Γράφουν οι Σωτήρης Παρούτης, Μερόπη Μωυσέως

Οσοι έτυχε -από τις χιλιάδες θεατές που γέμισαν ασφυκτικά το βράδυ της περασμένης Τετάρτης το αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας- να θυμούνται θεατρικές παραστάσεις προ του 1974, ενδεχομένως να διέγνωσαν την περίσσια συγκίνηση αλλά και το ξεχωριστό δέος που διακατείχε έναν από τους ηθοποιούς της σύμπραξης των τριών θεατρικών σχημάτων.

Αυτός δεν ήταν άλλος από τον βετεράνο συμπατριώτη μας ηθοποιό Αντώνη Κατσαρή. Γιατί ο Αντώνης; Διότι ήταν ο μόνος που είχε μνήμες και θύμησες από τις παλιές, καλές εποχές. Που ξανάκουσε το χειροκρότημα να σμίγει με τον ήχο της θάλασσας της Αμμοχώστου. Που ξαναπάτησε στο ημικύκλιο της ορχήστρας και ακούμπησε ξανά στη θυμέλη του αρχαίου θεάτρου της Σαλαμίνας.

Μιλήσαμε χθες με τον κ. Κατσαρή ζητώντας του να μας περιγράψει τα όσα έζησε το προηγούμενο βράδυ. «Είναι αλήθεια ότι μπαίνοντας στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας, πέρα από τη συγκίνηση, ένιωσα έντονα το σφίξιμο. Όταν είδα όμως μπροστά μου τις κερκίδες ασφυκτικά γεμάτες από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους να παρακολουθούν και να χειροκροτούν μαζί, διείδα και την ελπίδα».

Ο κ. Κατσαρής μάς ανέφερε ότι δεν υποστηρίζει τέτοιου είδους εκδηλώσεις στα κατεχόμενα. Όμως από τη στιγμή, πρόσθεσε, που ξεκαθαρίστηκε ότι δεν θα είχε οποιαδήποτε εμπλοκή ο κατοχικός στρατός και θα είχαμε να κάνουμε μόνο με τους συμπατριώτες μας τους Τουρκοκύπριους, τότε το πράγμα άλλαζε.

«Κρατώ τη συγκίνηση»

To ταξίδι της «Αντιγόνης» (που ολοκληρώνεται σήμερα στη Λάρνακα με μια τελευταία παράσταση στο Παττίχειο Αμφιθέατρο της πόλης), ξεκίνησε τον περασμένο Ιούλιο και διήνυσε πολλά χιλιόμετρα σε διάφορα θέατρα της Ελλάδας, από την Επίδαυρο μέχρι τη Δωδώνη, προτού φτάσει στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας το βράδυ της Τετάρτης. «Ήταν ένα ταξίδι κουραστικό αλλά και αναζωογονητικό για μένα», σημειώνει ο κ. Κατσαρής, ένας από τους τρεις ηθοποιούς που εκπροσωπούσαν τον ΘΟΚ και δη την Κύπρο σε αυτήν την παραγωγή. Μαζί του, η Στέλα Φυρογένη και η Αντωνία Χαραλάμπους.

«Ναι, υπάρχει η κούραση της περιοδείας, αλλά πάντα μένουν μόνο τα καλά. Αυτά κρατάμε». Και από την Τετάρτη στη Σαλαμίνα; «Τη συγκίνηση που ένιωσα παίζοντας μπροστά σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους θεατές, που παρακολουθούσαν την παράσταση μαζί».

Ο Αντώνης Κατσαρής γεννήθηκε το 1943 στη Γιαλούσα της επαρχίας Αμμοχώστου. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Αθηνών και στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης - Καρόλου Κουν.

Μάλιστα τη δεκαετία του 1960 είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει σε θεατρική παράσταση του Θεάτρου Κουν στο θέατρο της αρχαίας Σαλαμίνας με κωμωδία του Αριστοφάνη.

Συμμετείχε επίσης στους «Πέρσες» του Αισχύλου το 1966 και στον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου με τον ΘΟΚ, το 1972, που ανέβηκε στη Σαλαμίνα.

Η αφίσα της παραγωγής «Αγαμέμνων» για την περιοδεία του ΘΟΚ στο Κούριο, στο Θέατρο Ακροπόλεως, στη Σαλαμίνα και τους Σόλους. ©Αρχείο ΘΟΚ

Φθινόπωρο του 1973

Οι τελευταίες παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας πριν από την τουρκική εισβολή δόθηκαν το φθινόπωρο του ’73. Επρόκειτο για τρεις παραγωγές που δόθηκαν μέσα σε 15 μέρες, από τις 15 Σεπτεμβρίου μέχρι την 1η Οκτωβρίου 1973. Πρώτη ήταν οι «Βάτραχοι» του Αριστοφάνη από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Δεύτερη ήταν τα σπουδαία «Χορικά», μια χοροθεατρική παραγωγή της Ζουζούς Νικολούδη. Τέλος, ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου έδωσε την τελευταία παράσταση στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας με την τραγωδία «Αίαντας» του Σοφοκλή.

Η αφίσα και μια φωτογραφία από την παραγωγή «Αίαντας», του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου. Ήταν η τελευταία παράσταση στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας πριν την τουρκική εισβολή του 1974. ©Αρχείο ΘΟΚ