Πλαστικές καρέκλες. Οι πλαστικές καρέκλες. Η πορτοκαλί και η λευκή πλαστική καρέκλα.

Η αυθεντική καρέκλα Monobloc σχεδιάστηκε από τον Ιταλό Vico Magistretti το 1967. Από τότε έχει παραχθεί και μεταλλαχθεί μορφολογικά τόσες πολλές φορές, σε διεθνές επίπεδο, φτάνοντας σήμερα να αποτελεί την πιο αναγνωρίσιμη πλαστική καρέκλα στον πλανήτη!

Η πλαστική καρέκλα του Λόρδου (Lordos Plastics LTD)

Η πλαστική καρέκλα Fiesta πρωτοκατασκευάστηκε στην Κύπρο το 1989. Αποτελεί αντικείμενο design που σχεδίασε ο Ιταλός Carlo Sala και υπήρξε η πρώτη καρέκλα στην Κύπρο που κατασκευάστηκε εξολοκλήρου από πλαστικό (monoblock).

Ξεχώρισε αμέσως και αγαπήθηκε από το κοινό για την άριστη ποιότητα, την υψηλή αντοχή της και την συμπεριφορά της σε όλες τις καιρικές συνθήκες της Κύπρου με τις υψηλές τιμές ηλιακής υπεριώδους ακτινοβολίας (UV). Επίσης για τον πρακτικό σχεδιασμό και την εργονομία της, καθώς και για την προσιτή της τιμή.

Παραμένει μέχρι σήμερα, η πρώτη επιλογή του Κύπριου καταναλωτή, παρόλο που υπάρχουν στην αγορά φθηνότερες αλλά αντίστοιχα πιο ευτελείς επιλογές.

Η εταιρία Lordos Plastics Ltd παράγει τρία μοντέλα πλαστικής καρέκλας: την Fiesta, την Club και την Queen. Συνολικά παράγονται γύρω στις 50,000 με 60,000 πλαστικές καρέκλες κάθε χρόνο.

 Ο Αμερικανός blogger Ethan Zuckerman αναφέρεται στην πλαστική καρέκλα ως το πλέον παγκοσμιοποιημένο αντικείμενο, το οποίο έχει καθιερώσει την πανταχού παρουσία του: "Η καρέκλα Monobloc αποτελεί ένα από τα πολύ λίγα αντικείμενα που δεν έχουν ταυτιστεί με κάποιο συγκεκριμένο εννοιολογικό, ιστορικό ή κοινωνικό πλαίσιο. Μια λευκή πλαστική καρέκλα σε μια φωτογραφία δεν δίνει κανένα στοιχείο για το πού ή το πότε."

"Πολύ ενδιαφέρον θέμα οι πλαστικές καρέκλες, αν και μου προκαλούν κάποιου είδους άγχος. Αυτές οι δυο συγκεκριμένα μου θυμίζουν μια φράση από ένα ποίημα της Κικής Δημουλά: το εγκρατές σκεπτικό εάν."

10 Ιουλίου 2015

Φεστιβάλ Ξαρκής, Χωριό Λόφου, Κύπρος

35mm 400 ISO Film με Olympus AF-10 Super

Αγόρασε πεντέξι να έχουμε!

Από τις αρχές της δεκαετίας του '90, μόλις άρχισαν να κυκλοφορούν οι άσπρες πλαστικές καρέκλες στην Κυπριακή αγορά, κάθε οργανωμένο νοικοκυριό "οφείλει" να έχει τουλάχιστον έξι στοιβαγμένες στην αποθήκη, στη βεράντα, στο υπόγειο, στο χώρο στάθμευσης ή όπου αλλού υπάρχει χώρος. Σε κάθε οικογενειακή ή άλλη συνεύρεση οι πλαστικές καρέκλες έχουν την τιμητική τους. Θα βγουν, θα καθαριστούν και θα πάρουν θέση δίπλα από ακριβοπληρωμένες τραπεζαρίες, σαλόνια κήπου ή ακόμα και στο "ντιζαϊνάτο" σαλόνι του σπιτιού.

Αν δεν αρκέσουν; Εννοείται ότι ο γείτονας ή ο συγγενής θα προθυμοποιηθεί να φέρει τις δικές του, που σε καμία περίπτωση δεν είναι ίδιες αλλά καλού κακού γράφουν τα αρχικά του  με μαρκαδόρο για να μην μπερδευτούν. Και αφού όλα είναι έτοιμα και μαζευτεί ο κόσμος θα ακούσεις σίγουρα και τις πιο κάτω ατάκες:

• 
  

  Σαν την πλαστική την καρέκλα εν έσσιει

  
  


• 
  

  Τούτες οι πλαστικές που εφκάλαν τωρά εν τέλια ψεύτικες – εν συγκρίνουνται με τις παλιές

  
  


• 
  

  Πρόσεχε πώς εν να κάτσεις άμπα τζιαι ζαόσουν τα πόθκια της τζιαι ππέσεις

  
  


• 
  

  Εσύ που είσαι λλίο γεμάτος κάτσε πας την ξύλινη άμπα τζιαι εν σε σώννει τούτη (δείχνεις την πλαστική)

  
  


• 
  

  Βάλτα μωρά να κάτσουν ποδά που εν οι πλαστικές (η νοικοκυρά ή η γιαγιά δείχνει συνήθως ένα πιο χαμηλό μικρό τραπεζάκι με πλαστικές καρέκλες στρωμένο για τα παιδιά)

  
  


• 
  

  Μα πόθθεν τες αγόρασες; Φαίνουνται καλές

  
  

Τυχαίο τελικά που τις συναντάμε παντού; Δεν νομίζω!

Γάμος στην Κύπρο και πλαστική καρέκλα

Είμαι γέννημα της δεκαετίας του '70 και από τότε που θυμάμαι, δεν έχω πάει και σε πολλούς γάμους που να μην έχουν πλαστικές καρέκλες για να κάτσουν οι καλεσμένοι τους. Αναπόσπαστο κομμάτι του κυπριακού γάμου. Είτε αυτός ήταν στον δρόμο, στην πλατεία ή στο γήπεδο του χωριού, στο "κέντρο", στο εστιατόριο ή στο ξενοδοχείο.

Από τότε λοιπόν που πηγαίνω σε γάμους έχω συναντήσει τα πιο κάτω είδη πλαστικών καρέκλων:

• 
  

  Δεκαετία του 1970: πορτοκαλιά με ανοιχτά μαύρα πόδια και τρύπα στο κάθισμα

  
  


• 
  

  Δεκαετία του 1980: πορτοκαλί χρώμα με πιο συμμαζεμένα πόδια

  
  


• 
  

  Δεκαετία του 1990: άσπρες πλαστικές με ή χωρίς χέρια

  
  


• 
  

  Δεκαετία του 2000: ίδιες με αυτές της δεκαετίας του 90 αλλά ντυμένες με άσπρο "φουστάνι" (με επιπλέον χρέωση για το ντύμα της καρέκλας)

  
  


• 
  

  Δεκαετία του 2010: εμφανίστηκε στην αγορά η νέα γενιά τον πλαστικών καρεκλών πιο "ντιζαινάτες" που δεν θέλουν "ντύμα"

  
  

  Ιωάννα Σμυρίλλη

  
  

"Πάντοτε για μένα η λευκή πλαστική καρέκλα αποτελούσε αφετηρία σκέψεων οι οποίες κάποτε έφταναν στα όρια εκνευρισμού για τον τρόπο με τον οποίο ένα “άχαρο” design έχει εισβάλει σε κάθε βεράντα, σε κάθε σαλόνι! Αξίζει εδώ να αναφέρω την ανάμνησή μου από τις εικόνες του παλατιού του Σαντάμ Χουσέιν, αμέσως μετά την κατάληψή του από τα αμερικανικά στρατεύματα. στις οποίες οι λευκές πλαστικές καρέκλες έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους. Ούτε η υπερπολυτελής οικία του κατάφερε να ξεφύγει από την "καρέκλα που όλοι αγαπούμε να μισούμε”. “Τhe chair that everyone loves to hate” σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ: "The Genius of Design" (a documentary on designs that shaped our lives)."

Εύα Κοραή

"Σιγά σιγά και μετά από μια “εξιλεωτική” παράσταση για το σκηνικό της οποίας χρησιμοποίησα μεταποιημένες πλαστικές καρέκλες έφτασα στο σημείο να μπορώ να δω τη… γοητευτική αλλά και γεμάτη δημιουργικές πιθανότητες πλευρά τους." Από την παράσταση Moving Solo, Χορογραφία: Ελεάνα Αλεξάνδρου, Μουσικός επί σκηνής: Δώρος Ζήσιμος, Visual Artist: Εύα Κοραή, Ιούνιος 2013.

Γλυπτά με θέμα τη Monobloc πλαστική καρέκλα / Bert Loeschner

Τα γλυπτά του καλλιτέχνη Bert Loeschner με θεματικό πυρήνα την καρέκλα Monobloc αποτελούν στο σύνολό τους ένα project που δίνει πνοή στην τόσο μπανάλ (: πολύ συνηθισμένη και όχι ποιοτική) λευκή πλαστική καρέκλα. Το project του Loeschner εξετάζει τον ρόλο και τη θέση της εν λόγω "κακόφημης καρέκλας κήπου" στη σύγχρονη κουλτούρα του design. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τη θερμότητα για να μετατρέψει τις καρέκλες σε εντυπωσιακά γλυπτικά κομμάτια, ενίοτε λειτουργικά, αλλά πάντοτε σχεδιαστικά ευφυή!