Συνέντευξη στη Μερόπη Μωυσέως, 10.4.2011
Αν οι υπόλοιποι περιμένουν το θέρος για τις καλοκαιρινές παραγωγές σε εξωτερικό χώρο, η νεαρή σκηνοθέτιδα Αθηνά Κάσιου και η ομάδα Open Arts συστήνουν μιαν απολύτως... ανοιξιάτικη παραγωγή: μαγιάτικες παραστάσεις με το έργο του Σαίξπηρ "Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας" σε ένα περιβόλι.
Η νέα δουλειά της Αθηνάς Κάσιου αναμένεται με το ίδιο αίσθημα που περιμένει κανείς κάθε χρόνο την άνοιξη: "Σαίξπηρ" ανεβασμένος έξω, στη φύση. Η θεατρική πράξη θα μπορούσε να εμπίπτει στην ιδέα της "γυμνής σκηνής" του Πίτερ Μπρουκ, σκοντάφτει όμως στις σουρεαλιστικές εικόνες του φωτογράφου Τιμ Γουόλκερ, το "σύμπαν" του οποίου επέλεξε να ακολουθήσει η νεαρή σκηνοθέτιδα. Με το άγχος του άστατου καιρού, αλλά και την ελπίδα ότι τον Μάη -οπότε ξεκινούν οι παραστάσεις- θα είναι υπέροχος, η Αθηνά Κάσιου μίλησε στον "Π" για τη νέα της δουλειά, το ανέβασμα του έργου "Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας" στο οικογενειακό της περιβόλι κάπου στον Στρόβολο.
"Εδώ και καιρό θέλω να κάνω κάτι στο περιβόλι. Από μόνος του ως χώρος είναι υπέροχος. Αφήνει περιθώρια να φανταστείς διάφορα. Το διασκεδάζω μόνη μου, γι' αυτό ήθελα να το μοιραστώ, να συμβεί και κάτι. Στην Αγγλία παρακολούθησα δύο θεατρικές ομάδες που κάνουν ό,τι αποκαλείται experimental immersive theatre, δηλαδή χτίζουν τον κόσμο γύρω σου και ενώ μπορεί να ξέρεις την ιστορία του έργου, μπαίνεις μέσα στον θεατρικό κόσμο με λεπτομέρεια. Σε αφήνουν επίσης να εξερευνήσεις το χώρο. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία για μένα, μου έδωσε την ευκαιρία να αφεθώ ελεύθερη και να ανακαλύπτω συνεχώς πράγματα ως θεατής. Δίνεις και την ικανοποίηση ότι έφτιαξες κάτι μόνος σου. Γι' αυτό ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο. Έπειτα, είδα τυχαία τις φωτογραφίες του Τιμ Γουόλκερ -Βρετανού φωτογράφου για τη Vogue- που πάντα φέρνει ένα σουρεάλ στοιχείο στις φωτογραφίες του. Ένα δέντρο, για παράδειγμα, μέσα σε ένα δωμάτιο. Κι αυτό δημιουργεί αμέσως ένα σουρεαλιστικό σκηνικό. Αυτό με γοήτευσε πολύ. Έπειτα, όλα κόλλησαν μεταξύ τους: το περιβόλι, ο Τιμ Γουόλκερ, το 'Όνειρο...' του Σαίξπηρ. Γιατί ήθελα να κάνω κάτι με κείμενο αυτή τη φορά. Στο In Two Minds μου άρεσε η ελευθερία της δημιουργίας του κειμένου αλλά τώρα ήθελα περισσότερα πλαίσια".
Παρατηρείται μεγάλη "κινητοποίηση", πάντως, στο χώρο του θεάτρου. Και γίνονται νέα πράγματα.
"Ερχόμαστε πίσω στην Κύπρο. Γιατί; Μαθαίνουμε πράγματα στο πανεπιστήμιο, στις σχολές, και τρώμε εκεί τα μούτρα μας δοκιμάζοντας. Αλλά, θέλουμε να μεταφέρουμε ό,τι μάθαμε εδώ, γιατί θέλουμε να τα δούμε στον τόπο μας. Πώς βγαίνει η Μία και ο Λύσανδρος, αν είναι Άγγλοι, είναι ξεχωριστό απ' το αν είναι Κύπριοι. Πολλοί από τους ηθοποιούς που τέλειωσαν τις σπουδές τους αλλά ζουν στην Αθήνα, ήρθαν ειδικά για αυτό το πρότζεκτ. Γιατί ψάχνουν αφορμή να κάνουν πράγματα εδώ".
Πώς επέλεξες τους συμμετέχοντες στο πρότζεκτ;
"Έκανα ακροάσεις. Χαίρομαι για το facebook, γιατί είναι ένας εύκολος τρόπος να επικοινωνήσεις με κόσμο. Υπήρξε ανταπόκριση και είδα αρκετούς νεαρούς ηθοποιούς. Αλλά δούλεψε στο χώρο και η διαδικασία "από στόμα σε στόμα". Αυτός ήταν ένας τρόπος να μοιραστώ αυτό που θέλω να κάνω και τα άτομα που θα ασχοληθούν να ξέρουν ότι θέλουν να το κάνουν. Ο Δημήτρης Αντωνίου είναι Κύπριος που εργάζεται στην Αθήνα και επιστρέφει για την πρώτη του δουλειά εδώ - αν δεν κάνω λάθος. Έχουμε μαζί μας επίσης την Άννα Γιαγκιώζη, η οποία μας βοηθά επίσης στο λόγο και στην ορθοφωνία, την αδελφή μου Λένα, τον Βαλεντίνο Κόκκινο, τον Μαρίνο Κονσόλου που επίσης ήρθε από την Αθήνα. Με τον Μάριο Κωνσταντίνου δουλέψαμε ξανά μαζί. Το επιτελείο συμπληρώνουν η Μέλπω Κολόμβου, η Μαρίνα Μανδρή, ο Νίκανδρος Σαββίδης, η Μαρλέν [Σαΐτη] ήρθε από την Αθήνα ειδικά για την παράσταση, ο Μιχάλης Σοφοκλέους, ο Γιώργος Τζωρτζής, ο Ανδρέας Φυλακτού, ο Στέλιος Χλιαράς -μισός Κύπριος μισός Ελλαδίτης- και η Άντρια Ζένιου. Πρώτη φορά είμαι σε θίασο όπου όλοι είμαστε πάνω κάτω της ίδιας ηλικίας - πάντα είμαι η πιο μικρή. Κι αυτό προσφέρει μια ενέργεια, έναν ενθουσιασμό. Καλό κακό, είναι κάτι διαφορετικό. Και μέσα τους όλοι είναι διαφορετικοί. Η ομάδα για τα σκηνικά και κοστούμια αποτελείται από τη Μαρίνα Χατζηλούκα, με την οποία γνωριζόμαστε από παλιά και έχουμε κοινές αναφορές. Μου σύστησε τη Λύδια [Μανδρίδου] και τη Μαργαρίτα [Παπαθεοδούλου], που δουλεύουμε μαζί για τα σκηνικά και τα κοστούμια. Μαζί έφεραν τον Νικόλα Κανάρη που κατασκευάζει πράγματα. Έρχεται επίσης από την Αμερική ο συνθέτης Chris Bathgate, που θα έρθει για έναν μήνα στις παραστάσεις και θα παίζει ζωντανά μουσική. Ο κ. Γιώρκος, που έχει το παλαιοπωλείο "Η Ευκαιρία", είναι ίσως ο πολυτιμότερος άνθρωπος σε αυτή την παραγωγή. Είναι εκεί εδώ και ενάμιση μήνα, μας παραχώρησε πολύτιμα αντικείμενα, πλήρως ενθουσιασμένος, απίστευτο! Άλλος απίστευτος είναι ο Μιχάλης Αθανασίου του African spirit: έχει χόμπι να φτιάχνει πρόσωπα με fiberglass και μας προσέφερε απλόχερα πράγματα. Όλοι οι χορηγοί βοήθησαν με τον ένα ή άλλο τρόπο για την υλοποίηση της παραγωγής".
Που φαντάζομαι πως θεωρείται υψηλού προϋπολογισμού;
Ναι.
Πραγματοποιούνται πολλές παραστάσεις τον τελευταίο καιρό και, ενώ ζητούσαμε την αφθονία, χάσαμε το μινιμαλισμό. Μήπως όλος αυτός ο εντυπωσιασμός είναι μια υπερπροσπάθεια;
Δεν μπορώ να πω αν είμαι οπαδός του ενός ή του άλλου. Έχω δει μινιμαλιστικές παραστάσεις που είναι εξαιρετικά δυνατές. Αλλά, μπήκα σε μια θεατρική φόρμα υπερπαραγωγής όπου πέρασα απίστευτα καλά. Το θέατρο υπάρχει για να δημιουργήσει στο θεατή μιαν εμπειρία και μια σειρά από συναισθήματα. Ο στόχος είναι αυτός. Τώρα, αν κάνεις μια υπερπαραγωγή χωρίς να καταφέρεις να πάρεις το κοινό σου σε ένα ταξίδι, τι τη θέλεις την υπερπαραγωγή; Ο στόχος δεν είναι να χρησιμοποιήσω gadgets για να φέρω το κοινό στο θέατρο. Διαλέγω αυτό το πράγμα γιατί αυτό με εκφράζει τη δεδομένη στιγμή και αυτό θέλω να κάνω. Και μέσα σε αυτό, θα χρησιμοποιήσω ό,τι είναι απαραίτητο για να "τραβήξω" το κοινό σε αυτό το ταξίδι.Άρα, αν θέλω να κάνω "Σαίξπηρ" κατά την παράσταση του Πίτερ Μπρουκ, και δεν υπήρχε τίποτα επί σκηνής, πιστεύω ότι το ταξίδι είναι το ίδιο. Ο Μπρουκ έστησε έναν άλλο κόσμο, με άσπρους τοίχους. Αυτός που ήθελα εγώ στήσω είναι ο κόσμος του Τιμ Γουόλκερ, που δεν είναι μινιμάλ. Καθόλου. Άρα, εξαρτάται από το τι κόσμο θέλεις να χτίσεις. Είναι με πολύ ενθουσιασμό και ειλικρίνεια που διάλεξα αυτό τον κόσμο. Να χρησιμοποιήσεις όμως κάτι εντυπωσιακό για να προσελκύσεις κόσμο... Τον έφερες στην πόρτα, μετά; Πρέπει να σκεφτείς το μετά. Γιατί το σημαντικό είναι να δημιουργήσεις την εμπειρία.
Τι προσδοκίες έχεις από αυτή την παράσταση;
Έχουμε ακόμη ένα μήνα πρόβες. Έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου, θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε με συγκέντρωση, αγάπη και σεβασμό, για να φτιάξουμε μια ωραία παράσταση. Θέλω να έρθει ο κόσμος και να ζήσει αυτό που προσδοκούμε να φτιάξουμε. Που θα κινήσει το ενδιαφέρον και για μετά. Για να γινόμαστε καλύτεροι σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε.
+ Οι παραστάσεις ξεκινούν στις 17 Μαΐου και θα ολοκληρωθούν στις 28 Μαΐου. Θα πραγματοποιούνται σε ένα κτήριο με περιβόλι επί της οδού Κρόνου [πάροδος Στροβόλου], στις 20:30. Πληροφορίες τηλ. 99461186.
