Δύο συναυλίες, μια στη Λευκωσία και μια στη Λεμεσό, θα δώσει την ερχόμενη βδομάδα η Νένα Βενετσάνου, στο πλαίσιο του διεθνούς Φεστιβάλ Κύπρια.
Μια από τις μεγάλες φωνές της εποχής μας, με διεθνή καριέρα, η Νένα Βενετσάνου μετρά στο βιογραφικό της συνεργασίες με τους Μίκη Θεοδωράκη, Λένα Πλάτωνος, Μαρίζα Κωχ, Νίκο Κυπουργό και άλλους σπουδαίους της ελληνικής μουσικής σκηνής.
Στις δύο συναυλίες της στην Κύπρο, οι οποίες έχουν τίτλο «1000+1 πόλεις», θα παρουσιάσει τραγούδια για τις πόλεις.
Λίγο πριν την άφιξή της στη χώρα μας απάντησε στις ερωτήσεις του «Π».
Τι θα ακούσουμε στις συναυλίες σας;
Τραγούδια δικά μου από τις Πόλεις του Νότου, τη Νέα Γη, το Καφέ Γκρέκο, το Αγήρων Ήχος Θεάτρου αλλά και των Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη από τα Παράλογα, τις Μπαλάντες της Οδού Αθηνάς, τους Λιποτάχτες, τη Μαγική Πόλη και κείμενα με θέμα την πόλη, των Σοφοκλή, Ρίτσου, Καβάφη, Ερρίκου Χάινε, Μιχάλη Κατσαρού, Μανώλη Αναγνωστάκη, Τάσσου Γαλάτη, δικά μου και για τις συναυλίες της Κύπρου συμπεριέλαβα και στίχους της Κλαίρης Αγγελίδου.
«Σε αυτές τις συναυλίες μιλώ και για την ιδέα της δημοκρατίας, το μόνο πολίτευμα που μπορεί να ολοκληρώσει τη διαβίωσή μας στα αστικά κέντρα»
Πώς καταλήξατε στο σκεπτικό των πόλεων;
Δεν είναι σκεπτικό, είναι καθαρός ποιητικός λόγος και μελοποιημένη ποίηση για να νοιώσουμε αυτά που ονειρεύτηκαν για τις πόλεις οι ποιητές και να ανεφοδιάσουμε την ψυχή μας. Για τον αναπόφευκτο χρόνο που τις ορίζει και που μας κάνει να υπάρχουμε μέσα τους όσο είμαστε ζωντανοί.
Έρχεται αυτή η συναυλία σε αντιπαραβολή με τις μουσικές που υμνούν χώρες, έθνη και χαμένες πατρίδες;
Εγώ μιλώ και τραγουδώ για το τι και πώς δημιούργησε τις πόλεις, για την ανάγκη που τις γέννησε και φυσικά για την ιδέα της δημοκρατίας που είναι και το μόνο πολίτευμα που μπορεί να ολοκληρώσει τη διαβίωσή μας στα αστικά κέντρα και να μας κάνει ευτυχέστερους. Μιλώ για το αθάνατο αίσθημα της ασφάλειας που προκαλεί η διαβίωση στην πόλη στους αδύναμους ανθρώπους και φυσικά και για την ουτοπία… μας, γι’ αυτά που δεν έχουν τόπο αλλά τα εμπεριέχουν μέσα τους οι άνθρωποι και τα εμφανίζουν στα έργα και στις πράξεις τους.
«Υπάρχει θάνατος και για τις πόλεις, αλλά τα ίχνη τους δεν θα σβήσουν ποτέ, κι αυτό μας μαγεύει και μας κάνει να ονειρευόμαστε και να δημιουργούμε»