Τους τελευταίους μήνες κάθε Σάββατο πρωί στο Λήδρα Πάλας επικρατούσε σιωπή. Σε αίθουσα του ξενοδοχείου που βρίσκεται στην πράσινη γραμμή της Λευκωσίας πραγματοποιούνταν οι πρόβες της δικοινοτικής θεατρικής ομάδας Κωφών All in One που τώρα ετοιμάζεται να δώσει την πρώτη της παράσταση με το δρώμενο «Η σιωπή στον καθρέφτη».

«Τα παιδιά έπρεπε να γνωριστούν, να δέσουν σαν ομάδα, να ανταλλάξουν εμπειρίες», λέει στον «Π» η Έλενα Χατζηπέτρου, ειδική δασκάλα κωφών που είχε και την ιδέα δημιουργίας μιας τέτοιας ομάδας πριν από πολλά χρόνια. Πέρσι γνώρισε την Γκιουνές Κοζάλ, καθηγήτρια Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο της Κερύνειας, η οποία τη βοήθησε να υλοποιήσει το όνειρό της. Σκοπός της ομάδας ήταν εξαρχής -πέρα από τη γνωριμία και την επικοινωνία- η παραγωγή έργου που θα απευθύνεται στις δύο κοινότητες στο σύνολό τους, σε ακούοντες και κωφούς.

«Όλοι μαζί συναντιόμασταν στο Λήδρα Πάλας και εκεί μοιραστήκαμε τα όνειρά μας, ξεδιπλώσαμε τα συναισθήματά μας, μετατρέψαμε τον πόνο και τη θλίψη σε χαρά και δημιουργήσαμε, στέλλοντας σε όλους το μήνυμα ότι επιθυμούμε μια κοινωνία της πλήρους αποδοχής και ειρηνικής συνύπαρξης», σημειώνει η κ. Χατζηπέτρου.

Ίδιες εμπειρίες


«Ξέρετε, οι κωφοί είναι γλωσσικές μειονότητες μέσα στις κοινότητές τους», επισημαίνει η κ. Χατζηπέτρου, «αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να είναι δημιουργικοί και παραγωγικοί».
Τα παιδιά κλήθηκαν να δουλέψουν μέσα από μια διαδικασία που απαιτούσε πολλή ανταλλαγή: συναισθημάτων, ιδιωτικών θεμάτων, εμπειριών. Έχουν τις ίδιες εμπειρίες άτομα από τη μια και από την άλλη πλευρά; Στη διάρκεια της διαδικασίας το ερώτημα απαντήθηκε καταφατικά.
«Η ανταλλαγή βιωματικών εμπειριών προέκυψε όταν ένα παιδί ανέφερε ότι επειδή δεν είχε φίλους, πήγαινε στο σπίτι μετά το σχολείο και έκανε γκριμάτσες στον καθρέφτη. Ρωτήσαμε και τους υπόλοιπους. Και η μικρότερή μας, η 14χρονη Τσιτσέκ, μας είπε ότι πήγαινε σε λογοθεραπευτή που την πίεζε να κάθεται στον καθρέφτη και να προσπαθεί να μιλά, να λέει ΅α΄, ΅ο΄. Έτσι μίσησε τους καθρέφτες». Πριν από τη συμμετοχή της στη δικοινοτική θεατρική ομάδα, η Τσιτσέκ δεν είχε συναντήσει ξανά άλλους κωφούς. Η εμπειρία άλλαξε τη ζωή της, ξεθάρρεψε, ανοίχτηκε. Και τώρα όλη της η οικογένεια ταξιδεύει κάθε βδομάδα από τη Μόρφου στη Λευκωσία για να μάθει τη νοηματική γλώσσα.

Το δρώμενο


Η παράσταση δεν έχει λόγια, ούτε μουσική παρά μόνο ελάχιστους ήχους. «Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο περιβάλλον ώστε το κοινό να μπει στον κόσμο των κωφών», σχολιάζει η κ. Χατζηπέτρου. Τα παιδιά επέλεξαν να παρουσιάσουν στους ακούοντες τη δική τους διαδρομή μέσα στον χρόνο. «Θα βιώσετε μαζί τους τα συναισθήματά τους, και κυρίως τη σιωπή τους. Μια σιωπή που τα ίδια μοιράζονταν μόνο με τον καθρέφτη τους ή το παράθυρο του δωματίου τους. Καλείστε να ανοίξετε τα μάτια και την καρδιά σας, να διαβάσετε τα χέρια και τα σώματά τους. Αυτό μόνο αρκεί για να πάρετε τα μηνύματα». Και η πολιτική πτυχή του θέματος: «Είμαστε μειονότητα μέσα στις κοινότητές μας και δεν έχουμε θέματα μεταξύ μας».

*Στις 7 Ιουνίου στο Εγκώμιο Πολιτιστικό Κέντρο στις 20:00 και στις 11 Ιουνίου στο Δημοτικό Θέατρο Bandabulya την ίδια ώρα. Η είσοδος και για τις δύο παραστάσεις είναι ελεύθερη. Οι παραστάσεις είναι αφιερωμένες στη μνήμη του Κωστή Αχνιώτη.