Άλλη μια φορά που οι Βρετανοί απέδειξαν πως ξέρουν καλύτερα από όλους να στήνουν δραματικές σειρές όσον αφορά την εξέλιξη των χαρακτήρων. Το "Innocent", η παραγωγή του ITV που πρωτοκυκλοφόρησε στο κινηματογραφικό φεστιβάλ "Sundance", είναι απ' αυτές τις παραγωγές που ξεκινάς και τρως για πλάκα σε μια μέρα (έχει τέσσερα 45λεπτα περίπου επεισόδια), επειδή εκείνο το "whodunnit" σε κρατάει μέχρι τέλους και επειδή έχεις μισήσει κάποιους χαρακτήρες που θες να τους δεις να καταλήγουν στη φυλακή.

Καταδικασμένος για τη δολοφονία της συζύγου του Tara, ο David Collier έχει υπηρετήσει επτά χρόνια στη φυλακή με αποτέλεσμα να χάσει όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα: Τη γυναίκα του που δεν σκότωσε, τα παιδιά του που σχεδόν δεν χάρηκε, αφού ήταν μικρά σε ηλικία όταν πέρασε πίσω απ' τα σίδερα, τους φίλους που τον αμφισβήτησαν, τη γειτονιά που μεγάλωσε και έζησε τα καλύτερά του χρόνια. Όταν απελευθερώνεται για τεχνικούς κυρίως όρους και θεωρεί πως θα πάρει τη ζωή του πίσω, ένα νέφος υπόνοιας εξακολουθεί να υπάρχει πάνω από το κεφάλι του, αφού κανείς, πλην του 13χρονου γιου του, αλλά και του υπερπροστατευτικού μεγάλου του αδελφού, δεν πιστεύει στην αθωότητά του.

Στους μόνους που δεν χρειάζεται να αποδείξει την αθωότητά του ο David είναι στους τηλεθεατές, αφού ξέρουν ακόμη και από τον τίτλο της σειράς πως δεν χωράει καμία αμφιβολία για το αν έπραξε ή όχι τη δολοφονία της συζύγου του. Άλλωστε, αυτό δεν είναι το ζητούμενο στη σειρά, η οποία ξεκινά ως ένα δικαστικό δράμα και καταλήγει οικογενειακό παλιάς κοπής, δίνοντάς μας μια εξαίσια σπουδή χαρακτήρων που επικεντρώνεται στις απόπειρες κοινωνικής επανένταξης του κεντρικού χαρακτήρα. Ο David είναι στην ουσία ένας υπαρξιακός αντιήρωας που κουβαλά μπόλικο Καμύ και Ντοστογιέφσκι μέσα του - μετά από την επταετία στην απομόνωση για το έγκλημα που δεν έκανε. Σιωπηλός και καλοκάγαθος, μοιάζει να μην μπορεί να διαχειριστεί το γεγονός πως στα μάτια των άλλων θα παραμένει πάντα ο δολοφόνος.

Κι όμως, παρά το γεγονός ότι ο κεντρικός ήρωας είναι σκοτεινός και μυστηριώδης, δεν είναι αυτός που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον της σειράς. Το βάρος πέφτει στην ντετέκτιβ Hudson, η οποία, μετά τις δηλώσεις του David πως η Αστυνομία δεν έκανε καλά τη δουλειά της, αναλαμβάνει να ερευνήσει ξανά την υπόθεση της δολοφονίας της Tara. Βάζοντας ξανά όλους τους ήρωες στο κάδρο των υπόπτων, η σειρά δείχνει πόσο καλοδουλεμένοι είναι ακόμη και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, οι οποίοι είναι χρωματισμένοι με το γκρι της αμηχανίας όσον αφορά τη σχέση τους με τον κεντρικό ήρωα.

Σίγουρα δεν είναι ένα δράμα που δεν έχετε ξαναδεί, ούτε μπορεί κανείς να σας υποσχεθεί πως είναι μια σειρά που θα θυμάστε μετά το φινάλε της. Ωστόσο, είναι απ' αυτά τα δράματα που χαίρεσαι να παρακολουθείς, που είναι καλοστημένα, που ξέρουν από την αρχή πού θα καταλήξουν και που θα σε κάνουν να συγκινηθείς...