Την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα παρουσιάζει ο Λευτέρης Τάπας, με τίτλο «Garden».

Η έκθεση εγκαινιάζεται στις 4 Ιουλίου στην γκαλερί CAN [Christina Androulidaki Gallery] και θα παραμείνει μέχρι τις 14 Σεπτεμβρίου.

Στην πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα, ο Κύπριος εικαστικός, ο οποίος ζει και εργάζεται στη Λεμεσό, παρουσιάζει μία σειρά έργων από κομμένο χαρτί, πίσσα, γραφίτη, ακρυλικά και σπρέι.

«Αποφεύγοντας ένα πιο αφηγηματικό θέμα, ο καλλιτέχνης συγκροτεί μια τοπιογραφία που έχει κατά βάση εννοιολογικό χαρακτήρα», αναφέρεται σε σχετικό δελτίο Τύπου.

Διαβάστε συνέντευξη του Λευτέρη Τάπα στο «Π»

«Αποσπάει κομμάτια από μία μη κατατμήσιμη ολότητα που αποτελεί την φύση και δημιουργεί έργα που αποτελούν ξεχωριστά τοπία. Παρόλα αυτά, λόγω του ελλειπτικού τους σχήματος, μας οδηγεί σε έναν κόσμο που μοιάζει περισσότερο σα να παρατηρούμε από έναν φακό το θέατρο σκιών ενός δάσους, παρά την πιστή αναπαράσταση κάποιου φυσικού τόπου με χαρακτηριστική βλάστηση.

Όπως καταλήγει ο Simmel αναζητώντας το μορφοποιητικό αίτιο του τοπίου, κανένα τέτοιο “θραύσμα” φύσης δεν αποτελεί από μόνο του νέο τόπο και μας παραπέμπει στην έννοια της Stimmung, ένα είδος “ψυχικού τόνου”, που λειτουργεί ως ενοποιητικός φορέας των αποσπασμένων τμημάτων. Το τοπίο συγκροτείται μέσω ενός ενιαίου “ψυχικού ενεργήματος” και αντικειμενοποιείται ως “πνευματικό μόρφωμα”.

Με καθαρότητα, συνοχή και συναίσθημα, αλλά και με ένα “σκοτεινό φέγγος” όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Σάββας Χριστοδουλίδης περιγράφοντας την δουλειά του, ο Τάπας δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χώρου και συνθέτει αυτόν τον ιδιότυπο Κήπο. Στην διαδικασία αυτή, η τέχνη αποτελεί ένα υψηλού επιπέδου εργαλείο συγκρότησης όχι μόνο της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση, αλλά και του “μέσα” με το “έξω”, του πραγματικού με το πνευματικό.

Ένα τέτοιο όριο θέτει o Κήπος. Διαχωρίζει αλλά και ενοποιεί. Εκεί όπου το σκοτάδι γίνεται ύλη και το κενό φως, βρίσκεται και η γραμμή που ενώνει τα δύο αυτά άκρα. Κήπος είναι το σημείο που συναντάται το σκοτάδι της σπηλιάς στην αλληγορία του Πλάτωνα με το φως του έξω κόσμου, ο κόσμος των εμπειριών με τον κόσμο των ιδεών, εκείνος του ονείρου με εκείνον της πραγματικότητας. Είναι η περιοχή αυτή η τόσο συγκεκριμένη αλλά και τόσο απροσδιόριστη μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου».

Κήπος, υπόθεση τιμής και σιωπής

Ερεβώδη και αβαρή παραπετάσματα σε επαλληλία. Θα μιλούσε κανείς για μια κατ' ενώπιον όρθωση του κεκοιμημένου.

Για μια πρακτική αφύπνισης εκείνης της εν αργία αφήγησης που πραγματώνεται με ανασήκωμα και με διάνοιξη της σκοτεινής ολότητας. Ο καλλιτέχνης ιστορεί άφωτες μέρες και περιοχές με μια φωνή που αμαυρώνει το μοτίβο του, μα δεν το περικλείει.

Περίτεχνα ανοίγματα σε φύλλα από χαρτί, με τις μπορντούρες τους να μας θυμίζουν φυλλωσιές, υπηρετούν ένα φανέρωμα του λόγου, που μοιάζει με αφήγηση αλήθειας και κάτι παραπάνω: σαν  άλλο πρόσωπο της περηφάνιας. O άντρας δεν έχει τίποτα απόλυτα δικό του – αναφαίρετο - εκτός από τιμή ή σιωπή, γράφει ο Fernando Pessoa στην Αγωγή του Στωικού (1932).

Το ίδιο και τα έργα του Λευτέρη Τάπα, τίμια και σιωπηλά. Ελεγείες, ιστοί της λύπης. Και η φύση; Σαν κάποιος να την πλάνισε και να τη σκίασε μετά. Φραγμός και κάλεσμα συνάμα. Τόπος και χρόνος του εγώ για να χαρίζει την ανάσα και άλλοτε πάλι να την κόβει. Ο νους υφαίνει πλέγματα, λεπτές μα σκοτεινές και παγωμένες συγκινήσεις.

Κήπος σημαίνει στέρηση φωτός, αποχρωματισμός, κάτι σαν μαύρο φέγγος.

Αυτό που βάζει αντικριστά - και μας διχάζει - την ισχυρή επιθυμία της φυγής και την ανάγκη μιας νηφάλιας, εσωστρεφούς κατάνυξης. Κήπος είναι στη σκέψη και το έργο του Λευτέρη Τάπα μια πρακτική εντύπωσης: αυτό το ξάφνιασμα που δοκιμάζουμε σαν φανερώνονται μπροστά μας ατάραχες και σκοτεινές μνημονικές πτυχώσεις. Ο Sôseki Natsume, στο Μαξιλάρι από χλόη (1906), μιλά για εντυπώσεις που γεννιούνται ξέχωρες σαν οι χρωματικές αξίες μέσ’ στη φύση χάνουν καθόλα την πνοή τους. Καθώς το σκότος στρογγυλεύει, απαλύνει και σχεδόν σκεπάζει το πραγματικό – λέει - νιώθουμε κάτι να ανοίγεται, να δίνεται σε μας ανάλαφρα, αργά, πολλές φορές δαιμόνια: μια γεύση ονείρου.

Σάββας Χριστοδουλίδης, Εικαστικός Λευκωσία, Ιούνιος 2013

Ο Λευτέρης Τάπας (γ.1974) ζει και εργάζεται στη Λεμεσό.

Σπούδασε Καλές Τέχνες στο Kent Institute of Art and Design στην Αγγλία και έκανε το Μεταπτυχιακό του στις Καλές Τέχνες στο Πανεπιστήμιο του Kent. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό, όπως στην “Chaos & Communication” στη Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών στο Σαράγεβο, στη “Young Art Europe” στη Βιέννη, στην “Where Do We Go From Here?” στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας. Το 2011 παρουσίασε την ατομική του έκθεση με τίτλο “KALEIDOSCOPE” στην Omikron Gallery στη Λευκωσία και έλαβε μέρος στις ομαδικές εκθέσεις “The Location of Coulture”, Pulchri Gallery, Χάγη, “OCC one (Original Certified Copy one)” TinT Gallery, Θεσσαλονίκη και 50-1 Gallery και “UTOPIA” στο Κέντρο Ευαγόρα Λανίτη στη Λεμεσό (2012).