Γράφει η Μερόπη Μωυσέως

Το σχέδιο είναι να δημιουργήσουμε ένα ceremonial avenue, είπε.
Τέντωσα τα αφτιά μου. "Τι είναι αυτό το ceremonial avenue;" αναρωτήθηκα. Θα γίνει, είπε, η λεωφ. Δημοσθένη Σεβέρη ένα ceremonial avenue. Φαντάσου, η λεωφόρος που οδηγεί στο Προεδρικό, να περιλαμβάνει τη Βουλή των Αντιπροσώπων στον λόφο της ΠΑΣΥΔΥ, κι απέναντι -παραδίπλα στο λεγόμενο Π της Αρχιγραμματείας- μια μεγάλη πλατεία. Εκεί θα τοποθετηθεί το άγαλμα του Άγνωστου Στρατιώτη (!). Το σκεπτικό είναι, είπε, όταν π.χ. έρθει ένας "επίσημος" επισκέπτης από το εξωτερικό και πάει στη Βουλή, να πεταχτεί απέναντι στην πλατεία για να καταθέσει στεφάνι στο άγαλμα του Άγνωστου Στρατιώτη και να επιστρέψει στη Βουλή για το υπόλοιπο των εργασιών του. Να πάει και στο Προεδρικό αργότερα. Αυτό το ceremonial avenue θα χρησιμεύει και για τις παρελάσεις καθώς θα περνά η παρέλαση από τη Βουλή, από το Προεδρικό κ.ο.κ. Τι άλλο χρειάζεται κανείς σε μια χώρα που, αν τύχει να ασχοληθείς μαζί της, σε οδηγεί στην απόγνωση;

Το ceremonial avenue δεν βρίσκεται στη φαντασία της γράφουσας αλλά στο ίδιο το Χωροταξικό/Τοπικό Σχέδιο της Λευκωσίας. Γι' αυτό και είναι κάπως δυσκολάκι το νέο κτήριο της Βουλής των Αντιπροσώπων, όταν και εάν και εφόσον ανεγερθεί ποτέ, να μετακινηθεί από τον λόφο της ΠΑΣΥΔΥ. Ήδη το Υπουργείο Οικονομικών έδωσε την Τετάρτη το πράσινο φως για να εξεταστεί το ενδεχόμενο ανέγερσης του κτηρίου εκεί όπου από την αρχή προοριζόταν. Επιπλέον, το κτήριο υπάρχει ήδη στα χαρτιά. Ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός έγινε το... 1994, στοίχισε 2 εκατομμύρια λίρες, τότε, και τον κέρδισε το αρχιτεκτονικό γραφείο Κυθρεώτη. Τα σχέδια, μάλιστα, αναθεωρήθηκαν το 2009 και ξανά το 2011 για να ανταποκρίνονται στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές αφού από το '94 συνέβησαν πολλά: βρέθηκαν αρχαία στον χώρο αλλά μπήκαμε και στην Ευρώπη.

Εν προκειμένω, η επιμονή στο Τοπικό Σχέδιο της Λευκωσίας το οποίο οραματίστηκαν και σχεδίασαν κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι στα τέλη του '80, σήμερα "μας" συμφέρει. Εμάς που θέλουμε να προχωρήσει ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την ανέγερση του Νέου Κυπριακού Μουσείου χωρίς άλλη καθυστέρηση και που θέλουμε να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα να μεταφερθεί το κτήριο του Μουσείου στον λόφο της ΠΑΣΥΔΥ, όπως προτείνει ο πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Συλλούρης, έτσι ώστε το νέο κτήριο της Βουλής να καταλάβει τον χώρο όπου θα ανεγερθεί το Μουσείο (στον χώρο του παλιού Νοσοκομείου Λευκωσίας, έναντι του υφιστάμενου κτηρίου της Βουλής). Όμως, γενικότερα, πόσο θεμιτό είναι να επιμένουμε στο σκεπτικό ενός Τοπικού Σχεδίου που σχεδιάστηκε το '80 και δεν έχουν υλοποιηθεί ούτε τα μισά από όσα προτείνει; Ούτε η Βουλή, ούτε η πλατεία, ούτε το Μουσείο. Ούτε καν ο χώρος του παλιού ΓΣΠ δεν αξιοποιήθηκε, να μπει ένα δέντρο, ένα παγκάκι, κάτι. Πόσο θεμιτό είναι, επίσης, να σκεφτόμαστε με όρους του '80 και του '90; Αλήθεια, άγαλμα του Άγνωστου Στρατιώτη; Αλήθεια, κατάθεση στεφάνου; Αλήθεια, παρέλαση;

Πόσο θεμιτό, εν τέλει, είναι να επιμένουμε στα ίδια σχέδια και να εμμένουμε στην ίδια νοοτροπία για μια πόλη που συνεχώς -λέμε τώρα, χάριν επιχειρήματος- αλλάζει; Μια λύση Κυπριακού χρειαζόμαστε να τα φέρει όλα άνω κάτω.