Πριν μια βδομάδα πέθανε ο Αμερικανός καλλιτέχνης John Wesley, ένας ιδιαίτερος ζωγράφος, η δουλειά του οποίου δεν μπορεί εύκολα να κατηγοριοποιηθεί.

O John Wesley, που πέθανε στις 10 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 93 ετών ήταν ένας ζωγράφος επίπεδων συνθέσεων, όπου κυριαρχούσαν οι καρτουνίστικες μορφές, που όμως δεν προέρχονταν από την αστείρευτη δεξαμενή της ποπ αρτ, αλλά κατευθείαν από την αμερικανική ψυχή, με όλη την αισιοδοξία, την επιπολαιότητα αλλά και τη σκοτεινιά που τη διακρίνει. Πολλοί κριτικοί τέχνης εστίαζαν στις συγγένειες με την ποπ κι έτσι τον κατηγοριοποιούσαν ως ποπ ή μετα-ποπ καλλιτέχνη, άλλοι όμως τον θεωρούσαν ένα περίεργο μινιμαλιστή με αναφορές στο ροκοκό, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έβρισκαν το σουρεαλιστικό λεξιλόγιο της δουλειάς του εννοιολογικά και αισθητικά διφορούμενο, αφού εμπεριείχε εξίσου τη χυδαιότητα με την φινέτσα.

Ο γνωστός κριτικός David Hickey τον είχε αποκαλέσει «Cole Porter της ζωγραφικής» ενώ η επιμελήτρια Carolyn Christov-Bakargiev, με αφορμή την αναδρομική του καλλιτέχνη στο PS1/MoMA, έγραψε: «Ο περίπλοκος κόσμος του John Wesley παραδόξως προσεγγίζεται μέσω ενός σύντομου ταξιδιού και η ευκολία με την οποία είναι σε θέση να ανασύρει εξαιρετικές εικόνες στο μυαλό του θεατή τοποθετεί το έργο του στη μεγάλη παράδοση του τυφλού οραματιστή. Κάτω από το θόρυβο των παράλογων εκφωνήσεων, υπάρχει ένα καυστικό σχόλιο για την κοινωνία, την επιδερμικότητα και την κατάχρηση εξουσίας, αρκεί να θέλει κάποιος να το δει».

Ο Donald Judd μπορούσε να το δει και ήταν από τους πιο ένθερμους θαυμαστές και υποστηρικτές της δουλειάς του Wesley, τοποθετώντας τη δίπλα σε αριστουργήματα του Μινιμαλισμού στο Chinati Foundation στο Τέξας, ενώ ο Dan Flavin είχε πει ότι το χιούμορ, από το πιο φίνο έως το εντελώς ανόητο, σπανίζει στο δυτικό κανόνα των εικαστικών τεχνών και «ο Wesley μπορεί να το αναδείξει με περίεργη εκκεντρική ακρίβεια».

Ο ίδιος κινούνταν στον κύκλο μινιμαλιστών όπως ο Judd, ο Flavin αλλά και ο Robert Ryman, ενώ παντρεύτηκε τη Jo Baer, με την οποία έμεινε παντρεμένος από το 1960 έως το 1970.

Ο Wesley έδινε σπάνια συνεντεύξεις, ενώ σπάνια αποκάλυπτε τι τον ωθούσε να δημιουργήσει τις συγκεκριμένες συνθέσεις. Οι τίτλοι των έργων του, πάντως, θυμίζουν επιθεώρηση, καμπαρέ ή κάτι ανάλογο. Γύρω στα μέσα του '70 τοποθετείται η εμμονή του με το Dugwood Bunstead, κεντρικό χαρακτήρα στα καρτούν του Chic Young, ενώ τον συγκινούσαν τα ιαπωνικά ξυλόγλυπτα. Η δουλειά του είχε παρουσιαστεί σε σημαντικά μουσεία όπως το Stedelijk Museum στο Αμστερνταμ, ενώ το 2009 το Fondazione Prada διοργάνωσε μια μεγάλη αναδρομική του στα πλαίσια της Μπιενάλε της Βενετίας.

ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ GREECE / Βασίλης Ντούπας