Η καταπληκτική ταινία – δοκίμιο για την ιέρεια του χορού Pina Bausch, με την υπογραφή του Wim Wenders

Μια ταινία αποτέλεσμα της μακρόχρονης φιλίας που συνέδεσε τον Γερμανό σκηνοθέτη με την Pina Bausch, η «Pina» αποτελεί μια ελεγεία στην απουσία της χορογράφου του πέθανε το 2009 προτού ολοκληρωθούν τα γυρίσματα.



Ο Wim Wenders είχε εντυπωσιαστεί και συγκινηθεί όταν, το 1985, παρακολούθησε για πρώτη φορά το «Café Müller» της χορογράφου Pina Bausch στη Βενετία. Από τη συνάντηση των δύο αυτών καλλιτεχνών δημιουργήθηκε μια μακρόχρονη φιλία και, με το πέρασμα των χρόνων, σχέδια για μια ταινία από κοινού. Οι προετοιμασίες για την ταινία ξεκίνησαν στις αρχές του 2009 διακόπηκαν όμως με τον αναπάντεχο θάνατο της Bausch στις 30 Ιουνίου 2009. Ανά τον κόσμο θαυμαστές του έργου της θρήνησαν για το χαμό της σπουδαίας χορογράφου. Ο Wenders διέκοψε τις προετοιμασίες, πεπεισμένος ότι η ταινία, χωρίς την Bausch, δεν θα μπορούσε να γίνει. Αυτό έμοιαζε να είναι το τέλος του κινηματογραφικού αυτού πρότζεκτ.



Μετά από μια περίοδο πένθους, τη συγκατάθεση της οικογένειάς και τις παρακλήσεις του προσωπικού και των χορευτών που επρόκειτο να ξεκινήσουν τις πρόβες για την ταινία (οι οποίες δεν έγιναν ποτέ), ο  Wenders αποφάσισε τελικά να γυρίσει την ταινία, έστω και χωρίς την Pina Bausch  στο πλευρό του. Παρά τη μεγάλη απώλεια, είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή, και ίσως η τελευταία για να αποτυπωθούν όλα τα παραπάνω σε μια ταινία.



Η ταινία λοιπόν περιλαμβάνει, εκτός από αποσπάσματα από τις τέσσερις παραγωγές που είχε επιλέξει η ίδια η Bausch, αρχειακό υλικό της χορογράφου εν ώρα δουλειάς, καθώς και πολλές σόλο εμφανίσεις των χορευτών της. Για να το πετύχει αυτό, ο Wenders χρησιμοποίησε τη μέθοδο των ερωτήσεων, που χρησιμοποιούσε και η Bausch στις δικές της παραγωγές. Έθετε ερωτήματα και οι χορευτές της απαντούσαν όχι με λέξεις, αλλά με αυτοσχέδιες χορογραφίες και με τη γλώσσα του σώματος. Εξέφραζαν τα βαθιά τους συναισθήματα και τις προσωπικές τους εμπειρίες, από τις οποίες η Bausch, μέσω εντατικών συνεδριών με την ομάδα της, δημιουργούσε τα δικά της χορευτικά κομμάτια. Ο Wenders στράφηκε σε αυτή τη μέθοδο, όταν προσκάλεσε τους χορευτές να εκφράσουν στην ταινία τις αναμνήσεις τους από την Bausch. Κινηματογράφησε λοιπόν τα διαφορετικά αυτά σόλο σε πολλές τοποθεσίες μέσα και γύρω από το Wuppertal.



+ Την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου στις 20:30 στο Θέατρο Ριάλτο, Λεμεσός. Πληροφορίες / Κρατήσεις στο τηλέφωνο 77777745. Με τη συνεργασία της Στέγης Σύγχρονου Χορού Λεμεσού.



Από την έντυπη έκδοση του "Π".