Με μια ιστορία που αφορά μικρούς και μεγάλους, το ρομαντικό ρωσικό παραμύθι "Ο τυχερός Στρατιώτης" των Ξένιας Καλογεροπούλου - Θωμά Μοσχόπουλου ανοίγει τη Σκηνή 018 για τη νέα σεζόν ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου. Ευτυχία, αγάπη, έρωτας, συνύπαρξη, αποτυχία, γνώση, πλούτος και φτώχεια, αρχή και τέλος της ζωής αποτελούν τα κύρια συστατικά του παραμυθιού, με κεντρικό ήρωα έναν Ρώσο στρατιώτη: "Ήταν ένας Ρώσος στρατιώτης, που περπατούσε, περπατούσε, περπατούσε. Μες στην ταλαιπωρία, μες στις λάσπες, μες στο χιόνι, μες στο κρύο. Δεν τον ένοιαζε όμως. Γιατί; Γιατί γύρναγε σπίτι του. Μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια πολέμου, επιτέλους ειρήνη. Επιστρέφει. Στη μανούλα του". Τη σκηνοθεσία της παραδοσιακής ιστορίας που καταπιάνεται με τον κύκλο της ανθρώπινης ζωής υπογράφει η Γεωργία Μαυραγάνη. Η ίδια βασίζεται στις πρώτες ύλες του θεατρικού παιχνιδιού και στο δημιουργικό ταλέντο έξι νέων ηθοποιών, για να δώσει εικόνα σε ένα υπέροχο αφήγημα, σε ένα μάθημα ζωής. Η Γεωργία Μαυραγάνη μίλησε στον "Π" για την παράσταση αυτή και για την τρίτη στη σειρά συνεργασία της με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου.

Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία με τον ΘΟΚ;

Έχουν έρθει ξανά δύο θεατρικές δουλειές μου στον ΘΟΚ, η μία ήταν "Οι αναστατώσεις του οικότροφου Τέρλες" και η άλλη το "Γκιακ", η ανταπόκριση του κοινού ήταν πολύ συγκινητική. Ήθελα πολύ να κάνω κάτι απαρχής εδώ και ο κύριος Κυριακίδης μου έδωσε την ευκαιρία με την πρόσκλησή του.

Είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετείτε μια παιδική παράσταση. Αυτό επηρέασε τη σκηνοθετική σας προσέγγιση;

Όχι ακριβώς, κάθε παράσταση για μένα είναι και μια καινούργια πρόκληση. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να κάνω την παραμικρή έκπτωση επειδή απευθύνεται σε παιδιά. Αν αλλάζει κάτι, ίσως είναι ότι θέλω να είμαι ακόμη πιο ειλικρινής.

Λένε ότι τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο κοινό. Πώς χειριστήκατε αυτό το ιδιαίτερο κοινό;

Δεν μπορείς να χειριστείς το κοινό. Κι αν το κάνεις το καταλαβαίνει και δεν σε εκτιμά πια. Την αλήθεια προσπαθούμε να πούμε με τέχνη. Είμαι πολύ χαρούμενη που οι ηθοποιοί με τους οποίους συνεργάζομαι είναι της ίδιας άποψης, πραγματικά τους ευχαριστώ.

Το γεγονός ότι είστε απόφοιτος παιδαγωγικών σπουδών βοήθησε στην προετοιμασία αυτού του έργου;

Ίσως αυτό που μου προσέφεραν οι σπουδές μου είναι ότι ξέρω πια σίγουρα ότι τα παιδιά θέλουν να ακούσουν και να δουν τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι. Το ξέρω αυτό ζώντας και διδάσκοντας σε τάξεις του κέντρου της Αθήνας, που τα πράγματα στην καθημερινότητα και στο σπίτι δεν είναι ρόδινα. Η όποια ανακούφιση προέκυπτε στα παιδιά από το μοίρασμα της αλήθειας και βεβαίως από την παρέα και το παιχνίδι.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που είχατε να αντιμετωπίσετε ως σκηνοθέτρια κατά την προετοιμασία του έργου;

Να διασκευάσω αυτό το κείμενο, σε συνεργασία και με τους ηθοποιούς, με τρόπο που να είναι ζωντανό και όχι διδακτικό.

Τι κερδίσατε ως άνθρωπος αλλά και ως επαγγελματίας από αυτήν τη θεατρική εμπειρία;

Για ακόμη μια φορά την έκπληξη. Έχω λατρέψει τους νέους ηθοποιούς με τους οποίους συνεργάζομαι. Με συγκινεί η αγάπη τους και περιμένω πώς και πώς την ανταπόκριση των παιδιών.

Τι είναι αυτό που καθιστά το παραμύθι κατάλληλο τόσο για τους μικρούς όσο και για τους μεγάλους;

Σας το λέω από καρδιάς, αυτή η ιστορία είναι για όλους. Μιλά για τη ζωή με τρόπο ευθύβολο και συγκινητικό. Ένας ανώνυμος στρατιώτης θα δώσει τη μάχη με τον πόλεμο και θα επιβιώσει, κι έπειτα θα περάσει από την περιπέτεια της ζωής αντιμετωπίζοντας όλες τις δυσκολίες που συναντά κάποιος μέχρι να βρει εκείνη τη δύναμη να δεχθεί το τέλος. Ο τρόπος που η ιστορία διαχειρίζεται το θέμα των δυσκολιών της ζωής αλλά και της απώλειας είναι θεραπευτικός για όλους τους θεατές. Πιστεύω πως και οι μεγάλοι θα συγκινηθούν πολύ.

Γιατί πρέπει να παίρνουμε τα παιδιά μας θέατρο;

Το θέατρο είναι θεραπεία και λύτρωση για τους μεγάλους. Για τα παιδιά είναι προέκταση του τρόπου που παίζουν και ζουν. Είναι ο τόπος τους.

Η Γεωργία Μαυραγάνη ανέλαβε τόσο τη σκηνοθετική όσο και τη μουσική επιμέλεια, τα σκηνικά και τα κοστούμια τα επιμελείται η Άρτεμις Φλέσσα, για τη χορογραφία - κίνηση υπεύθυνη είναι η Αλεξία Νικολάου και για τον φωτισμό ο Γεώργιος Κουκουμάς. Στο έργο λαμβάνουν μέρος οι ηθοποιοί: Μαρίνα Αργυρίδου, Μάρκος Καλλής, Παναγιώτης Λάρκου, Νίκος Μάνεσης, Γιώργος Ονησιφόρου, Τζωρτζίνα Τάτση.

+ Το έργο έκανε πρεμιέρα την Κυριακή 21 Οκτωβρίου στις 10:30 στο Θέατρο ΘΟΚ - Αίθουσα Εύης Γαβριηλίδης, και θα πραγματοποιεί τακτικές παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 10:30, εξαιρουμένης της Κυριακής 28 Οκτωβρίου 2018. Πληροφορίες: 77772717. Εισιτήρια: 6 ευρώ.


Η Γεωργία Μαυραγάνη γεννήθηκε στο Αγρίνιο και από το 2001 ζει στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικά στη Σχολή Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Πατρών και θέατρο στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακό στο προπαρασκευαστικό τμήμα της σχολής DasArts στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Στο διάστημα 2000-2004 συνεργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη με πολλούς σημαντικούς Έλληνες θεατρικούς σκηνοθέτες (Γιάννης Χουβαρδάς, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Γιάννης Μόσχος, Βίκυ Γεωργιάδη, Θοδωρής Γκόνης). Από το 2004 έχει σκηνοθετήσει, μεταξύ άλλων, τις παραστάσεις: "Οι δούλες" του Jean Genet, "Tabataba" του Bernard-Marie Koltes, "Ένα μεγάλο νοσταλγικό τραγούδι" (πρωτότυπη περφόρμανς), "Παραμύθι για δύο" του Philip Ridley, "Όταν είδα το 100% τέλειο κορίτσι για μένα" του Haruki Murakami, "Από δω και πέρα μόνο Χάπι Εντ" του Truman Capote, "Ρέκβιεμ" του Fernando Renjifo, "Εύθραυστο" (πρωτότυπη περφόρμανς), "Η ταράτσα του αυτόχειρα" (πρωτότυπη περφόρμανς), "Τριγμός" (πρωτότυπη περφόρμανς),"Το νόημα" της Μαρίας Λαϊνά, "Από πρώτο χέρι - Μια παράσταση για τα καπνά" (πρωτότυπη περφόρμανς), "Όχι αθώος πια" (πρωτότυπη περφόρμανς), "Το γήρας - Ένα χορικό" (πρωτότυπη περφόρμανς), "Οι αναστατώσεις του οικότροφου Τέρλες" του Ρόμπερτ Μούζιλ μετάφρ: Αλέξανδρος Ίσαρης (διασκευή μυθιστορήματος), "Γκιακ" του Δημοσθένη Παπαμάρκου κ.ά. τα οποία έχουν παρουσιαστεί στα θέατρα Αμόρε, Άσκηση, Πορεία, Χώρα, Επί Κολωνώ, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Εμπρός,Φεστιβάλ Αθηνών, Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου, Πόρτα, ΚΘΒΕ. Στο 3ο και στο 4ο Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου (Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών και Grasshopper Youth) έχει συμμετάσχει ως συγγραφέας και σκηνοθέτρια με τις παρακάτω παραστάσεις: "Η ζωή δεν είναι εύκολο πράγμα", "Έτσι κάνουν όλοι και όλα όσα ξέρω για τον κόσμο", κ.ά. Είναι ιδρυτικό μέλος της Κίνησης Μαβίλη και από το 2010 διδάσκει υποκριτική στη Δραματική Σχολή Δήλος. Από το 2003 εργάζεται παράλληλα ως δασκάλα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το 2005 ίδρυσε τη θεατρική ομάδα Happy End, με στόχο τη δημιουργία παραστάσεων που το θεατρικό τους κείμενο είναι προϊόν έρευνας των συντελεστών της εκάστοτε παράστασης.
Συνέντευξη στην Κατερίνα Μιχάηλου