Το αποτέλεσμα μίας δουλειάς δύο χρόνων είναι το νέο άλμπουμ της ροκ ψυχεδελικής μπάντας, Arcadian Child, το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 9 Οκτωβρίου με τίτλο «Protopsycho». Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος μίλησε στο ραδιόφωνο «Πολίτης 107.6» και στην πολιτιστική εκπομπή «Τι παίζει» για τη νέα αυτή δουλειά.

Πες μας δυο λόγια για τον νέο δίσκο.

Ο δίσκος προέκυψε μετά από δουλειά δύο χρόνων στο στούντιο και αποτελεί μία συμπαραγωγή μας με τον Αντρέα Τραχωνίτη. Είναι ουσιαστικά η συνέχεια της μπάντας έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς και αποτελεί μία καινούργια στροφή για μας, καθώς έχουμε πειραματιστεί με άλλες πτυχές της προσωπικότητάς μας, πιο σκοτεινές, και όσοι μας έχουν ακούσει στο παρελθόν θα δούνε αισθητές διαφορές, τόσο στον ήχο όσο και στην προσέγγισή μας σε σχέση με τα κομμάτια. Θεωρούμε ότι είναι η πιο φιλόδοξή μας προσπάθεια μέχρι σήμερα και ελπίζουμε πραγματικά να αγκαλιαστεί γιατί κουβαλάει πολλή δουλειά πίσω.

Τι ακριβώς θα ακούσουμε;

Κατ' αρχάς ο ήχος είναι αρκετά διαφορετικός σε σχέση με τις προηγούμενές μας δουλειές, τόσο σε επίπεδο παραγωγής όσο και επίπεδο σύλληψης και ενορχήστρωσης από τη δικιά μας την πλευρά. Είναι πολύ αρχέγονος ο ήχος και η όλη ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα κομμάτια. Έχουμε αφήσει τις πιο ποπ φόρμες που ίσως ήταν λίγο πιο εμφανείς στους δύο προηγούμενους δίσκους και έχουμε γίνει λίγο πιο εσωστρεφείς, αν μπορώ να το περιγράψω έτσι. Θα έλεγα ότι ο δίσκος πλέον είναι λίγο πιο δύσκολος σε ακροάσεις, θα χρειαστούν δηλαδή πιο πολλές ακροάσεις για να αρέσει στον κόσμο που ενδεχομένως άρεσε το Superfonica. Αλλά, αυτή η στροφή έχει γίνει συνειδητά καθώς τώρα θέλαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό.

Σε ποιο μουσικό είδος εντάσσονται τα δικά σας τραγούδια;

Γενικά δεν είμαστε πολύ υπέρ του να βάζουμε ταμπέλες στη μουσική. Αντιλαμβάνομαι φυσικά ότι αυτό  βοηθά αυτό για σκοπούς συνεννόησης, όμως προφανώς παίζουμε ροκ σε μία ευρύτερη έννοια. Τώρα, αναλόγως και τις καταβολές και τις επιρροές του καθενός, μπορεί να το εκλάβει διαφορετικά. Εμείς λέμε ότι παίζουμε ροκ μουσική με ψυχεδέλεια, την ψυχεδέλεια του 2020 όμως, όχι την ψυχεδέλεια που παίζανε στη δεκαετία του '60 και του '70. Κάποιοι άλλοι έχουν πει ότι παίζουμε Progressive, κάποιοι ότι παίζουμε Anatolian rock.

Ανταποκρίνεται το κυπριακό κοινό στη δική σας μουσική;

Για να είμαι ειλικρινής, σίγουρα υπάρχει μία μικρή βελτίωση όσον αφορά την ανταπόκριση που εισπράττουμε εμείς με το πέρας των χρόνων, αλλά, όπως θα γνωρίζετε, δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει δυνατή κυπριακή σκηνή, τόσο σε επίπεδο κοινού όσο και σε επίπεδο συγκροτημάτων και καλλιτεχνών. Υπάρχει μία ανταπόκριση απλώς. Προφανώς αυτό που βλέπουμε είναι ότι η ανταπόκριση που παίρνουμε από τον κόσμο του εξωτερικού είναι πολύ μεγαλύτερη.

Τι οραματίζεστε ως μουσικό σχήμα;

Αυτό που οραματιζόμασταν πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, ήταν να ταξιδέψουμε όσο πιο μακριά γίνεται με τη μουσική μας. Κάτι που γινόταν, αφού προ – κορωνοϊού είχαμε ήδη πραγματοποιήσει δύο περιοδείες, μία στην Ελλάδα και μία στην Κεντροανατολική Ευρώπη και είχαμε προγραμματισμένη ακόμα μία περιοδεία σε Αγγλία και Γαλλία τον Απρίλιο, που προφανώς ακυρώθηκε. Τώρα στα επόμενα πλάνα μας έχουμε στήσει συναυλίες στο εξωτερικό που θα είναι μέρος της πρώτης περιοδείας μας όπου θα προμοτάρουμε τον δίσκο, ωστόσο, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν ξέρουμε ακόμα αν θα πραγματοποιηθούν. Είμαστε σε στάση αναμονής κι ελπίζουμε με το πέρας όλου αυτού να είμαστε ξανά στον δρόμο και να ταξιδέψουμε με τη μουσική μας.

Από πού έρχεται η έμπνευση; 

Η έμπνευση ουσιαστικά έρχεται από τα πάντα που ζούμε γύρω μας, από τον θόρυβο που έχουμε γύρω μας. Ως Arcadian Child, από τη στιγμή δημιουργίας μας, θεωρώ ότι είμαστε μία πάρα πολύ μοντέρνα μπάντα, με την έννοια του ότι δεν γράφαμε στίχους βαθυστόχαστους και φιλοσοφικούς. Οι στίχοι μας ήταν πάντα πιο άμεσοι και καθημερινοί και εμπνεόμαστε, όπως όλοι καλλιτέχνες, από το τι γίνεται γύρω μας σήμερα στο 2020, αναλόγως της εποχής που γράφεται και ο κάθε δίσκος. Προφανώς υπάρχουν στιγμές που η έμπνευση ενδεχομένως να είναι πιο περιορισμένη, όμως θεωρώ ότι ούτως η άλλως για μένα προσωπικά παίζει ρόλο η συνεχής δουλειά. Όταν δουλεύεις συνέχεια, τότε, ναι, μπορείς να γράψεις και να δημιουργήσεις.

Σε τι ακριβώς υστερούμε σε σχέση με τη μουσική του εξωτερικού;

Θεωρώ ότι είναι πολυεπίπεδο το πρόβλημα και πάντα αυτή η ερώτηση είναι ένα μείζον θέμα μεταξύ των μουσικών κύκλων της χώρας, είναι ένα θέμα που συντηρείται χρόνια. Αν έπρεπε να το προσδιορίσω σε ένα δύο σημεία, θεωρώ ότι κατ' αρχάς είμαστε πάρα πολύ μικρή κοινωνία και δεν υπάρχει η μερίδα του κόσμου που θα το ψάξει τόσο πολύ και θα ξεφύγει από τις μουσικές που ακούει στο ραδιόφωνο, ούτως ώστε να αρχίσει να στηρίζει κάποια μπάντα για παράδειγμα. Κατά δεύτερον, τα ίδια τα μαγαζιά, αντιλαμβανόμενα ότι δεν υπάρχει έτοιμη αυτή η μερίδα του κόσμου που θα στηρίξει αυτή την προσπάθεια, δεν έχει την υπομονή να τη δημιουργήσει. Κι όταν λέω δεν έχει την υπομονή, εννοώ να φέρνει μπάντες τέτοιους είδους όταν είναι στα ξεκινήματά τους, όχι όταν είναι ήδη φτασμένες ούτως ώστε ο κόσμος να εξοικειωθεί με αυτή τη μουσική, να τη μάθει και να τη στηρίξει. Προτιμούν να πάνε σε αυτό που λέμε πιο ασφαλείς επιλογές, που έχουν ενδεχομένως και χαμηλότερο ρίσκο.

+Η μπάντα αποτελείται από τους: Παναγιώτης I.G – φωνητικά, κιθάρες, Στάθης Χατζηχαραλάμπους – κιθάρες, Ανδρέας Κέρβερος – μπάσο, φωνητικά και Κωνσταντίνος Παυλίδης – τύμπανα.