Συνέντευξη στον Δημήτρη Κωνσταντόπουλο και Ελένη Παπαδοπούλου

Μ. Η Μ.Πέμπτη και η Μ.Παρασκευή με εμπνέουν πολύ.Πέρα από το θρησκευτικό κομμάτι, είναι κομμάτι του τόπου μας. Παλιά έγραφα για τη Μ.Πέμπτη, είχα ένα κομμάτι που πόσταρα στα ΜΚΔ το είχα δημοσιεύσει στην έντυπη City.

Τι έγραφες στη City Free Press;

Μ. Μαλακίες, κάτι μικρά μικρά.«Φανός Θυέλλης» ήταν το όνομα της στήλης, που ήταν και το όνομα του καφενείου που είχα στη Λεμεσό.

Αυτό που μας αρέσει εδώ είναι ότι ενώ είναι βασικά μια επιχείρηση δεν σου δίνει αυτή την αίσθηση.Ισοφαρίζει το φιλικό με το επιχειρηματικό στοιχέιο. Πώς το πετυχαίνει κάποιος; Πώς μπορώ να ανοίξω ένα μαγαζί, να είμαι ο εαυτός μου αλλά να είμαι και κερδοφόρος;

Μ.Πήρατε ως δεδομένο ότι είναι κερδοφόρα επιχείρηση ενώ δεν το ξέρεις αυτό.Κάνω κάπως το δικηγόρο του διαβόλου εδώ. Δεν είμαι εξοικειωμένος με τίτλους όπως επιχειρηματίας γιατί θεωρώ ότι δεν είμαι καλός σε αυτά.Τα λογιστικά, η αποταμίευση κτλ είναι το χειρότερο μου. Το να κάνω επιχειρηματικό πλάνο επίσης..Δεν το έχω καθόλου. Όμως μετά από κάμποσα χαστούκια και όταν στα σαράντα σου παίρνεις την απόφαση να φύγεις από την πόλη, να αφήσεις ακόμα μια δουλειά για να κάνεις αυτό που έβαλες στο νου σου κάνεις πιο προσεκτικές κινήσεις. Ναί, είμαι ο εαυτός μου ακόμα, δεν προσποιούμαι αλλά του είπα ότι πρέπει να είσαι λίγο πιο προσεκτικός με τα πρακτικά ζητήματα γιατί δεν σε παίρνει να φας τα μούτρα σου ξανά.Γιατί πήρες την απόφαση να ζήσεις εδώ, να κάνεις οικογένεια, εξαρτώνται άλλοι από εσένα.Ίσως ακουστεί ρομαντικό αυτό που θα πώ αλλά έχει κόσμο που πιστεύει ότι ένα μπαρ όπως αυτό δεν είναι μόνο επιχείρηση. Θεωρώ ότι αυτά τα εγχειρήματα είναι ιδέες. Έχει κόσμο που όντως το νιώθει αυτό, όπως εσύ, που βρήκες το στέκι σου, το χωριό, που δημιουργήθηκε κάτι που προσελκύει κόσμο. Μια κοπέλα μου είπε ότι δεν γιόρτασε ποτέ γενέθλια από τότε που πέθανε ο πατέρας της, ακριβώς τις μέρες των γενεθλίων της όταν ήταν ακόμα παιδί.Η μόνη χρονιά που ένιωσε ότι ήθελε να γιορτάσει τα γενέθλια της ήταν όταν γνώρισε το Κασκαντέρ. Όταν μου το είπε ανατρίχιασα και είπα πρέπει να είμαι συνεπής για να μην προδώσω αυτό τον άνθρωπο, νιώθω ότι έχω και μια ευθύνη απέναντι σε αυτό τον κόσμο.

Από την άλλη για μένα πάντα έχει μεγαλύτερη σημασία η φιλοξενία όχι το κέρδος. Θέλω να μπορώ να ζω αξιοπρεπώς, να πληρώνω τα ενοίκια μου, τους προμηθευτές μου. Πάντα συνεργάζομαι με μικρές εταιρείες.Θέλω να είμαι σωστός και συνεπής απέναντι τους.

Γιατί έφυγες από την πόλη;

Μ. Όταν με ρωτούν λέω χαριτολογώντας ότι δεν έβρισκα πάρκινγκ.Έπιασα τον εαυτό μου να “δυσπυρκά”, είμαι γέννημα θρέμμα Λεμεσού, ήταν αυτονόητο ότι μετά τα ταξίδια και τις σπουδές θα επέστρεφα στη Λεμεσό εκεί είναι το σπίτι μου, οι φίλοι, είναι η πόλη μου.´Άρχισα να χάνω την υπομονή μου ένιωθα ανήσυχος, έψαχνα αλλαγή. Δεν ένιωθα οικεία πια.

Πού έχεις σπουδάσει;

Μ. Αθήνα. Τρελαίνομαι με τα κέντρα των πόλεων η Αθήνα είναι η αγαπημένη μου πόλη την πεθυμώ και την λατρεύω. Μου αρέσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα πολυσύχναστα μέρη, η ανωνυμία των αστικών κέντρων, με εμπνέουν πολύ στη γραφή μου,τα τρένα,τα αεροδρόμια, τα μπαρ…Μου αρέσει να βγαίνω μόνος μου. Αν μου έλεγες πριν τέσσερα χρόνια ότι θα ζούσα σε χωριό θα έλεγα ότι είσαι τρελός. Το οξύμωρο δεν είναι μόνο το ότι βρέθηκα εδώ αλλά και το ότι περιόρισα και τις κινήσεις μου.Το αυτοκίνητο μου έχει 667.000χλμ, ήμουν μέσα στον δρόμο συνεχώς, αλλά είχα αρχίσει να βαριέμαι τα ίδια και τα ίδια.Το χωριό το γνώρισα επειδή η σύντροφος μου είναι από εδώ και όταν έμπαινα στο αυτοκίνητο για να έρθουμε εδώ ένιωθα ότι λυτρωνόμουν από τον περίγυρο μου. Εδώ βλέπω νέο κόσμο..εδώ δεν υπάρχει το παρελθόν.Βλέπουν τον Μιχάλη που γνώρισαν το 2021.Φυσικά έρχεται και κόσμος που με ξέρει πιο καλά από παλιά αλλά οι άλλοι δεν έχουν αυτές τις συνδέσεις με μια παρελθοντική εκδοχή του εαυτού σου. Φεύγουν αυτά τα βαρίδια και κάνεις επανεκκίνηση.

Θύμισε με τι σπούδασες;

Μ. Μηχανολογία

Και ο πατέρας σου ήταν πελεκάνος..

Μ. Όχι! Ο πατέρας μου επιδιορθώνει “πόμπες” και “πέκκα” των μηχανών ντίζελ, ακόμα και τώρα στα 80 του. ‘Ήταν ο χάρος μου όταν με ρωτούσαν όταν ήμουν μικρός τί δουλειά κάνει ο πατέρας σου. Όταν είχα επέστρεψει από Αθήνα εκεί ξεκίνησα δουλειά..

Τί είναι οι πόμπες και τα πέκκα;

Μ. Αν παρομοιάσουμε τη μηχανή με το σώμα αυτά θα ήταν η καρδιά της μηχανής. Η πλάκα είναι ὀτι όταν πήγαινα σε παρουσιάσεις βιβλίων ή αναγμώσεις όλοι εκεί ήταν ακαδημαϊκός, ή δημοσιογράφοι, λογοτέχνες κτλ και όταν με ρωτούσαν τι δουλειά κάνω τους έκανε εντύπωση…Αυτό με ενθουσίαζε γιατί κατάλαβα ότι είχα άλλα ερεθίσματα..

”Η εκδίκηση της γυφτιάς” …ξέρεις το δίσκο δεν είναι;

Μ. Ε βέβαια!

“Το παιδί στο βενζινάδικό σου έδωσε μια ευχή, δεν μπορεί να πάει χαράμι”

Μ. Αυτός ο κύκλος έχει φοβερές φυσιογνωμίες…οι μηχανικοί είναι μια κουλτούρα, την ώρα που όλοι συζητούν για την πολιτική ορθότητα, την πατριαρχία, τον σεξισμό, μπαίνεις σε ένα γκαράζ ρε φίλε και ακούς τι συζητούν οι εξαρτηματζήδες μεταξύ τους και λές…

Πώς ισορροπείς την κοινωνικότητα την συνεύρεση με τον άλλο με τον Μιχάλη που θέλει να εντρυφήσει με τον μέσα του κόσμο και να γρἀψει...Πώς το σουλουπώνεις όλο αυτό;

Μ. Είναι πολύ δύσκολο.

Γράφεις ακόμα;

Μ.Γράφω πιο μικρά πράγματα.Πιό σε στυλ χαϊκού.Στη νέα μου καθημερινότητα ίσως αυτό με βολεύει ή αυτό είναι που βγαίνει εν τέλη, δύο γραμμές ας είναι. Και το άλλο είναι ότι θα επιστρέψω για να τα σκαλίσω, ίσως πάω σε παλιότερα και τα ξαναβλέπω.Συμβαίνει όταν τελειώσω με τις δουλειές μου και αποφασίζω να κάτσω σπίτι, εκεί είναι η στιγμή που εν δυνάμη θα γράψεις, θα σκεφτείς, θα διαβάσεις.

Ταυτόχρονα δεν βάζεις τον εαυτό σου σε ένα κύκλο λογοτεχνών κτλ.

Μ. Κοίτα, έρχονται και λένε «Ο Μιχάλης είναι συγγραφεάς» αλλά θεωρώ ότι αυτό είναι μεγάλη κουβέντα να ειπωθεί…τί έγραψες;τί έβγαλες;τί κατέθεσες; Αν και με κολακεύει όταν με προσκαλούν σε συζητήσεις και συναντήσέις λογοτεχνικές δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα σε κύκλο λογοτεχνών. Δεν μου αρέσουν οι κύκλοι και τα πλαίσια γενικότερα,θέλω να σπάζω πλαίσια. Ξεκίνησα σαν πελάτης, σαν καλεσμένος, πάντα ρωτώ τον πελάτη για το ποτήρι που προτιμά για παράδειγμα. Όταν μου βάζουν ταμπέλες ωραίος μπαρμαν κτλ τους λέω ρε παιδιά εγώ είμαι μπουφετζής…

Αυτό φαίνεται μέσα από όλα, και μέσα από τη μουσική που ακούμε εδώ.Ξέρω ότι θα ακούσω κάτι που δεν θα ακούσω αλλού.Χάρηκα πολύ που ακούμε Tindersticks.Δεν ακολουθείς την πεπατημένη.

Μ. Η μουσική είναι ένα από τα φετίχ μου…Πέρσι είχα κάνει μια λίστα ειδικά για τη Μ.Πέμπτη.Όταν με ρώτησαν γιατί μου αρέσει η Μ.Πέμπτη τους είπα γιατί παίζει ωραία μουσική στο ράδιο. Απόψε θα παίξω μελαγχολικά, πένθιμα, Νικ Κέιβ, Ελένη Βιτάλη, Tindersticks, Tom Waits,παλιά του Β.Παπακωσταντίνου. ‘Οταν μου λένε φίλε παίζεις ωραία μουσική κατουριέμαι από τη χαρά μου.Είναι πολύ σημαντικό για μένα. Βλέπω κόσμο να κάνει shazam κομμάτια και αυτό με κολακεύει. Ακούω πολλή μουσική αν και δεν είμαι συλλέκτης βινυλίων κτλ.Δεν μπορώ να βρίσκομαι κάπου να ακούσω κάτι και να μην το ψάξω.

Επίσης, συμβαίνει στο μπαρ κάποιοι να συζητούν για ένα θέμα. Παρένθεση ο μπαρμαν ακούει σχεδόν τα πάντα.Και με βάση τις κουβέντες μπορεί να θυμηθώ ένα τραγούδι σχετικό, οπότε σταματώ ότι κάνω και το βάζω. Έτσι γίνεται μια εμπειρία η έξοδος εδώ.Αυτό μου δίνει ευχαρίστηση, κάνει καλύτερη την καθημερινότητα μου.

Ναι η αλήθεια ο κόσμος πολύ δύσκολα ακούει πλέον…

Μ. Και πρόσεξα ότι όλοι έχουν το λέγειν αλλά το ακούειν δύσκολο.

Γιατί δεν υπάρχουν μπαρ ημέρας στην Κύπρο;

Μ.Γιατί ο κόσμος δεν έμαθε να πίνει μέρα..Προσωπικά προτιμώ να πάω σε μαειρκό, ταβέρνα ή καφενέ και να πιω κάτι εκεί. Το καφενείο που λειτουργούσα στη Λεμεσό ήταν σε ώρες γραφείου 7πμ με 7μμ περίπου.Είχα τη φαντασίωση να κάνει ο κόσμος ένα διάλειμμα το μεσημέρι για ποτό, να σχολάσει το απόγευμα και να πιει το ποτό του πριν πάει σπίτι…αλλά δεν υπήρχε αυτή η κουλτούρα στη Λεμεσό….Τα καλύτερα ποτά είναι του μεσημεριού είσαι ξεκούραστος, δέχεσαι καλύτερα όλες τις γεύσεις και τα αρώματα.

Το χωριό στηρίζει το Κασκαντἐρ;

Μ.Υπάρχει ένας μύθος όσο αφορά τα χωριά ότι δεν στηρίζουν επιχειρήσεις από έξω αλλά αν άνοιξες επιχείρηση σε χωριό και προσφέρεις μια υπηρεσία γιατί να μην στηρίξουν; Σε κάποιους θα αρέσει σε άλλους όχι. Έρχεται κόσμος από παντού, πιστεύω ο κόσμος έχει ανάγκη να βγει από τις πόλεις. Με παἴρνουν τηλέφωνο για κράτηση στο μπαρ.Καταρχάς δεν κάνω κρατήσεις, ειδικά στο μπαρ.Πιστεύω είναι εγκληματικό.Το μπαρ είναι για τους περαστικούς. Αν δεν βρεις χώρο στο μπαρ περιμένεις μέχρι να βρεθεί η ευκαιρία.Φτάνει με τα προγραμματισμένα και τα αποστειρωμένα…

Εδώ ισχύει απόλυτα η κουβέντα ότι το μπαρ είσαι εσύ.Το μπαρ είναι ο μπαρμαν.Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα ήταν το Κασκαντερ αυτό που είναι.

Μ. Είναι σαν μια θεατρική παράσταση.Αν τη δεις με διαφορετικούς ηθοποιούς θα είναι διαφορετική κάθε φορά…Σίγουρα παίζει ρόλο..είναι καλό αλλά και κακό.

Αν θες να φύγεις για ένα διάστημα είναι δύσκολο..είναι σαν να έχεις φάρμα!.

Μ. Αύριο για παράδειγμα θα κλείσω, οι τσούρες δεν θα πάθουν τἰποτα ούτε τα χαλλούμια θα χαλάσουν..Θα ανοίξω Τετάρτη. Αναλαμβάνω την ευθύνη, ίσως χάσεις κάτι αλλά δουλεύω για να μπορώ να απολάυσω τη ζωή μου, τα ταξίδια μου, τους φίλους μου, δεν δουλεύω για να βγάλω λεφτά, αλλά για να ζω τη ζωή μου όπως θέλω.Τον Αύγουστο θα κλείσω ένα μήνα έστω και αν υπάρχουν αντιδράσεις. Μερικές φορές είναι καλό να σε πεθυμά ο κόσμος.

* Το Κασκαντέρ είναι στην οδό Ολυμπίας 6 στα Λύμπια / fb:@Κασκαντέρ, Instagram: @cascadeur_6