Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Ακόμα μία εκλογική διαδικασία, ακόμα μία φορά στον πολιτικό αγώνα ο Κώστας Κυριάκου Ούτοπος εξαγγέλλει υποψηφιότητα υποστηρίζοντας πως ο μόνος λόγος που δεν εξελέξη ήταν η νοθεία και για ακόμα μία φορά γίνεται το ανέκδοτο στο τέλος του κάθε πολιτικού ρεπορτάζ, η «ανάλαφρη» στιγμή στις εκπομπές επικαιρότητες και το πρώτου επιπέδου αστείο στους καφενέδες, παραδοσιακούς, μοντέρνους και μεταμοντέρνους. Για χρόνια δημοσιογράφοι και παρουσιαστές έφερναν τον Ούτοπο [και θα συνεχίσουν να τον φέρνουν] στα στούντιο. Παρά το ότι δεν είχε τίποτα ουσιαστικό να πει. Ενίσχυαν τις θεωρίες συνωμοσίας του, τσιγκλώντας τον για να πει τα δικά του για να κάνουμε χάζι, γεμίζοντας τηλεοπτική ώρα και, πιθανότατα, χειροτερεύοντας την απομάκρυνσή του από την πραγματικότητα.

Τόσο ο Ούτοπος όσο και μια άλλη περσόνα που φλερτάρει με τα όρια του γραφικού, αν και, σαφώς, έχει περισσότερο σώας τας φρένας [ακόμα], ο Σταύρος Χατζησάββας, έχουν γίνει αντικείμενο ντοκιμαντέρ / συνέντευξης στο διαδικτυακό κανάλι ΦΑΚ TV. Το βίντεο για τον Ούτοπο είναι ουσιαστικά ένα ντοκιμαντέρ για το ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος, για την καθημερινότητά του, χωρίς πολλά-πολλά. Με τον Χατζησάββα, η συνέντευξη γίνεται κάτι διαφορετικό και κάπως άβολο. Σε κάποια σημεία είναι μια ενδιαφέρουσα κουβέντα. Σε κάποια άλλα όμως εμφανίζεται μια ειρωνεία, ένα χιπστερικό bullying. Είναι ξεκάθαρο πολλές φορές πως το αστείο του παρουσιαστή δεν γίνεται αντιληπτό από τον Χατζησάββα και ασκείται εις βάρος του. Γιατί για να έχεις αυτοσαρκασμό χρειάζεται και αυτογνωσία. Μπορείς να δεις σε κάποιες φάσεις στα μάτια του Χατζησάββα μια στιγμιαία αμφιβολία όταν ο παρουσιαστής τον ειρωνεύεται, τσεκάρει το τηλέφωνο την ώρα της συνέντευξης, βάζει σταγόνες στα μάτια ή τον λέει, ούτε λίγο ούτε πολύ, καραγκιόζη. Όπως βλέπεις, όμως, αυτό που για τον ένα είναι σατιρική εκπομπή, για τον άλλο είναι ευκαιρία να μιλήσει για κάτι που πραγματικά πιστεύει.

Υπάρχουν πολλές ιστορίες για τους γραφικούς τύπους της Λευκωσίας των αρχών του αιώνα και τις ατάκες τους, που τις βλέπουμε σήμερα είτε ως θυμοσοφία είτε ως κοροϊδία κατά των υπόλοιπων, είτε ως συνέχεια της παράδοσης του σαλού στο σήμερα. Τώρα η ανθρώπινη και αλληλέγγυα [σύμφωνα με τον μύθο του κυπριακού καθωσπρεπισμού] κοινωνία μας έχει κάνει ένα update στην έννοια του «πελλού του χωρκού», διαλέγοντας άτομα που βρίσκονται σε πιο αδύναμη θέση για να τα μετατρέψει στο βολικό punchline της εβδομάδας. Αυτό που για χρόνια κάνουμε στον Ούτοπο, αυτό που κάνουμε τώρα στον Χατζησάββα, δεν διαφέρει από τις εκπομπές του Jerry Springer και της Αννίτας Πάνια. Και δεν τιμά κανέναν μας, καθόλου.