Η καλλιτέχνις Λίζα Πετρίδου παρουσιάζει τη νέα της έκθεση με τίτλο Nicely Cut, thanks , μια εικαστική προσέγγιση πάνω στη διαδικασία του κολλάζ ως πράξη τομής, ανασύνθεσης , αφήγησης και αντίληψης πραγμάτων και καταστάσεων μέσα από μια νέα οπτική.
Η έκθεση διερευνά τη σχέση ανάμεσα στο σώμα, τη μνήμη και τη φαντασία, μετατρέποντας την πράξη του «κοψίματος» σε κίνηση, σε χειρονομία και σε σχόλιο για την ανθρώπινη εμπειρία.
Η καλλιτέχνις
Η Λίζα Πετρίδου γεννήθηκε στην Κύπρο. Έκανε σπουδές στις Εφαρμοσμένες Τέχνες και έχει μια εμπειρία τριάντα χρόνων στο μοντάζ εικόνας και ήχου. Παράλληλα με την επαγγελματική της δραστηριότητα, αναπτύσσει πολυδιάστατη καλλιτεχνική πορεία, διερευνώντα ς τη σχέση εικόνας, υλικού και αφηγηματικής δομής.
Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε εκθέσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό, ενώ έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές τόσο στην Κύπρο όσο και διεθνώς .
Η έκθεση
Στην έκθεση Nicely Cut, thanks , τα κολλάζ της Πετρίδου φτιάχνονται μέσα από το παιχνίδι της τομής -- άλλοτε καθαρής, άλλοτε αδέξιας, πάντα γεμάτης περιέργεια. Ένα «ευχαριστώ» που ακολουθεί το κόψιμο, ένα nicely που δεν είναι ποτέ τόσο αθώο. Τα θραύσματα συναντιούνται τυχαία, μπλέκονται και ανοίγουν χώρο για καινούριες συνδέσεις. Το κομμένο γίνεται ξανά ολότητα , η πληγή παίρνει μορφή , ή έλλειψη μετατρέπεται σε πρόταση.
Η ζωή μάς κόβει και μας ξανακολλάει ξανά και ξανά: Βαθιά cuts, ρηχά cuts, clean cuts ή ragged cuts που αφήνουν ουλές και μας διαμορφώνουν. Cuts της καθημερινότητας — στις σχέσεις, στις αποφάσεις, στις απώλειες. Σαν jump cuts σε μια ταινία, οι στιγμές της ζωής περνούν από σκηνή σε σκηνή, αφήνοντας τα κενά να μιλούν.
Η εικαστική γλώσσα
Η Λίζα Πετρίδου χρησιμοποιεί θραύσματα από φωτογραφίες, εικόνες ζώων, αρχιτεκτονικά στοιχεία και καθημερινά αντικείμενα, τα οποία συνθέτει σε νέες, απρόσμενες μορφές. Οι μορφές αυτές βρίσκονται συχνά σε μια ενδιάμεση κατάσταση: σώματα που μεταμορφώνονται, πρόσωπα που κρύβονται ή πολλα πλασιάζονται, αρχιτεκτονικές δομές που μοιάζουν ζωντανές.
Τα πουλιά, τα μάτια και τα υβριδικά πλάσματα λειτουργούν ως σύμβολα ελευθερίας, παρατήρησης και επιθυμίας, ενώ ταυτόχρονα φέρουν μια αίσθηση εύθραυστης ισορροπίας.
Το κολλάζ, για την καλλιτέχνιδα, ε ίναι ένας τρόπος να αναμετρηθεί με τον κατακερματισμό: να κόβει, να μετακινεί, να ξανακολλά∙ να παρακολουθεί πώς το σπασμένο δεν επανέρχεται ποτέ ίδιο, αλλά κουβαλά τα σημάδια του και γεννά κάτι νέο.
Πληροφορίες
Διάρκεια: 7 - 18 Νοεμβρίου
Χώρος: Ε.ΚΑ.ΤΕ
Instagram: @lizaa.petridou
