Αβραάμ Β. Γεοσούα - Εκδόσεις Καστανιώτη

Ο Αβραάμ Β. Γεοσούα μαζί με τον Άμος Οζ θεωρούνται οι μεγαλύτεροι σύγχρονοι Ισραηλινοί συγγραφείς χάρη στη δύναμη του έργου τους, στο προσωπικό τους κύρος και τους εθνικούς προβληματισμούς που εκφράζουν. Οι λογοτέχνες της "εθνικής γενιάς" είναι απαλλαγμένοι από τον ρομαντισμό των προκατόχων τους. Απελευθερωμένοι από την υποχρέωση να εκφράσουν τη συλλογικότητα και έχοντας μεγαλώσει μέσα σε ασφαλή σχετικά σύνορα, επέτρεψαν στον εαυτό τους να ασκήσει κριτική στο κράτος, νιώθοντας πάντα ένα βαθύτατο αίσθημα ευθύνης.

Ο Γεοσούα, με διεισδυτική ματιά, περιγράφει τα πολύπλοκα συναισθήματα και διλήμματα που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις και τις αβεβαιότητες της χώρας του, ενώ με μοχλό την ηθική πλευρά της λογοτεχνίας αναδεικνύει θεμελιώδεις αξίες όπως η αγάπη, η ανεκτικότητα, η ατομική ευθύνη:

"Η λογοτεχνία παίρνει ένα μέρος της ζωής και του δίνει αρχή, μέση και τέλος. Εμείς, οι άνθρωποι είμαστε ημιτελείς ιστορίες γι' αυτό και δεν μπορούμε εύκολα, μέσα στη ροή της καθημερινότητάς μας, να κατανοήσουμε τα νοήματα της ζωής. Στη λογοτεχνία, όμως, υπάρχει αυτή η δυνατότητα, μέσω μιας κατασκευασμένης, έστω, ιστορίας, να συνδέσουμε γεγονότα, τα οποία μπορεί στη ζωή να μοιάζουν ασύνδετα και μέσω αυτής της σύνδεσης, μέσω αυτής της ενσωμάτωσης, να εμβαθύνουμε σε κείνα τα νοήματα, τα οποία συνήθως προσπερνούμε" εξηγεί ο Γεοσούα.

Ο βραβευμένος και πολυμεταφρασμένος Αβραάμ Γεοσούα είναι ένας από τους συγγραφείς της λεγόμενης "εθνικής σχολής" του Ισραήλ - συγγραφείς που εμφανίστηκαν στα γράμματα μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, διαμορφώνοντας το πρόσωπο της ισραηλινής λογοτεχνίας. "Μικρός ήθελα να γίνω δικηγόρος, αλλά είχα καλή πένα και χιούμορ και μέχρι τα είκοσι είχα καταλήξει ότι θα γίνω συγγραφέας. Γράφω λογοτεχνία και δίδαξα για πολλά χρόνια λογοτεχνία, τα σπουδαία έργα. Η ζωή μου ήταν καλή και τα μυθιστορήματα μου έδωσαν φωνή που ακούγεται στο Ισραήλ" εκμυστηρεύεται ο Γεοσούα.

Το καινούργιο του βιβλίο "Η Κομπάρσα" είναι ένα βιβλίο που καταφέρνει να καταδυθεί στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής, να διερευνήσει τις αντιθέσεις της, να αναμετρηθεί με το ατομικό και το συλλογικό μαζί με τέτοια ένταση και ευαισθησία που λυπάσαι όταν αναγκάζεσαι να το αφήσεις από τα χέρια σου. Το ενδιαφέρον στοιχείο του βιβλίου είναι ότι για πρώτη φορά ο Γεοσούα δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε γυναίκα ηρωίδα και δημιουργεί ένα εύστοχο πορτρέτο της ψυχοσύνθεσής της. Το σκηνικό είναι η Ιερουσαλήμ, πόλη με ιστορία αιώνων, συνεχές σταυροδρόμι πολιτισμών, ένας τόπος διαρκούς αιματοκυλίσματος. Η θρησκεία αναλαμβάνει έναν ύπουλο ρόλο καθορισμού της ταυτότητας, ακόμα και για οικογένειες άθρησκες όπως αυτή της Νόγκα, που είναι αρπίστρια στη Συμφωνική Ορχήστρα του Αρνχάιμ στην Ολλανδία, και προετοιμάζεται να ερμηνεύσει το Κοντσέρτο για φλάουτο και άρπα του Μότσαρτ. Μετά τον θάνατο του πατέρα τους, ο αδερφός της, ο Χόνι, την παρακαλεί να επιστρέψει για τρεις μήνες στην Ιερουσαλήμ. Κάποιος πρέπει να προσέχει το οικογενειακό διαμέρισμα που κινδυνεύει, ώσπου η μητέρα τους να αποφασίσει αν θα παραμείνει οριστικά στον οίκο ευγηρίας στο Τελ Αβίβ. Η Νόγκα, για να γεμίσει τον χρόνο της, αρχίζει να απασχολείται, μέσω του αδελφού της, με κάτι διαφορετικό: κάνει την κομπάρσα στον κινηματογράφο, την τηλεόραση, την όπερα. Περνώντας από τον έναν ρόλο στον άλλο, ελεύθερη από δεσμεύσεις και περίεργη να επανασυνδεθεί με τη χώρα και τους συμπατριώτες της ανακαλύπτει πως η γειτονιά της έχει μεταμορφωθεί από τους υπερορθόδοξους Εβραίους. Όμως η επάνοδος στο Ισραήλ της επιφυλάσσει άλλη μία έκπληξη: έρχεται αντιμέτωπη με τον πρώην άντρα της που την άφησε όταν εκείνη του είχε αρνηθεί να κάνει παιδιά.

Ένα μυθιστόρημα αρκετά πολύπλευρο, που δείχνει πολλές πτυχές της σύγχρονης ζωής στο σύγχρονο Ισραήλ. Ο Αβραάμ Β. Γεοσούα έπλασε μια σύνθετη, αλησμόνητη ηρωίδα. "Η Kομπάρσα" είναι η καλύτερη αφηγηματική του στιγμή.