Είναι Ιούλης και οι προγραμματισμένες για τον μήνα εκπαιδευτικές εκδρομές στο Πάρκο Ειρήνης και Ασφάλειας έχουν αρχίσει. Τα λεωφορεία σταματούν έξω από την Ψηφιακή Πύλη Άλφα και τα παιδιά τεντώνουν το μπράτσο για να σαρωθεί η εξωτερική τους πλευρά. Σπάνια χτυπά το μπιπ-μπιπ-μπιπ όταν τα παιδιά έρχονται από πιστοποιημένα σχολεία (Χρυσά για Digital, Λευκά για Υγεία, Ροζ για soft management, Κίτρινα για κρυπτονόμισμα). Σπάνια γίνονται δεκτά αιτήματα για επισκέψεις από τα σχολεία-φάρμες. Τρεις φορές έχει χτυπήσει μπιπ-μπιπ-μπιπ σήμερα. Ένα παιδάκι είχε χάσει το session με τον επιταχυντή αναγνωστικών σταδίων, ένας έφηβος είχε ληγμένη άδεια κυκλοφορίας εκτός πυρήνα, κι ένα κορίτσι είχε αναρτήσει στο Virtue «Είδα περίοδο». Κρατήθηκαν στην Πύλη μέχρι να παραδοθούν στους κατόχους τους. Τα υπόλοιπα επιβιβάζονταν σε κάψουλες των έξι και με το κλείσιμο της πόρτας ξεκινά το εκπαιδευτικό ταξίδι. Σε άψογο συγχρονισμό, κάψουλες ξεκινούν από την Ψηφιακή Πύλη Βήτα του Πάρκου. Αποβιβάζονται στο Παλιό Αεροδρόμιο Λευκωσίας που τώρα πια λειτουργεί ως Διαδραστικό Μουσείο Γνωσιακής ΣΣΣ (Συμμόρφωσης, Σταθερότητας και Συναντίληψης).

Αίθουσα Α. 3D (Ολογράμματα)

Φιγούρες εποχής «κάθονται» σε οξειδωμένα καθίσματα και τα παιδιά σαρώνουν στις εμφυτευμένες οθόνες στο εσωτερικό του μπράτσου τους τα QR codes κάτω από ονόματα όπως Makarios (Primal), Fazıl Küçük, Rauf Denktaş, Derviş Eroğlu, Mehmet Ali Talat, Mustafa Akıncı, Spyros Kyprianou, Giorgos Vasileiou, Glafkos Klerides, Tassos Papadopoulos, Dimitris Christofias, Nikos Anastasiades. Τα παιδιά διαβάζουν τις βιογραφίες τους και παίζουν το παιχνίδι «What if!» Τα πιθανά σενάρια ήταν προσομοιωμένα και προκαθορισμένα. Πρώτο επίπεδο. Πώς θα είχες λύσει το Κυπριακό πιο νωρίς οργανώνοντας παιχνίδια για παιδιά με jelly beans; Επίπεδο Δεύτερο. Αν ο Μακάριος έμενε στο μοναστήρι και γινόταν ηγούμενος στη Μονή Χρυσορρογιάτισσας να παράγει κουμανταρία. Αν ο Fazıl Küçük έμενε στη Λωζάννη και διέπρεπε ως καθηγητής σε Σχολή Ιατρικής. Πώς θα μπορούσαν να είχαν συναντηθεί μελλοντικά σε μια start-up της Ενωμένης Κύπρου; Κάποια σενάρια είναι πιο προχωρημένα: Αν δεν κλείνονταν οι Τουρκοκύπριοι σε θύλακες; Αν δεν ιδρυόταν η ΤΜΤ; Αν δεν αναπτυσσόταν η ΕΟΚΑ Β'; Αν δεν γινόταν το πραξικόπημα; Αν δεν γινόταν η τουρκική εισβολή; Αν δεν ξέθαβαν κρανία γονιών και παιδιών από πηγάδια στον Παρισσινό; Aν τα κρανία δεν είχαν εκταφεί από μαζικό τάφο στον Πενταδάκτυλο φέροντας στη βάση μια τρύπα; Αν στο δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν οι Ελληνοκύπριοι ψήφιζαν «Ναι»; Aν στο Μοντ Πελεράν ο Τσαβούσογλου συμφωνούσε για κατάργηση των εγγυήσεων και άμεση απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων; Αν η ελληνική και η τουρκική ήταν υποχρεωτικές, ξένη γλώσσα η καθεμιά για Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους αντίστοιχα, στο σχολείο; Αν ο τάδε (ολόγραμμα) είχε γίνει outed ως ομοφυλόφιλος; Τα παιδιά αξιολογούνται. Τα παιδιά αγωνιούν. Τα παιδιά πρέπει να αγωνιούν. Τα παιδιά είναι pleasers. Tα παιδιά είναι το μέλλον και το έντερο της Ενωμένης Κύπρου. Όλες οι απαντήσεις κρίνονται σωστές μα δεν το ξέρουν. Στο τέλος του παιχνιδιού τους κοινοποιούνται τα αποτελέσματα ηλεκτρονικά: 1 ή 2. 1: Μπράβο! Έχεις κερδίσει ένα λίτρο νερό. Θα φυτέψετε μαζί με έναν Τουρκοκύπριο έναν κόλιανδρο στο υδροπονικό θερμοκήπιο «Το Φυτό Βλαστά!». Προχώρησε τώρα στην Αίθουσα B. 2. Μπράβο! Έχεις κερδίσει δεκαπέντε λεπτά με έναν Τουρκοκύπριο στο «Δωμάτιο Αφής». Προχώρησε τώρα στην Αίθουσα Γ.

Αίθουσα Β. Υδροπονικά

Το υδροπονικό θερμοκήπιο είναι γυάλινο, είναι τεράστιο, έχει σχήμα εξαγωνικό και στη μέση μια, επίσης εξαγωνική, επίσης τεράστια, εσωτερική αυλή. Το εξαγωνικό έχει καθιερωθεί ως έμβλημα και βιωμένη εμπειρία της Ενωμένης Κύπρου. Κυβερνούν πια τα Εξαπτέρυγα. Εκεί εργάζονται οι νάνοι. Παράτυποι μετανάστες υποβάλλονται σε θεραπεία ώστε να συρρικνώνονται κι αν είναι ήδη μικροί να μην μεγαλώνουν πέραν των εβδομήντα εκατοστών. Εργάζονται στην παραγωγή πρωτεΐνης και αμύλου. Η πρωτεΐνη τεντωμένη σε τελάρα, οι υδατάνθρακες σε κύβους. Τα παιδιά συνεργάζονται. Φυτεύουν έναν κόλιανδρο. Το νερό είναι πολύτιμο. Ο κόλιανδρος πράσινο σμαραγδί. Το απροσδιόριστο ροζ-καφέ χρώμα στα τελάρα τρομάζει τα παιδιά. Οι νάνοι έχουν ξεπλυθεί για να μην τρομάζουν τα παιδιά. Τα παιδιά βλέπουν νάνους, δεν βλέπουν χρώμα. All people are equal. Το σμαραγδί του κόλιανδρου δημιουργεί θαλπωρή.

Αίθουσα Γ. Αιμοφιλικά

Τα διακριθέντα (έτσι πρέπει να αισθάνονται) παιδιά, ανά ζεύγος, εισέρχονται στο δωμάτιο με καλυμμένα τα μάτια και στο χέρι κρατούν έναν σουγιά. Στο δωμάτιο βρίσκονται ακινητοποιημένα ανάμεσα σε σχάρες με τα μουσούδια τους σφιχτοδεμένα με ταινία ένα γουρούνι, ένα πρόβατο κι ένα άλογο. Τα παιδιά περνούν ανάμεσά τους και τα ψηλαφούν. Ψηλαφούν το ένα το άλλο. Στο πρόσωπο, στα χέρια και στον ομφαλό. Ταυτίζονται. Αναγνωρίζονται. Αναγνωρίζεται η κοινή ανθρωπινότητά τους. Αισθάνονται τη ζεστασιά στις τριχωτές επιφάνειες πίσω από τις σχάρες. Αισθάνονται την υγρασία στα ρουθούνια των ζώων. Ο υποβολέας τα θυμίζει: «Μπορείς και πιο βαθιά». Δοκιμάζουν και πιο βαθιά. Στα ρουθούνια κι όπου αλλού βρουν οπές. Κάποτε μέχρι που μουσκεύουν τα χέρια τους. Βγαίνουν από το Δωμάτιο Αφής και αφαιρούν το κάλυμμα από τα μάτια. Κοιτάζουν τα χέρια τους. Κοιτάζουν το ένα τα χέρια του άλλου. Ματώσαμε μαζί, λένε. Ίδιο χρώμα το αίμα στα χέρια μας. Διαφορετικά χέρια, ίδιο αίμα. Μαζί. All people are equal. Μαζί μπορούμε.

Τα παιδιά επιβιβάζονται ανά έξι στις κάψουλες κι επιστρέφουν στις Πύλες. Διηγούνται μεταξύ τους τι κάνανε στις Αίθουσες Β και Γ. «Cool!», αναφωνούν οι μεν όταν ακούνε για την εμπειρία των δε. Συμφωνούν ότι τα εισαγωγικά στην Αίθουσα Α ήταν ανιαρά. Kαι άβολα. «Kind of weird».

Η Ζέλεια Γρηγορίου είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κύπρου