«Ο Μπομπ ήταν ένας αληθινός διανοούμενος του λαού. Ήθελε πραγματικά να μοιραστεί το πάθος και τις γνώσεις του με τους ανθρώπους».

Σε δύο γραμμές, η καθηγήτρια Κάθριν Λάμπι συνόψισε την προσωπικότητα του Ρόμπερτ Χιούζ, κριτικού τέχνης, συγγραφέα και ιστορικού ο οποίος απεβίωσε τη Δευτέρα 5 Αυγούστου 2012.

Τον θάνατό του ανακοίνωσε στις 7 Αυγούστου η σύζυγός του, Ντόρις.

Ο Αυστραλός αλλά εγκατεστημένος στη Νέα Υόρκη από το 1970 κριτικός, ήταν 74 ετών. Αιχμηρός στις κριτικές του στο περιοδικό TIME, όπου έγραφε για περίπου τρεις δεκαετίες, ο Ρόμπερτ Χιούζ έχει αφήσει παρακαταθήκη μια σειρά από κείμενα τα οποία αναδεικνύουν την ιστορία της τέχνης αλλά και παρουσιάζουν την δική του οπτική περί τέχνης.

Ο Χιούζ πίστευε, για παράδειγμα, πως η αγορά έργων τέχνης είναι αναγκαία και βοηθά πολλούς ταλαντούχους καλλιτέχνες να επιβιώσουν, ωστόσο είχε μεγάλη δυσπιστία απέναντι σε καλλιτέχνες που ακολουθούσαν το γούστο της αγοράς και όχι το όραμά τους. Θεωρούσε επίσης πως η Μεγάλη Τέχνη είναι ένα πολιτιστικό γεγονός και πως τα επιμέρους είδη και κινήματα δεν πρέπει να αποκλείονται από το πολιτιστικό και ιστορικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσονται.

Είπε:

«Η νέα δουλειά της τέχνης είναι να κάθεται στον τοίχο και να ακριβαίνει»

«Κουράζεται κανείς με το ρόλο που έχει ένας κριτικός σ’ αυτό τον κόσμο: όπως ένας πιανίστας σε μπουρδέλο, δεν υπάρχει έλεγχος της κατάστασης στον πάνω όροφο»

«Οι τοπιογραφίες στην αμερικανική ζωγραφική είναι ό,τι το σεξ και η ψυχανάλυση στο αμερικανικό μυθιστόρημα»

Ο ίδιος υπογράφει την δημιουργική ιστορία Τhe Fatal Shore (1987), για την Αυστραλία ως βρετανική αποικία καταδίκων.

To 1999, ο Χιούζ ενεπλάκη σε ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα «από το οποίο δεν συνήλθε ποτέ», όπως υποστήριξαν συγγενικά του πρόσωπα.

«Τα τελευταία χρόνια, βλέπαμε έναν άνθρωπο που υπέφερε από τα τραύματα», λέει για τον συνάδελφό του ο Τζον ΜακΝτόναλντ, κριτικός τέχνης της Herald. «Τώρα όμως θα βλέπουμε τα κείμενά του, θα κοιτάζουμε πίσω και θα λέμε πόσο αληθινά σπουδαίος συγγραφέας ήταν και στον κατάλογο των κριτικών τέχνης όλων των εποχών, πιστεύω, θα τον κατατάσσουμε πολύ, πολύ ψηλά».