Του Διονύση Διονυσίου
Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει και τι είναι αυτό που το κάνει να τραγουδάει, δεν θα έμπαινε καν στον κόπο να τραγουδήσει.
Η ρήση αυτή του Πολ Βαλερί αναφέρεται βέβαια στην ποίηση, σε μια προσπάθεια να εξηγήσει το μυστήριο γύρω από τη συγγραφή ενός ποιήματος. Το οποίο μυστήριο λειτουργεί πάνω από γλώσσες, φυλές και δόγματα. Όπως είπε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «η ομορφιά καραδοκεί. Αν είμαστε ελεύθεροι θα την αισθανθούμε μέσα στην ποίηση όλων των γλωσσών».
Στην πραγματικότητα όλοι χωράμε και οι ζωντανοί και οι νεκροί σε ένα ποίημα. Όλη η μνήμη του κόσμου χωράει σε ένα ποίημα. Όπως συμπλήρωσε ο Σέλλεϊ, «οι ποιητές όλων των εποχών έλαβαν μέρος στη συγγραφή ενός μεγάλου ποιήματος αενάως εν εξελίξει». Το οποίο ξεκινά από τον Όμηρο, συντονίζεται με τη γραφίδα του Σοφοκλή, διαπερνά τους στίχους του Σαίξπηρ, συναντιέται απρόοπτα πάνω σε ένα τραπέζι ανατομίας μιας ραπτομηχανής και μιας ομπρέλας με τον Λεοτρεαμόν, εκτυλίσσεται μέσα από τις άτακτες στροφές του Καβάφη, καταγράφεται ως σημαίνον και παγκόσμιος λόγος από τον Έζρα Πάουντ και ζωγραφίζεται σε θαλασσινές σπηλιές μέσα από τις γαλανές πινελιές του Ελύτη.
Όπως είπε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες,
«η ομορφιά καραδοκεί.
Αν είμαστε ελεύθεροι
θα την αισθανθούμε
μέσα στην ποίηση όλων των γλωσσών»