Όπως θα έχετε δει -όσοι είστε φίλοι μου στο Facebook- επιμελώς έχω επιλέξει να μην είναι ορατή η ημερομηνία των γενεθλίων μου. Σας έχω εξηγήσει παλιότερα γιατί, εν τάχει υπενθυμίζω ότι θέλω να περνάω τη μέρα αυτή με τους δικούς μου ανθρώπους και να μπορώ να κάνω τις συνήθεις δραστηριότητές μου χωρίς να χρειάζεται να απαντήσω σε ένα σωρό υπέροχα, κατά τα άλλα, μηνύματα στο inbox. Μια χρονιά ο μακαρίτης ο πατέρας μου με είχε ξεφωνίσει στο Facebook, αλλά γενικώς οι περισσότερες χρονιές κυλάνε ήρεμα.

Φέτος όμως τα πράγματα άλλαξαν. Ξυπνάω το πρωί και τρέχω στην τράπεζα που έχω ραντεβού. Μπαίνω μέσα, χαμόγελα, λες και μπήκε ο ιδιοκτήτης. «Τι να σας κεράσουμε;» «Ένα δάνειο.» «Ω! Τι χιούμορ! Έναν καφέ, ένα γλυκό; Χρόνια σας πολλά!». Κάγκελο εγώ. Μου δείχνει την οθόνη της η κοπέλα, pop-up window: «Ο πελάτης έχει σήμερα γενέθλια». Τους ευχαριστώ, το ξεχνάω εντελώς, πάω στη δουλειά, τελειώνω, πάω στο αεροδρόμιο, χτικιάζω που δεν βρίσκω θέση, γυρίζω πίσω (αυτά είναι τα καλά της μικρής πόλης), αφήνω το αυτοκίνητο, γυρνάω, έχει καθυστέρηση, τα νεύρα μου φιόγκοι, καθόμαστε επιτέλους μέσα, αντί για ελικοφόρο έχουν φέρει airbus (καλό!) και στο μισό αεροπλάνο κάθονται ανά δύο ή ένας στις τρεις θέσεις, εγώ είμαι στριμωγμένη δίπλα σε μία ευτραφή κυρία. Πόσο πια! Με το που ακούω το boarding completed, ορμάω στην μπροστινή θέση που ήταν ένας μόνος στο παράθυρο (φοιτητής μου, την πάτησε ο ταλαίπωρος) και θρονιάζομαι ανακουφισμένη. Έρχεται αεροσυνοδός μ’ ένα κουτί γλυκά, πάει πίσω μου και ρωτάει την ευτραφή κυρία: «Η κυρία δίπλα, σας πού είναι;». «Εδώ» πετάγομαι εγώ και μου λέει όλο χαμόγελα: «Χαρούμενα γενέθλια από όλους μας», και μου δίνει μια τούρτα!

Το ξέρετε ότι χειρότερη γκρινιάρα από μένα δεν υπάρχει. Αλλά η αλήθεια είναι ότι όλες αυτές οι περιποιήσεις με άφησαν άφωνη. Ανέβασα κι εγώ story στο Instagram την τούρτα και την ωραία κάρτα που είχε μαζί για να απαθανατιστούν στην παγκόσμια ιστορία των social media, πήρα τα like μου και λίγα μηνύματα (το Instagram είναι αλλιώς) και τελείωσε αισίως εκεί η ιστορία.

Ευχαριστημένη είμαι, δεν λέω. Το «ουάου» μου το είπα, χώρια που θα φροντίσω να ταξιδεύω κάθε χρόνο στα γενέθλια, η τούρτα ήταν ε-ξαι-ρε-τι-κή. Όμως, η αλήθεια είναι πώς δεν είμαι σίγουρη ότι όλα αυτά είναι συμβατά με το GDPR. Καλά, δεν σας λέω για τα μηνύματα στο viber από τις εταιρείες που έχουν τα προσωπικά μου δεδομένα (εγώ τα έδωσα, ναι) του τύπου: «Δέκα πόντοι δώρο για τα γενέθλιά σου».

Έψαξα λοιπόν λίγο παραπάνω. Σύμφωνα με το GDPR, η επεξεργασία δεδομένων απαγορεύεται γενικά, εκτός εάν υπάρχει άδεια που ρυθμίζεται ρητά από τον νόμο (άρθρο 6 παράγραφος 1). Επιπλέον, πρέπει να τηρείται η αρχή του περιορισμού του σκοπού (άρθρο 5 παράγραφος 1 στοιχείο β). Σύμφωνα με την αρχή αυτή, τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για σκοπούς άλλους από εκείνους που έχουν καθοριστεί εκ των προτέρων. Εάν, για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος γνωστοποιεί στον εργοδότη την ημερομηνία γέννησής του, αυτό σχετίζεται με τη σχέση εργασίας. Στην περίπτωση αυτή, η επεξεργασία της ημερομηνίας γέννησης του εργαζομένου είναι απαραίτητη για την εκτέλεση της σύμβασης ή για τη διεξαγωγή της σχέσης εργασίας.

Η χρήση της ημερομηνίας γέννησης για ευχές δεν είναι απαραίτητη για την εκτέλεση της εργασιακής σχέσης. Ή της εύρυθμης σχέσης εταιρείας - πελάτη. Η χρήση της ημερομηνίας γέννησης για ευχές συνιστά επίσης παραβίαση της αρχής του περιορισμού του σκοπού, δεδομένου ότι το άτομο δεν έχει παράσχει την ημερομηνία γέννησής του με σκοπό να λάβει ευχές.

Τι είναι όμως τελικά πιο σημαντικό; Το χαμόγελο στην τράπεζα και στο αεροπλάνο ή η τήρηση του κανονισμού κατά γράμμα (γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι τα γενέθλια εμπίπτουν στο πνεύμα); Εγώ, η γκρινιάρα, σίγουρα επιλέγω το πρώτο.