Άρχισα να παίζω το πιάνο σε ηλικία περίπου έξι ετών. Για χρόνια η μουσική για μένα ήταν χωρισμένη σε δύο ομάδες: η μουσική που έπαιζα και η μουσική που μου άρεσε να ακούω. Αυτό οφείλεται πιθανότατα στο γεγονός ότι η κλασσική μουσική δεν είναι ακριβώς το πιο ελκυστικό είδος μουσικής για ένα δεκάχρονο αλλά με την πάροδο των χρόνων και κυρίως μετά την ολοκλήρωση της τελευταίας τάξης πιάνου(grade 8) άρχισα να την εκτιμώ και να την απολαμβάνω. Την πρώτη φορά που "σύνθεσα" οτιδήποτε ήταν γύρω στην ηλικία των 14 ετών, όταν έπρεπε να παρουσιάσω κάτι για την τάξη της μουσικής. Θα μπορούσα να είχα παίξει ένα κομμάτι στο πιάνο, αλλά φυσικά ήμουν πολύ τεμπέλης για να καθίσω και να ετοιμάσω ένα από τα παλαιότερα κομμάτια μου. Έτσι,ήρθε η ημέρα πριν από την παρουσίαση και δεν είχα ετοιμάσει τίποτα. Ξαφνικά από το πουθενά αποφάσισα ότι θα έπρεπε να κάνω κάτι από το μηδέν και κατέβασα ένα πρόγραμμα για τη δημιουργία μουσικής και δημιούργησα ένα κομμάτι 40 δευτερολέπτων. Το αστείο ήταν ότι δεν κατάφερα καν να το παρουσιάσω επειδή τελείωσε ο χρόνος του μαθήματος, αλλά αυτό δεν με ενόχλησε γιατί ανακάλυψα κάτι που ήξερα ότι δεν θα αφήσω ποτέ. Την παραγωγή μουσικής.