Κόντρα στους καιρούς και προσαρμοσμένη στα νέα μέτρα που επέβαλε η πανδημία του κορωνοϊού πραγματοποιείται σήμερα η πρεμιέρα του έργου «Το Κτήνος στο Φεγγάρι» , από τη Θεατρική Ομάδα Persona στο Wherehaus 612, στις 18:00.

Η ηθοποιός Παναγιώτα Παπαγεωργίου, μίλησε στο ραδιόφωνο «Πολίτης 107.6» και στην πολιτιστική εκπομπή «Τι παίζει», για το πολυβραβευμένο έργο του Ρίτσιαρντ Καλινόσκι, το οποίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και συγκεκριμένα στη γενοκτονία των Αρμενίων.

Πες μας δυο λόγια για το έργο.

Ακουμπάμε ένα πολύ ζεστό θέμα, αυτό της γενοκτονίας των Αρμενίων. Το έργο μας βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και συγκεκριμένα πραγματεύεται τη ζωή ενός ζευγαριού από την Αρμενία, που μεταναστεύει στην Αμερική μετά τη γενοκτονία των Αρμενίων. Ακουμπάει βέβαια πάρα πολλά θέματα η συγκεκριμένη παράσταση: Το θέμα των προσφύγων -ανθρώπων δηλαδή που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους βίαια χωρίς τη θέλησή τους- των σχέσεων, του γάμου, της στειρότητας, της μη επικοινωνίας ανάμεσα στα ζευγάρια, και το πώς συνήθως παλεύει ο ένας απ’ τους δύο για να αντέξει ένας γάμος.

Σε ποιο ρόλο θα σε δούμε;

Εγώ υποδύομαι τη Σέτα, μια κοπέλα που έχασε την οικογένειά της στη γενοκτονία και ενώ βρίσκεται σε ένα ορφανοτροφείο επιλέγεται από μια φωτογραφία της από τον Αράμ, ο οποίος στέλνεται από την ιεραποστολή στην Αμερική και οι δυο τους παντρεύονται δι’ αντιπροσώπου. Το έργο ξεκινά με την άφιξη της Σέτα στην Αμερική και διαδραματίζεται ανάμεσα στο 1921-1933. Βλέπουμε λοιπόν δύο νέους με τραγικό παρελθόν, να προσπαθούν να συμβιώσουν, μεγαλώνουν μαζί και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν παράλληλα και το παρελθόν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Η Σέτα βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, της δίνεται δηλαδή η ευκαιρία να ζήσει και τιμάει τη ζωή. Ο Αράμ είναι πιο απαισιόδοξος και μένει προσκολλημένος στο παρελθόν.

Πώς ένιωσες όταν κλήθηκες να ενσαρκώσεις έναν τόσο ιδιαίτερο ρόλο;

Είμαι γενικότερα πάρα πολύ ευαισθητοποιημένη με το θέμα των προσφύγων. Βλέπουμε τόσες οικογένειες καθημερινά να πνίγονται μέσα στις θάλασσες και παράλληλα συνέπεσε αυτή η δουλειά σε μια χρονιά που είχαμε και τον πόλεμο μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν. Αγαπάω πάρα πολύ αυτούς τους χαρακτήρες γιατί είναι υπαρκτά πρόσωπα και είναι άτομα που κουβαλάνε μαζί τους ένα παρελθόν. Μπήκα στη διαδικασία να μελετήσω και ήρθαμε σε επαφή με αρκετούς Αρμένιους γιατί έχει διαμορφωθεί το φουαγιέ το θεάτρου με διάφορα κειμήλια και φωτογραφίες και θα υπάρχει μία έκθεση πριν να ξεκινήσει η παράσταση, με τίτλο «Σε ξένο τόπο». Έχουμε προσωπικές ιστορίες, ακούγονται ηχητικά ντοκουμέντα από Αρμένιους που αναγκάστηκαν να αφήσουν τον τόπο τους και κατέληξαν στην Κύπρο, οπότε είμαστε αρκετά φορτισμένοι και επηρεασμένοι συναισθηματικά λόγω και της επαφής μας με αυτούς τους ανθρώπους.

Θα προβληματίσει το κυπριακό κοινό η συγκεκριμένη παράσταση;

Αλίμονο, άλλωστε ζούμε σε ένα τόπο που η προσφυγιά είναι ένα μεγάλο ζήτημα για μας. Είναι ένα έργο που θα συγκινήσει πάρα πολύ κόσμο και ένα έργο που αφορά τον οποιονδήποτε. Ο κόσμος, όσο κι αν το βλέπουμε καμιά φορά αλλιώς κι αν είμαστε λίγο αυστηροί με τους νέους, αν του δοθεί η ευκαιρία να έρθει σε επαφή με αυτά τα κείμενα δεν υπάρχει περίπτωση να μην συγκινηθεί ή να μην μπει στη διαδικασία μετά να ψάξει αυτές τις ιστορίες. Γι’ αυτό πιστεύω πως ακόμα κι αυτοί που δεν έχουν τολμήσει ακόμα να παρακολουθήσουν κάποιες παραστάσεις, είμαι σίγουρη ότι αν το επιχειρήσουν, θα αλλάξει πολύ ο τρόπος που σκέφτονται.





Tους ρόλους ερμηνεύουν οι: Μανώλης Μιχαηλίδης, Θανάσης Γεωργίου, Παναγιώτα Παπαγεωργίου και Άγγελος Χατζημιχαήλ.

Πρεμιέρα: Σάββατο 5 Δεκεμβρίου, στο Wherehaus 612, στις 18:00.

Τακτικές παραστάσεις: Κάθε Σάββατο και Κυριακή, στις 18:00.

Πληροφορίες: 70000138