Τα ξυλόγλυπτα του Χαλικιόπουλου είναι κυρίως ανθρωπομορφικά. Κάποιες είναι στατικές και ενίοτε μετωπικές φιγούρες και άλλες έχουν στοιχεία κίνησης και σύνθεσης ενώ είναι εμφανής η αφηρημένη και εξπρεσιονιστική διάθεση του δημιουργού.
Οι τίτλοι ή τα ονόματα των έργων που βρίσκονται στον κατάλογο της έκθεσης που εγκαινιάστηκε πρόσφατα είναι εμπνευσμένα είτε από το θέμα τους, είτε από την τοποθεσία όπου βρέθηκε το κάθε ξύλο. Έτσι συναντούμε γλυπτά με τον τίτλο «Χορευτής», «Θρήνος», «Γάζα», αλλά και «Λάρα», «Χα Ποτάμι», «Τοξεύτρα».
«Τα ξύλα αυτά ταξίδεψαν για πολλά χρόνια στο νερό και λαξεύτηκαν από την ορμή των κυμάτων, την άμμο, την αλμύρα και τον αέρα. Είναι άγνωστο από πού ξεκίνησαν, πώς κατέληξαν στη θάλασσα, και πολύ δύσκολο να αναγνωρίσεις το είδος ή την ηλικία του δέντρου από το οποίο προήλθαν» εξηγεί ο Χρήστος Χαλικιόπουλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στον «Π».
Σε κάποια, όπως αναφέρει, είναι εμφανές ότι προέρχονται μάλλον από τις ρίζες του δέντρου. Το μόνο σίγουρο πάντως, είναι ότι έχεις στα χέρια σου ένα έργο της ίδιας της φύσης που δημιουργήθηκε σε βάθος χρόνου, συμπλήρωσε. Και αυτό, όπως εξήγησε, είναι που κάνει τη διαφορά από τα καθιερωμένα ξυλόγλυπτα. Εκεί παίρνεις ένα κομμάτι ξύλο και το κατευθύνεις εξ αρχής στο σχήμα και τη μορφή που θέλεις εσύ. Με τα θαλασσόξυλα δεν μπορείς να το κάνεις αυτό κι εδώ ακριβώς έρχεται το δεύτερο που έχεις να αντιμετωπίσεις. Δηλαδή τον βαθμό και τον τρόπο της δικής σου επέμβασης, είπε χαρακτηριστικά. Σημειώνεται πως ο Χρήστος Χαλικιόπουλος γεννήθηκε στην Κέρκυρα, μεγαλώνοντας σε χωμάτινες αλάνες όπως ο ίδιος αναφέρει. Ακολούθως σπούδασε Ιστορία στη Γαλλία και από το 1983 ζει στην Κύπρο. Από το 1995 εγκαταστάθηκε στην Πάφο όπου και εργάστηκε επί σειρά ετών ως δημοσιογράφος σε τοπικά και παγκύπρια Μέσα Ενημέρωσης. Το 2022 εξέδωσε από τις εκδόσεις «Γερμανός» τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Κάτι απ’ αυτούς».
Ένας δημοσιογράφος-συγγραφέας στην τέχνη της ξυλογλυπτικής. Από τη δημοσιογραφία και τη συγγραφή στην τέχνη της ξυλογλυπτικής. Πρόσφατα εγκαινιάστηκε και η έκθεσή σας ξυλογλύπτων (driftwood) στην Πάφο.
Ναι, είμαι αυτό που λέμε πολυπράγμων, αν και πλέον εδώ και μερικά χρόνια σταμάτησα να ασχολούμαι με τη δημοσιογραφία και βέβαια ως συνταξιούχος έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο για οτιδήποτε άλλο. Πράγματι, η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 18 Ιουνίου στην Πάφο στο Χάνι του Ιμπραήμ και μπορώ να πω είχε αρκετή επιτυχία.
Πώς ξεκινήσατε αυτή την τέχνη και ποια η σχέση σας με το ξύλο κ. Χαλικιόπουλε;
Κυριολεκτικά σκοντάφτοντας πάνω στα θαλασσόξυλα στην παραλία ενώ είχα βγει βόλτα με τον σκύλο μου πριν κάποια χρόνια. Μιλάμε για σχετικά απομονωμένες παραλίες και κυρίως τη χειμερινή περίοδο. Εκεί μου τράβηξαν την προσοχή κάποια ξύλα που είχε ξεβράσει η θάλασσα. Τα πήρα σπίτι και σιγά-σιγά άρχισα να τα καθαρίζω, να τα συντηρώ, να τα σκαλίζω να τα διαμορφώνω. Κάπως έτσι μπήκα σιγά-σιγά σ’ αυτήν την τέχνη.
Σε τι διαφέρει η δική σας τέχνη με την κλασική ξυλογλυπτική;
Η βασική διαφορά είναι ότι στην κλασική ξυλογλυπτική παίρνεις ένα κομμάτι ξύλο, το σκαλίζεις και το κάνεις ό,τι θέλεις εσύ. Στην περίπτωση των θαλασσόξυλων το έργο το έχει ήδη αρχίσει η φύση, η θάλασσα, ο αέρας, η βροχή, ο ήλιος και ο καλλιτέχνης καλείται να το συνεχίσει απ’ εκείνο το σημείο και να το ολοκληρώσει, Αυτό φυσικά πρέπει να γίνει με σεβασμό σε αυτό που του παρέδωσε η φύση. Εξάλλου συνήθως μιλάμε για ξύλα προβληματικά και ταλαιπωρημένα που θέλουν συγκεκριμένη αντιμετώπιση.
Τι απεικονίζουν τα έργα σας;
Το κάθε έργο ως φόρμα το έχει ήδη ξεκινήσει η φύση. Το τυχαίο αυτής της διαμόρφωσης φτιάχνει εκπληκτικά πράγματα και άρα η παρέμβαση του καλλιτέχνη πρέπει να είναι μετρημένη, μελετημένη και να σέβεται αυτό που ήδη υπάρχει. Καμιά φορά η παρέμβαση αυτή... ναυαγεί, μιας και μιλάμε για θαλασσόξυλα. Τα έργα λοιπόν είναι είτε ανθρωπομορφικά μέσα από μια εξπρεσιονιστική προσέγγιση, είτε αφηρημένα. Γενικά όμως θα έλεγα οι «μορφές» (αυτή είναι και η ονομασία της έκθεσης) που απεικονίζονται στα έργα μου είναι μορφές που υπάρχουν μέσα μου είτε σε πρώτο πλάνο είναι βαθιά στη μνήμη από την οποία με έναν μαγικό τρόπο ξεπετάγονται στην επιφάνεια.
Είδαμε στην πρόσφατη έκθεσή σας γλυπτά με ονομασίες όπως «Χορευτής», «Θρήνος», «Γάζα», αλλά και «Λάρα», «Χα Ποτάμι», «Τοξεύτρα». Αυτές οι περιοχές αλλά και τα σχετικά γεγονότα σας έχουν επηρεάσει; Πώς καταλήγετε στην ονομασία ενός γλυπτού;
Κάποια είναι άτιτλα. Αφήνω τον θεατή να αποφασίσει. Έτσι κι αλλιώς μιλάμε για έργα τα οποία επιδέχονται πολλές ερμηνείες. Σε κάποια άλλα έργα δίνω συμβατικά ονόματα, όπως από τον τόπο όπου τα βρήκα, και σε κάποια άλλα, ασφαλώς, επηρεασμένος από γεγονότα της επικαιρότητας. Για παράδειγμα, είχα φτιάξει μια εξπρεσιονιστική μορφή, μια γυναίκα καθιστή με ένα μωρό στην αγκαλιά. Μια μορφή που παρέπεμπε σε μεγάλη συναισθηματική φόρτιση και ακραίες καταστάσεις έντασης. Δεν της είχα δώσει όνομα παρότι ήταν εμφανές τι απεικόνιζε. Αυτό είχε γίνει τρία τέσσερα χρόνια πριν την καταστροφή της Γάζας. Αυτή η τραγωδία λοιπόν έφερε και το όνομα και το κόλλησε πάνω σ’ αυτό το έργο. Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο αυτή τη στιγμή για μένα.
Μιλήστε μας λίγο για «το ταξίδι» των ξύλων που χρησιμοποιείτε.
Τα συγκεκριμένα ξύλα κανείς δεν μπορεί να ξέρει από πού ξεκίνησαν και πώς κατέληξαν εκεί, σε κάποια παραλία της Πάφου, να ξασπρίζουν μισοχωμένα μέσα στα βότσαλα και την άμμο. Η φθορά που έχουν υποστεί πολλά απ’ αυτά δείχνει μεγάλο και πολύχρονο ταξίδι.
Ποια η σχέση σας με το γήινο στοιχείο αλλά και το θαλασσινό ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης;
Ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε σε χωμάτινες αλάνες. Επίσης όντας νησιώτης, η θάλασσα, οι αμμουδιές, τα βράχια πλάι στη θάλασσα ήταν μία από τις πιο οικείες εικόνες της ζωής μου.
Πόσο η τέχνη κ. Χαλικιόπουλε ομορφαίνει στη ζωή μας;
Δεν ξέρω αν την ομορφαίνει απαραίτητα. Θέλω να πιστεύω όμως ότι βοηθάει στην κατανόησή της.
INFO
Χώρος έκθεσης : Χάνι του Ιμπραήμ, Πάφος
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι και τις 23 Ιουνίου ώρες λειτουργίας: 11:00 π.μ – 13:μ.μ και 18:00 – 20:00 ή κατόπιν ραντεβού.
