Θωρώ σε τούν' την φωτογραφία τους αγαπημένους μου καθηγητές. Θωρώ ανθρώπους που υπηρέτησαν το σχολείο μας για 10, 20 ή 30 χρόνια. Εύχομαι να τους έκαμα περήφανους κατά καιρούς, όπως με κάμνουν τζαι τζείνοι περήφανο τούτες τις δύσκολες μέρες. Ξέρω πως έννεν εύκολο για τους ίδιους τζαι τις οικογένειές τους.

Οι καθηγητές μου εδιδάξαν με όσα εξέρασιν με τόση αυτοπεποίθηση (τζαι κάποτε με αυταρέσκεια) από εξέταση σε εξέταση, πετυχαίνοντας αποτελέσματα για τα οποία η Αγγλική Σχολή εν εδίστασε να με φουμίσει σε ιστοσελίδες τζαι σε λίστες με απόφοιτους-καμάρια. («Εν ήμαστεν μηχανή παραγωγής αποτελεσμάτων για εξετάσεις», επροσπάθησε να με πείσει ένα μέλος της διοικητικής ομάδας το 2018 όταν εξέφρασα κάποιες ανησυχίες. «Όντως, εν ήμαστεν;» αναρωτήθηκα.)

Αλλά το πιο σημαντικό έν' ότι οι καθηγητές μου εμάθαν μου τζι εμένα ένα-θκιο πράματα περί ανθρώπινης αξιοπρέπειας, σεβασμού τζαι ηθικής.

Αν η τωρινή διοίκηση ενδιαφέρεται τόσο να βελτιστοποιήσει την κερδοφορία της σχολής τζαι την «εικόνα» της (βάσει -κλασικά- αποτελεσμάτων στις διαβόητες εξετάσεις), τούτο είναι δεχτόν. Αλλά το σημαντικότερο στοιχείο του ενεργητικού ενός οργανισμού έν' οι άνθρωποί του (αν θέλουμε δηλαδή να αναφερόμαστε σε ανθρώπους ως «περιουσιακά στοιχεία»). Οι πολιτικές της διοίκησης έχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Οι άνθρωποι σπάζουν άμα τους καταχράσαι.

Μπορεί να κάμνω λάθος. Αλλά εν μπορώ να μεν διερωτηθώ πού εννά πάει το σχολείο μου σε λλία χρόνια αν συνεχίσει τούτη η κατάχρηση. Δαμαί εν μιλούμε για έναν μάτσο αχάπαρων τζαι τεμπέληδων εργατών που διεκδικούν κάποιου είδους εξωφρενικά προνόμια. Όποιος το πιστέφκει τούτο, απλά εν εμπήκε ποτέ στις τάξεις ή στα σπίθκια τους. Εν είμαι σίουρος αν έν' υπερβολικό το να αφουγκραστεί κάποιος τις εύλογες ανησυχίες ανθρώπων που ζουν τζαι αναγιώνουν τούν' το σχολείο για δεκαετίες.

Η συμμετοχική λήψη αποφάσεων έννεν καμιά ουτοπική φαντασίωση. Έν' ένα εξαιρετικά κατάλληλο μέσο διοίκησης για τον 21ο αιώνα. Αν οι στρατιώτες σου εν πιστέφκουν σ' εσένα, έχασες ήδη τον πόλεμο.

Τζαι ο λόγος για τον οποίο οι καθηγητές μου εδιδάξαν με με τόσο πάθος τζαι αφοσίωση για επτά χρόνια ήταν επειδή πραγματικά επιστέφκαν στο σχολείο μας τζαι στους μαθητές του - στο τι μπορούν να καταφέρουν τζαι στο ήθος που μπορούν να αντιπροσωπεύσουν.

Εύχομαι τα καλύτερα στο σχολείο μας.

Του Ερωτόκριτου Νικολάου, απόφοιτου της Αγγλικής Σχολής