Την εικαστική τους δουλειά στο Λονδίνο παρουσιάζουν από τις 16 Απριλίου τρεις νέοι Κύπριοι εικαστικοί, η Αναστασία Μηνά, ο Γιώργος Πέτρου και η Helen Michael.
Η ομαδική έκθεση έχει τίτλο «Could you please rethink under-standing?» και διοργανώνεται από το Πολιτιστικό τμήμα της υπάτης αρμοστείας στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Κοινή αισθητική
«Χρησιμοποιώντας ως εφαλτήριο την υπόθεση ότι μια κοινή αισθητική αντίληψη διατρέχει το έργο Κύπριων εικαστικών, οι καλλιτέχνες επιχειρούν μέσα από την εναπόθεση οπτικών ερεθισμάτων να διερευνήσουν την ύπαρξη μιας πιθανής εικαστικής διαλέκτου», αναφέρεται σε δελτίο του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων.
Γενική άποψη της έκθεσης η οποία εγκαινιάστηκε στις 16 Απριλίου και θα παραμείνει μέχρι τις 8 Μαΐου στην 12 Star Gallery του Europe House, στο Λονδίνο.
Η Αναστασία Μηνά χρησιμοποιεί αρχειακό υλικό με έντονο πολιτικό και ιστορικό περιεχόμενο από κρατικά και φωτογραφικά αρχεία της Κύπρου και επιχειρεί, επανατοποθετώντας την εικόνα, να προτείνει μια δεύτερη ανάγνωση, μια νέα αφήγηση.
Στο έργο της με τίτλο Independence Day, 2014 η Μηνά χρησιμοποιεί το χρώμα του χαλκού (copper orange, pantone 336-C), χρώμα της κυπριακής σημαίας, για να καλύψει με αυτό μια φωτογραφία που απεικονίζει την πρώτη ανύψωση της κυπριακής σημαίας. Χρησιμοποιώντας στοιχεία που πηγάζουν από την ίδια την εικόνα και στρέφοντάς τα κατά κάποιο τρόπο ενάντια σε αυτή, άλλοτε καταστέλλοντας και άλλοτε υπογραμμίζοντάς τα, επιχειρεί να διαπραγματευτεί εκ νέου το περιεχόμενό της.
Ο Γιώργος Πέτρου διερευνά θέματα που άπτονται της ταυτότητας σε σχέση με προσωπικές αφηγήσεις και συλλογικές μνήμες. Το ενδιαφέρον του εξελίσσεται γύρω από την ιδέα ενός εαυτού που βρίσκεται σε κατάσταση συνεχούς διαίρεσης. Μεγαλώνοντας στην Κύπρο και αντιλαμβανόμενος τον εαυτό του μέσα από διαχωριστικές γραμμές, φυσικές και μη, εξετάζει μέσα από το εικαστικό του έργο τη δυαδικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Στο έργο του Interlace, 2015 ο Πέτρου, αναφερόμενος στο interlace video technology, διαπραγματεύεται τον πρωταρχικό αυτό διαχωρισμό των εικόνων, επιδιώκοντας να αναδείξει την ιδανική στιγμή σύμπτυξης/τομής δυο αντιθετικών μεταξύ τους πεδίων και κατ’ επέκταση τη φαντασιακή ολοκλήρωση του όλου.
Το ενδιαφέρον της Helen Michael επικεντρώνεται στο χάσμα μεταξύ της ύπαρξης και της απόδοσης της ύπαρξης. Το χάσμα αυτό γίνεται πιο προσιτό όταν η έννοια της ύπαρξης εκφράζεται μέσω της γλώσσας.
Η καλλιτέχνις μέσα από ηχητικά έργα, όπως «Το Θρουμπί, 2015», επιδιώκει να υπογραμμίσει τη φαινομενική αμεσότητα του προφορικού λόγου. Έχοντας περιορισμένη ευχέρεια στη μητρική της γλώσσα, η performative/εκτελεστική/διαδραστική διάσταση της ύπαρξής της, γίνεται πολύ πιο εμφανής, τοποθετώντας έτσι τον εαυτό της σε μια κατάσταση συνεχούς επιτέλεσης.
