Μετά που το κυπριακό πρότζεκτ «The Midnight Shift» κέρδισε το βραβείο του HBO Europe στο Φεστιβάλ του Σαράγεβο, μεταξύ επτά φιναλίστ που παρουσίασαν σε μια σειρά εργαστηρίων τις ιδέες και τους πιλότους τους (η in development μίνι σειρά των Ανδρέα Κυριακού, Χάρη Αγιώτη και Φρίξου Μασούρα ξεκίνησε ως ταινία μικρού μήκους), αρχίζει και πάλι αναπόφευκτα η συζήτηση για την κυπριακή πολιτιστική παραγωγή με αποδέκτη το ευρύ κοινό. Τι κρατά την εγχώρια παραγωγή στο να ακροβατεί μεταξύ άκριτα εμπορικού και αντιεμπορικά κουλτουριάρικου; Γιατί δεν παράγουμε το δικό μας pop culture κάποιων έστω αξιώσεων που να βρίσκεται σε διάλογο με τη δική μας ζωή και πραγματικότητα;

Το μήνυμα που στέλνει η διάκριση του «Midnight Shift» είναι πως έφτασε ο καιρός να αφήσουν πίσω τον φόβο και τη μεμψιμοιρία όσοι θέλουν να δημιουργήσουν, όχι μόνο στο σινεμά και στην τηλεόραση, αλλά και στη λογοτεχνία, τη φωτογραφία, το κόμικ, την ποίηση και το θέατρο. Να δημιουργήσουν δηλαδή με επαγγελματισμό, διάθεση αυτοκριτικής και συνεχή βελτίωση, με ανοιχτό το μυαλό στο να μαθαίνουν από το κάθε λάθος και με δημιουργικότητα και όρεξη για να ξεπεράσουν τα συστημικά εμπόδια. Είναι καιρός να ξεφύγουμε από το κλισέ που θέλει τους δημιουργούς να έχουν ως επιλογές μόνο α. την mainstream μετριότητα με εμπορικά και... αντιεμπορικά στενόμυαλα κριτήρια καναλαρχών, εκδοτών και άλλων ή β. την αυτοέκδοση με περιορισμένους πόρους και μηδενική καθοδήγηση.

Ο Ανδρέας, ο Χάρης και ο Φρίξος το έχουν κάνει ήδη και γι’ αυτό η δουλειά τους ξεχώρισε και τράβηξε το επαγγελματικό ενδιαφέρον εταιρειών και επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται σε πολύ πιο δύσκολες ανταγωνιστικές αρένες από την κυπριακή. Είναι η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει στην εγχώρια τηλεόραση, η οποία έχει την κατάρα να είναι μεν λιγότερο δαπανηρή από το σινεμά, αλλά ανεξερεύνητο τοπίο σε σχέση με άλλους τομείς της τέχνης στην Κύπρο.

Το 2012, σε αυτή τη σελίδα ακριβώς του «Π» γράφαμε: «Φτάνει σιγά-σιγά ο καιρός η κυπριακή πολιτιστική δημιουργία (όπου η λέξη ‘πολιτιστική’ χρησιμοποιείται με την έννοια που της δίνουν τα κυριακάτικα ένθετα) να γίνει ποπ». Δηλαδή, «οι προσεγμένες δουλειές ανθρώπων που δούλεψαν το αντικείμενό τους και μιλούν με σύγχρονη γλώσσα στο κοινό να μην μένουν στα φεστιβάλ, αλλά να αρχίσουν να εγκαθίστανται στο συλλογικό ασυνείδητο».

Ο καιρός εκείνος έφτασε; Το «Midnight Shift» είναι η απόδειξη πως οι περιορισμοί ξεπερνιούνται. Η συζήτηση που αξίζει να κάνουμε δεν είναι για τα όσα δεν μπορούμε να κάνουμε και γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε – αλλά για τα όσα μπορούμε να κάνουμε και πώς παντρεύουμε το εφικτό και το ευκταίο.