Την καινούρια του χορογραφική δουλειά με τίτλο lacrimal παρουσιάζει στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, στην Αθήνα, ο χορογράφος Χάρης Κούσιος.

Το έργο παρουσιάζεται στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, της Στέγης. Πρόκειται, δε, για την πρώτη «κυπριακή» παρουσία στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, η οποία παρέχει σημαντικό πολιτιστικό βήμα σε δημιουργούς.

Στη νέα του δουλειά, ο Κύπριος χορογράφος Χάρης Κούσιος συνεργάζεται με τον συνθέτη Δημήτρη Σκύλλα.

Εννέα μουσικοί και σαράντα χορευτές εξερευνούν τις εκφραστικές δυνατότητες του μοιρολογιού και μυούν το κοινό σε μια αφοπλιστική και αφυπνιστική εμπειρία. Ο συνθέτης Δημήτρης Σκύλλας και ο χορογράφος Χάρης Κούσιος πραγματοποιούν ένα ταξίδι με προορισμό την κάθαρση.

Οι δύο «τολμηροί δημιουργοί της νέας γενιάς, ενώνουν για πρώτη φορά τις δυνάμεις τους για να καταθέσουν ένα σχόλιο για το 'επίκαιρο' της παράδοσης και της σχέσης μας με την ιστορία του τόπου», αναφέρεται στο δελτίο Τύπου του έργου.

«Στο lacrimal, εξερευνούν τις εκφραστικές δυνατότητες του μοιρολογιού, αλλά και τις εικόνες που ξεπηδούν από ήχους βαθιά ριζωμένους στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Στο 'ταξίδι' αυτό, συμπράττουν επί σκηνής εννιά μουσικοί και σαράντα χορευτές, αποζητώντας το λησμονημένο ζωντανό διάλογο ανάμεσα στη μουσική και την κίνηση.

Οι 40 χορευτές συγκροτούν ένα ανώνυμο πλήθος, μια μάζα αφημένη στην αδιάκοπη ροή της κίνησης, ξυπνώντας μνήμες από σκηνές μαζικών πληθυσμιακών μετακινήσεων. Αυτό το ατελεύτητο οδοιπορικό, που συντελείται γραμμικά και σταθερά, χωρίς να υπερτονίζει το δραματικό στοιχείο της μουσικής, επιτρέπει στον θεατή να στοχαστεί ελεύθερα πάνω στην κίνηση. Καθώς το πλήθος απομακρύνεται, επτά σώματα απομένουν γυμνά στη σκηνή, ανακαλώντας ένα τοπίο αρχετυπικό ή ανησυχητικά φουτουριστικό.

Η σκηνική γραφή είναι ελλειπτική και πυκνή· στοχεύει σε έναν «εσωτερικό ρυθμό» που κορυφώνεται, για να οδηγήσει σταδιακά τόσο τους ερμηνευτές όσο και το κοινό στην καθαρτήρια σύμπραξη μουσικής και χορού.»

Χορογραφία: Χάρης Κούσιος
Μουσική σύνθεση: Δημήτρης Σκύλλας
Μουσική διεύθυνση: Ανδρέας Τσελίκας
Σκηνογραφία & Σχεδιασμός φωτισμού: Δημήτρης Νασιάκος
Βοηθός χορογράφου: Μίνα Λαμπροπούλου
Ερμηνεύουν: Γιώργος Κοτσιφάκης, Ιωάννα Αποστόλου, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Ιωάννα Τουμπακάρη, Κατερίνα Σπυροπούλου, Νώντας Δαμόπουλος, Περικλής Σκορδίλης
Μουσικοί: Γιάννης Σαμπροβαλάκης (κλαρινέτo), Κώστας Σίσκος (κόρνο), Ανδρέας-Ρολάνδος Θεοδώρου (τρομπόνι), Θοδωρής Ιωσηφίδης (πιάνο), Σπύρος Λάμπουρας (κρουστά), Κώστας Παναγιωτίδης (βιολί), Γιάννης Ρωμανός (βιόλα), Βασίλης Λύκος (τσέλο), Τάκης Καπογιάννης (κοντραμπάσο)

Ο Χάρης Κούσιος πειραματίζεται σταθερά στις χορογραφίες του με τη διαδικασία πρόσληψης του σώματος, με τη φόρμα του και τους αυτοματισμούς που αυτή δημιουργεί στις προσλαμβάνουσες του θεατή. Θεωρεί πως ο θεατής δεν είναι ποτέ παθητικός, αφού ακόμα και η παθητικότητά του είναι μια εν δυνάμει ενεργητική θέση, ως αν ήταν συνδημιουργός του έργου. Στην Ελλάδα, δείγματα της δουλειάς του έχουν παρουσιαστεί στο ARC for Dance Festival και στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», στο πλαίσιο της πλατφόρμας νέων Κύπριων χορογράφων barefeet days.

Το GriefGestures, του ταλαντούχου συνθέτη και μουσικού Δημήτρη Σκύλλα, αποκαλύπτει την εκλεκτική του συγγένεια με την ελληνική μουσική παράδοση. Είναι ένα έργο για εννιά όργανα, επηρεασμένο από τη γενικότερη αισθητική των μοιρολογιών της Ηπείρου και βασίζεται σε μοτίβα από το «Τι κακό ‘κανα ο καημένος». Πρόκειται για στοιχεία της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής που έφερε ενστικτωδώς μέσα του, τα οποία μπόλιασε με στοιχεία της νεωτερικής Δυτικής μουσικής. Το έργο του παρουσιάστηκε στη Στέγη, στο πλαίσιο του συνεδρίου «Σύνθεση και Μεσόγειος: Νέα μουσική χωρικότητα, νέες χρονικότητες».

Για το 3ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων

Η φετινή διοργάνωση πραγματοποιείται στις 23 και 24 Μαρτίου με την παρουσίαση τριών χορογραφικών έργων.

Όπως τις δύο προηγούμενες χρονιές, έτσι και φέτος σταθερή παρουσία έχουν οι Έλληνες της διασποράς, που δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στην καλλιτεχνική σκηνή της Ευρώπης, αλλά και εγχώριες δυνάμεις που καταθέτουν το στίγμα τους διαμορφώνοντας τις τάσεις στον σύγχρονο ελληνικό χορό. Η Στέγη στρέφεται για πρώτη φορά στο καλλιτεχνικό δυναμικό της Κύπρου, προσδοκώντας να ανοίξει ένα διάλογο που πριμοδοτεί και υποστηρίζει τα ανοιχτά σύνορα στην τέχνη.

Το πρόγραμμα του φεστιβάλ έχει ως εξής:

Ευαγγελία Κολύρα
10.000 litres
(Μικρή Σκηνή | 19:00)

Χάρης Κούσιος
lacrimal
(Κεντρική Σκηνή | 20:30)

Ιωάννα Αγγελοπούλου
Παλάμη με Παλάμη
(Μικρή Σκηνή | 22:00)

Οι τρεις δουλειές του φετινού Φεστιβάλ, με διαφορετικό ύφος και προσανατολισμό, καλύπτουν ένα ευρύ θεματολογικό φάσμα: από το διεπιστημονικό ενδιαφέρον της Ευαγγελίας Κολύρα, η οποία επικεντρώνεται στην αναπνοή για να ερευνήσει όχι μόνο τις τεχνικές πρόσληψης του σώματος αλλά και τις συνδηλώσεις που προκύπτουν από τη διαχείριση μιας τόσο οργανικής λειτουργίας, στο φιλοσοφικό και μυθολογικό υπόβαθρο της δουλειάς της Ιωάννας Αγγελοπούλου, η οποία μέσα από το πρίσμα της Θεογονίας του Ησίοδου, πειραματίζεται με τις έννοιες του χώρου, της σωματικής επαφής, της αντίστασης και της παραίτησης. Τέλος, ο Χάρης Κούσιος συμπράττει με έναν σπουδαίο μουσικό της γενιάς του, τον Δημήτρη Σκύλλα, σε ένα τολμηρό εγχείρημα στη μεγάλη σκηνή της Στέγης, στο οποίο επαναπροσδιορίζουν την έννοια του μοιρολογιού, της αέναης περιπλάνησης και του πάσχοντος σώματος.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ©ΠΑΡΙΣ ΤΑΒΙΤΙΑΝ