Είναι σίγουρο ότι κάπου έχετε ακούσει για την καινούργια εφαρμογή Threads της Meta. Υποτίθεται ότι θα μοιάζει αρκετά με το Twitter και είναι ακόμα μια προσπάθεια αντικατάστασης της (πρώην;) δημοφιλούς εφαρμογής που επί Μασκ χάνει κόσμο, διαφημιστές και κύρος. Έμαθα ότι σε μία εβδομάδα απέκτησε 100 εκατομμύρια χρήστες ανά τον κόσμο, πλην Ευρώπης.

Ε, ναι! Για μας δεν είναι ακόμα διαθέσιμη και πιθανόν να αργήσει ακόμα αρκετούς μήνες. Η αιτία είναι ο νόμος της ΕΕ για τις ψηφιακές αγορές (DMA). Η DMA αποσκοπεί στην προστασία των δικαιωμάτων των χρηστών, στη διατήρηση της διαχείρισης των δεδομένων από τους ίδιους και στην αποτροπή της μονοπώλησης της αγοράς από τα ψηφιακά μεγαθήρια. Αν και ο νόμος στοχεύει κυρίως την Google και την Apple, η Meta έχει επίσης συμπεριληφθεί, ενώ το Threads αποτελεί προέκταση του Instagram. Ως αποτέλεσμα, πριν ξεκινήσει το Threads στην ΕΕ, η Meta πρέπει να εγγυηθεί ότι συμμορφώνεται με όλες τις απαιτήσεις.

Το ίδιο έγινε και με το bard, την εφαρμογή Τεχνητής Νοημοσύνης, της Google. Γι’ αυτό αργήσαμε να τη δούμε στην Ευρώπη και βγήκε με φανφάρες την περασμένη εβδομάδα.

Δεν είμαι ακόμα πεισμένη ότι χάνουμε μεγάλα πράγματα με το Threads. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι χρήστες που το κατέβασαν, ενώ πέρασαν κάποιο χρόνο για να το εξερευνήσουν, μετά μάλλον βαρέθηκαν και το ψιλοπαράτησαν. Μπορεί 150 εκατ. χρήστες (τόσοι είναι σήμερα) να είναι μια κρίσιμη μάζα, ωστόσο, όμως, χρειάζονται και τα «μεγάλα ονόματα»: πολιτικοί, καλλιτέχνες, ινφλουένσερς για να τραβήξουν το ενδιαφέρον του κοινού.

Οι πρώτες κριτικές για το Threads, μας εξηγούν ότι το κατεβάζουμε από ένα app store και μετά συνδεόμαστε με τον λογαριασμό μας στο Instagram. Και μετά σου προτείνει να κάνεις follow τους «γνωστούς» σου στο Instagram. Αν δεν έχεις Instagram, δεν έχεις ούτε Threads. Το σίγουρο είναι ότι με το καλημέρα σας, με τον τρόπο που συνδέεσαι δηλαδή, πριν καν χρησιμοποιήσεις την εφαρμογή, φαίνεται ότι απευθύνεται όχι στους κλασικούς τουιτεράδες αλλά στους χρήστες της Meta, που θα μπουν σ’ ένα περιβάλλον που μοιάζει με το Twitter, στο πιο φτωχό του, επιμένουν όλοι. Άρα, τελικά, μπορεί ή δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το Twitter; Από αυτό και μόνο θα σας έλεγα όχι. Ο κόσμος στο Twitter δεν θέλει να έχει σχέση με το Instagram και τις «ομορφιές» του, τα ηλιοβασιλέματα, τις γκουρμεδιές και τις πόζες με μαγιό. Είναι χαρντκορίλες που θέλουν να τσακώνονται για την πολιτική, την κοινωνία, τον γείτονα…

Μια ακόμα διαφορά είναι ότι το Threads σε αφήνει να χρησιμοποιήσεις 500 χαρακτήρες αντί για τους 280 του Twitter. Είναι, άραγε, καλύτερο; Αμφίβολο, γιατί και στο Twitter που αφήνει τους επί πληρωμή «μπλε λογαριασμούς» να γράφουν περισσότερο, δεν φαίνεται να έχει μεγάλη επιτυχία. Το Twitter είναι το βασίλειο της ατάκας, των εξυπνακισμών, αλλά και των έκτακτων ειδήσεων. Γι’ αυτά δεν χρειάζονται πολλά.

Το μεγάλο ερώτημα είναι αν χρειαζόμαστε ακόμα ένα «μεγάλο social». Εδώ και πολύ καιρό συζητάμε για τη «μεγάλη φυγή» προς μικρότερες ομάδες, κανάλια, πλατφόρμες κ.λπ., όπου οι χρήστες δημιουργούν κοινότητες στις οποίες μοιράζονται κοινά ενδιαφέροντα. Αυτό το όλοι μαζί, παντού δεν είναι πια ελκυστικό, κυρίως εξαιτίας της τοξικότητας των social.

Πριν από έναν μήνα περίπου, το WhatsApp δημιούργησε κι αυτό κανάλια στην ίδια λογική: ότι οι χρήστες θέλουν να ενημερώνονται ή να ανταλλάσσουν απόψεις χωρίς να χρειάζεται να βρίζονται μεταξύ τους, ούτε οι απόψεις τους να βάλλονται πανταχόθεν.

Ξεκίνησε από τους «περιθωριακούς»: τους αντιεμβολιαστές, τους συνωμοσιολόγους κ.λπ., οι οποίοι επιθυμούσαν να μείνουν κάτω από τα anti-fake news ραντάρ, όμως σιγά - σιγά εξαπλώθηκε. Το Telegram, το Viber, το Messenger έδιναν αυτή τη δυνατότητα, τώρα τη δίνει και το WhatsApp.

Έτσι λοιπόν από τη μία αναρωτιόμαστε τι θα γίνει με το Twitter, αν θα επιβιώσει και με ποια μορφή ή εάν θα το εκθρονίσει κάτι άλλο και ποιο, και από την άλλη μαζευόμαστε σε μικρότερα ψηφιακά «χωριά» μαζί με χρήστες τους οποίους εμπιστευόμαστε.