Γράφει η Μερόπη Μωυσέως

* Είναι στιγμές στη ζωή του ανθρώπου που πρέπει να αποδεχτεί τις εκπλήξεις που του επιφυλάσσει η ζωή του.

* Γι’ αυτό, όσο κι αν αδυνατώ [το πάλεψα, το αρνήθηκα, προσπάθησα να το αγνοήσω], θα πρέπει να δεχτώ ότι συμφωνώ με τον Βαρνάβα Κυριαζή.

* Ποιος θα το ’λεγε, κύριε Κυριαζή, ε;

* Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο πρώην διευθυντής του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» αναφέρει τις διαφωνίες του σχετικά με αποφάσεις που λήφθηκαν στον οργανισμό μετά την αποχώρησή του.

* Στις κυριότερες, το κλείσιμο της Νέας Σκηνής στον χώρο όπου λειτουργούσε, στα Λατσιά δηλαδή.

* Όχι πως δεν είναι καλή η Νέα Σκηνή στο Θέατρο ΘΟΚ. Μια χαρά. Το ζητούμενο, άλλωστε, είναι να δίνονται καλές παραστάσεις, κι ας δίνονται... στην χωματσιά του ΓΣΠ, έξω από το νέο κτήριο.

* Όμως το κλείσιμο αυτού του χώρου, και μάλιστα η επαναλειτουργία του ως «Αποθήκες ΘΟΚ», ήταν και για μένα μια μεγάλη ενόχληση.

* Μα, Αποθήκες ΘΟΚ; Πόση υποτίμηση πια, για μια σκηνή που, όπως σημειώνει ο κ. Κυριαζής, λειτουργούσε από το 1996, συστήνοντας στο κοινό λιγότερο γνωστά έργα με αξιοσημείωτη επιτυχία.

* Ο κ. Κυριαζής διαφωνεί και με τη μετονομασία της Παιδικής Σκηνής σε Σκηνή 018. Γι’ αυτό, δεν έχω άποψη [πώς και;], αν και μάλλον του βγήκε σε καλό του οργανισμού, δίνοντάς του τη δυνατότητα να ασχοληθεί και λίγο με το νεανικό θεατρικό έργο.

* Μια τρίτη διαφωνία του κ. Κυριαζή είναι ο προγραμματισμός των παραγωγών. Συμφωνώ τόσο πολύ, που με τρομάζει...!

* Πάντως, δεν ξέρω απ’ όλα αυτά αν το κοινό επηρεάζεται καθόλου. Δηλαδή, αν έχει στην έγνοια του το «Παιδική Σκηνή / Σκηνή 018» ή αν λυπήθηκε κανείς με το κλείσιμο της Νέας Σκηνής που ήταν και στο... ανάθεμα, συγγνώμη, στα Λατσιά.

* Μάλλον όχι. Είναι οι μικρές λεπτομέρειες, όμως, που κρατούν εμάς τους υπόλοιπους απασχολημένους για να συμφωνούμε, να διαφωνούμε, να ανταγωνιζόμαστε [καμία ευγενής άμιλλα σ’ αυτόν τον χώρο].

* Και επ’ αυτού, να πω κάτι άσχετο: με την κινητικότητα που σημειώνεται στο Κυπριακό, ξεκίνησε η κάθοδος διαφόρων διεθνών ΜΜΕ στη χώρα, που ψάχνουν ιστορίες συνεργασίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων.

* Μαντέψτε πού τις βρίσκουν.

* Και κάτι τελευταίο: η συλλογική μας μνήμη διαμορφώνεται μέσα από δράσεις πολιτιστικές και πολιτισμικές, στοιχεία προερχόμενα από τη μαζική κουλτούρα, τη μουσική, τα τηλεοπτικά προϊόντα, το σινεμά.

* Η συλλογική μας μνήμη είναι αναφορές σε πράγματα που θυμόμαστε όλοι, που τα είδαμε όλοι, που τα ακούσαμε, που τα βιώσαμε. Να, όπως το Φλασάκι, του Μπουλά. Κι ένα αστείο που είπε.

* Ή, τίποτα συγκεκριμένο πέρα από την ανάμνηση της εικόνας ενός ανθρώπου που συστηματικά μέσα από την τηλεοπτική του παρουσία ή αιφνιδιαστικά μέσα από ένα τραγούδι του στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μάς συνένωνε ανεπαίσθητα.

* Αυτό το ανεπαίσθητο είναι η ουσία μας.