Συνέντευξη στην Κατερίνα Μιχάηλου

Θέματα επικοινωνίας και ταυτότητας του ατόμου θίγει μεταξύ άλλων η παράσταση που έκανε ήδη πρεμιέρα στο Θέατρο Χώρα, από τη θεατρική ομάδα Σόλο για τρεις, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μανναρίδου Καρσερά.

Λίγο πριν πέσει η αυλαία για τη «Φαλακρή τραγουδίστρια», η σκηνοθέτιδα και ο ηθοποιός Βαλεντίνος Κόκκινος, μίλησαν στο ραδιόφωνο «Πολίτης 107,6» και στο πολιτιστικό ένθετο «Τι παίζει», για το έργο και την μέχρι σήμερα πορεία του.

Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο.

Β: Πρόκειται για ένα ευφυέστατο έργο, που ανήκει στο θέατρο του παραλόγου και είναι γραμμένο το 1948. Με μεγάλη δόση χιούμορ ο συγγραφέας σατιρίζει την αστική κοινωνία, έτσι όπως διαμορφώθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θίγει παράλληλα τις ανθρώπινες διαπροσωπικές σχέσεις, και εμβαθύνει στην απουσία επικοινωνίας που έχει το ίδιο το άτομο με τον εαυτό του αλλά και τους γύρω του. Ο ίδιος ο συγγραφέας λέει ότι προσπαθούσε να φτιάξει μία κωμωδία αλλά καταλήγει σε μια τραγωδία της γλώσσας. Οι χαρακτήρες δεν μπορούν να επικοινωνήσουν όχι μόνο με τους άλλους, αλλά και με τους εαυτούς τους και τα συναισθήματά τους. Έτσι με πολλή κέφι προκαλείται ένα χάος επί σκηνής.

Εάν ο συγγραφέας έγραψε το έργο το 1948 μέσα από το απόλυτο χάος με την ελπίδα κάποια στιγμή ο άνθρωπος να βγει από αυτό, εμείς ζούμε το αποτέλεσμα του χάους και δε βλέπω να βγαίνουμε απ’ αυτό

Το έργο είναι γραμμένο το 1948. Ωστόσο ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στη σκηνή εν έτει 2018. Τι το καθιστά τόσο διαχρονικό;

Μ: Πιστεύω ότι το έργο είναι ακόμη πιο επίκαιρο στις μέρες μας, αν αναλογιστεί κανείς τον  τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται η τεχνολογία, τη χρήση των κινητών και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Πώς επικοινωνούμε; Τι επικοινωνία υπάρχει μεταξύ μας; Μας έχουν φορέσει κοστούμια, μας έχουν φορέσει τη γλώσσα που πρέπει  να μιλάμε, τον τρόπο που πρέπει να συμπεριφερόμαστε. Είναι ακριβώς αυτό που αναφέρει ο Ιονέσκο: ‘ο άνθρωπος έγινε ένα αυτόματο’. Πλέον δεν μπορεί να σκεφτεί μόνος του, δεν έχει δικά του αυθεντικά συναισθήματα, και νιώθω ότι αυτό έχουμε γίνει κι εμείς, ακόμη περισσότερο τώρα στις μέρες μας. Εάν ο συγγραφέας έγραψε το έργο το 1948 μέσα από το απόλυτο χάος με την ελπίδα κάποια στιγμή ο άνθρωπος να βγει από αυτό, εμείς ζούμε το αποτέλεσμα του χάους και δε βλέπω να βγαίνουμε απ’ αυτό.

Στις μέρες μας ο παράλογος λόγος έχει ένα προσωπείο φυσιολογικότητας

Κυρία Καρσερά, είναι η δεύτερη φορά που ανεβαίνει το έργο σε δική σας σκηνοθεσία. Ποιες διαφορές παρατηρείτε;

Μ: Το 2001, ανέβασα ξανά τη «φαλακρή τραγουδίστρια» σε μία παραγωγή – βραβευμένη- του Θεάτρου Ένα. Το κάστινγκ ήταν διαφορετικό- με εξαίρεση την ηθοποιό Χριστίνα Χριστόφια που παίζει και τώρα σε άλλο ρόλο ωστόσο-, όπως και η προσέγγιση. Τότε η καθοδήγηση έγινε μέσω της φόρμας. Ήθελα οι ηθοποιοί να είναι πιο πολύ σαν μαριονέτες με μηχανιστικές κινήσεις και λειτούργησε τότε αυτός ο φορμαλισμός. Τώρα οι χαρακτήρες δεν είναι  αυτόματα. Είναι πιο αληθινοί, πιο καθημερινοί. Το κείμενο του Ιονέσκο είναι ανεξάντλητο μπορεί κανείς, αν το χειριστεί με προσοχή, να του δώσει πολλές ερμηνείες.

Β: Στην τρέχουσα παράσταση, ακούμε παράλογους λόγους ως φυσιολογικούς. Αυτή είναι κι η επιλογή της κας Καρσερά, καθώς παρατηρεί κανείς ότι σήμερα εν έτει 2019,  ο παράλογος λόγος έχει ένα προσωπείο φυσιολογικότητας, κι αυτή ήταν πλέον η νέα πρόταση με αυτό το έργο, ότι αποκαλύπτεται περισσότερο το παράλογο όταν παρουσιάζεται ως φυσιολογικό,

**Παραστάσεις: 23 και 24 Ιανουαρίου 2019, στο Θέατρο Χώρα, στις 20:30. Πληροφορίες: 99711261

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Γιώργος Πρωτόπαπας
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Μαρία Μανναρίδου Καρσερά
Σκηνικά – Κοστούμια: Ηλέκτρα Κυθραιώτου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Σταύρος Τάρταρης
Β. Σκηνοθέτη: Βαλάντω Χαραλάμπους

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ
Βαλεντίνος Κόκκινος
Δημήτρης Αντωνίου
Ηλιάνα Κάκκουρα
Θανάσης Δρακόπουλος
Φώτης Αποστολίδης
Χριστιάνα Λάρκου
Χριστίνα Χριστόφια

Θέατρο Χώρα – Κοραή 1, (Πλατεία Αρχιεπισκοπής), Λευκωσία

Για πληροφορίες και κρατήσεις: 99711261