώρο Συνεργείο στη Λεμεσό, 20:30.

Εισιτήρια: 10 ευρώ (ενήλικες) & 8 ευρώ (μειωμένο)

www.skalionta.com