Γράφει η Μερόπη Μωυσέως

* Τελευταίο κυριακάτικο Παράθυρο για το 2014. Αφιερωμένο στη λογοτεχνία. Θα μπορούσε να είναι πλουσιότερο.

* Η λογοτεχνία, άλλωστε, είναι πάμπλουτη.

* Γεμάτη ιστορίες από μικρές και μεγάλες χώρες του κόσμου αυτού, αλλά και εκείνου της φαντασίας.

* Τι μας συγκινεί περισσότερο; Κάθε χρόνο που μπαίνει, κάθε χρόνο που βγαίνει. Τι είναι αυτό που μας ενθουσιάζει, μας ξεκουράζει, μας προβληματίζει, μας αγγίζει περισσότερο;

* Κανένα σκάνδαλο του ΣΑΠΑ [αυτά μπορούν μόνο οργή να προκαλέσουν, μα δεν μας παίρνει μακριά η οργή]. Καμιά μετακίνηση κομματικών στελεχών, κανένα ευρωβαρόμετρο.

* Ένα τραγούδι, ίσως; Τα καλύτερα έχουν γραφτεί από ποιητές. Μια καλή ταινία; Το 2014 ήταν η χρονιά της επιστροφής μεγάλων παραγωγών βασισμένων σε κλασικά λογοτεχνικά κείμενα. Μια θεατρική παράσταση; Από τώρα ανακηρύσσουμε το Τρίτο Στεφάνι του ΘΟΚ, βασισμένο στο βιβλίο του Ταχτσή, και περιμένουμε το 2015 να δούμε αν θα συμβαδίσουμε -αυτή τη φορά- με τα Κρατικά Βραβεία Θεάτρου.

* Τα βιβλία είναι τα θετικά περιουσιακά στοιχεία ενός ανθρώπου. Μικρά ή μεγάλα, κόμικ, μαγειρικές, βαριοί τόμοι με ακατανόητες λέξεις. Είναι οι σκέψεις και οι πράξεις του ανθρώπου καταγραμμένες. * Είναι οι τόποι όπου καταφεύγουμε για να πούμε όσα δεν μπορούμε εμείς να βάλουμε σε λέξεις. Όπως αυτό:

* "Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τι θα πει φως; Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια. Είμαστε ένα γράμμα ταπεινό, μια συλλαβή, μια λέξη από τη γιγάντια Οδύσσεια. Είμαστε βυθισμένοι σ' ένα γιγάντιο τραγούδι και λάμπουμε όπως λάμπουν τα ταπεινά χοχλάδια όσο είναι βυθισμένα στη θάλασσα. Ποιο είναι το χρέος μας; Να ανασηκώσουμε το κεφάλι από το κείμενο, μια στιγμή όσο αντέχουν τα σπλάχνα μας και ν' αναπνέψουμε το υπερπόντιο τραγούδι. Να σμίξουμε τις περιπέτειες, να δώσουμε νόημα στο ταξίδι, να παλεύουμε ακατάλυτα με τους ανθρώπους, με τους θεούς και με τα ζώα κι αργά, υπομονετικά, να μολώνουμε μέσα στα φράνα μας μελούδι από το μελούδι μας, την Ιθάκη. Σε ένα νησί, αργά, με φοβερόν αγώνα, υψώνεται μέσα από τον ωκεανό του ανύπαρκτου το έργο του ανθρώπου" - Νίκος Καζαντζάκης

* Ήταν μια καλή, και έντονη, χρονιά και για μας. Γι' αυτό ευχαριστίες αρμόζουν σε όλους τους συνεργάτες του Παραθύρου: πρώτιστα στην Ελένη. Στον 'εξ ανάγκης' Γιώργο, στον Σταυρίνο, στη Χριστίνα και στα εικαστικά της, στον Ντίνο με τις Εν-τυπώσεις του, στην Αγγελική και τις Γραφιστορίες της [που ετοιμάζει πολύ ωραία πράγματα και θα σας τα ανακοινώσουμε σύντομα! Γραφίστες, αναμείνατε!], στη Νάσα και στον θησαυρό των πληροφοριών της από μια άλλη Κύπρο, πολλών χρόνων πριν, στην Αίγλη και τα ταξίδια της σε δεκάδες εκατοντάδες σελίδες βιβλίων, στη Μαρία και τη Μαρίνα που μία φορά τον μήνα μάς παρουσιάζουν λαμπρά δείγματα της νέας λογοτεχνικής γραφής της χώρας, στη Βάλια που μας εξοικειώνει με τα social media, στον Πάνο Σκουρολιάκο ο οποίος γνωρίζει καλά πώς να κεντρίζει το ενδιαφέρον μας με παλιές και νέες ιστορίες.

Ήταν μια πολύ καλή χρονιά. Μπορούμε, όμως, πάντα καλύτερα.