Το πρώτο τεύχος της εφημερίδας Teshreen 17 δημοσιεύθηκε στις 28 Νοεμβρίου. Το όνομα της εφημερίδας με τίτλο «17 Οκτωβρίου» στα αραβικά είναι μια αναφορά στην ημέρα που ξεκίνησε η αντι-κυβερνητική εξέγερση του Λιβάνου - μια εξέγερση που συνεχίζεται και δεν έχει χάσει την δυναμική της. Δημοσιογράφοι και κοινωνικοί ακτιβιστές ξεκίνησαν τη μηνιαία εφημερίδα, η οποία είναι δωρεάν και γεμάτη από άρθρα, εικονογραφήσεις, σταυρόλεξα και άλλα κουίζ εμπνευσμένα από τις λαϊκές διαμαρτυρίες που ξέσπασαν εν μέσω της επιδείνωσης των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών στο Λίβανο.

Στο κέντρο του πρωτοσέλιδου της ασπρόμαυρης εφημερίδας αναγράφεται ένας στίχος από ένα τραγούδι της Αιγύπτιας τραγουδοποιού Umm Kulthum: «Είμαστε οι άνθρωποι, δεν υπάρχει τίποτα αδύνατο για εμάς».

Σε ένα άρθρο-άποψη με τίτλο «Ο δρόμος μας είναι δωρεάν... η φωνή μας είναι ελεύθερη», ο Λιβανέζος σκηνοθέτης Bashir Abu Zeid γράφει: «Γράφουμε για το λαό από το λαό... Αποφασίσαμε να γράψουμε σε έπαινο της επανάστασής μας και να τεκμηριώσουμε τα γεγονότα της. Ο Λίβανος έχει εξεγερθεί και δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος».

Άρθρα δημοσιογράφων και ακτιβιστών αφθονούν, συμπεριλαμβανομένου ενός κειμένου από τον Λιβανέζο δημοσιογράφο Khaled Saghieh με τίτλο «Οι άνθρωποι θέλουν να πάρουν πίσω τη χώρα». Ο ακτιβιστής Ibrahim Halawi θέτει το ερώτημα «Είμαστε αιρετικοί;»και η ακτιβίστρια Ward Ezzedine γράφει: «Δεν είμαι εύκολη γυναίκα.»

Αρκετοί συγγραφείς από τη Συρία και την Αίγυπτο συνέβαλαν στην έκδοση με κείμενά τους. Το κείμενο του Σύρου συγγραφέα Furat Hammoud έχει τίτλο «Οι διανοούμενοι».

Η εφημερίδα παρουσιάζει επίσης εικονογραφημένα πορτρέτα των αείμνηστων ακτιβιστών Alaa Abu Fakhr και Husseim Al-Atar. Μια άλλη σελίδα καταγράφει χρονολογικά τα πιο σημαντικά γεγονότα στις 50 ημέρες των λαϊκών διαμαρτυριών.

«Συζήτησα την ιδέα της εφημερίδας με έναν φίλο μου σε μια από τις συγκεντρώσεις της τέταρτης ημέρας των διαδηλώσεων», δήλωσε ο Abu Zeid στο Al-Monitor, «αλλά το αναβάλλαμε καθώς ήμασταν απασχολημένοι με το τι συνέβαινε. Αρχικά, θέλαμε να κυκλοφορήσει στις 17 Νοεμβρίου, με αφορμή την επέτειο του πρώτου μήνα της επανάστασης.»

Πέντε φίλοι ίδρυσαν την εφημερίδα και επικοινώνησαν με συγγραφείς και ακτιβιστές ζητώντας τους να στείλουν ιστορίες, εξήγησε ο Abu Zeid. Χρειάστηκαν περίπου δύο εβδομάδες για να την ολοκληρώσουν. Ο Abu Zeid δήλωσε ότι έστειλαν 3.000 αντίτυπα του πρώτου τεύχους για διανομή σε συγκεντρώσεις στη Βηρυτό, την Τρίπολη, τη Ναμπατίγιε και την Τύρο. Συγκέντρωσαν εισφορές στις διαδηλώσεις «ειδικά από τον κυκλικό κόμβο Kafr Rumman στο Ναμπατίγιε και μέσω επαφών με φίλους».

Μια ανατύπωση του πρώτου τεύχους βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, καθώς η ζήτηση «ξεπέρασε τις προσδοκίες μας», δήλωσε ο Abu Zeid. «Εργαζόμαστε για το δεύτερο τεύχος και η εφημερίδα είναι ανοιχτή σε όσους ενδιαφέρονται να συνεισφέρουν περιεχόμενο που ταιριάζει με τα θέματά της». Ο Abu Zeid εξήγησε ότι η εφημερίδα είναι μια εναλλακτική λύση σε άλλα μέσα ενημέρωσης, τα οποία έρχονται να εξυπηρετήσουν πολιτικά συμφέροντα. Είπε ότι η εφημερίδα εξηγεί γιατί οι Λιβανέζοι βγήκαν στους δρόμους και ποια είναι η φύση των αιτημάτων τους. «Παράλληλα, βοηθά στη δημιουργία χώρων για συζητήσεις» είπε. «Ελπίζουμε ότι η εφημερίδα θα συνεχίσει να εκδίδεται ακόμα και αν τελειώσουν οι διαμαρτυρίες».

Ο Khodr Salame, συνεργάτης στην εφημερίδα, δήλωσε στην Al-Monitor: «Η αξία αυτής της εφημερίδας έγκειται στο γεγονός ότι είναι ο πρώτος συνδετικός κρίκος των συγκεντρώσεων στις πλατείες, των ομάδων εργασίας με διαφορετικό υπόβαθρο και μηνύματα, του κύματος λαϊκών διαμαρτυριών και του λαού του Λιβάνου γενικότερα. Όταν η ομάδα της εφημερίδας επικοινώνησε μαζί μου, ήμουν πολύ ενθουσιασμένος, καθώς πίστευα από την πρώτη μέρα στην ανάγκη για μια πλατφόρμα ιδεών.»

Η εφημερίδα ήταν το θέμα της ημέρας μεταξύ των διαδηλωτών, οι οποίοι ήταν ανυπόμονοι να πάρουν ένα αντίγραφο, ειδικά αφού η ιστοσελίδα της είναι ακόμη υπό κατασκευή. Η εφημερίδα είναι αγαπητή στους Λιβανέζους, οι οποίοι διαμαρτύρονται για πρώτη φορά από το τέλος του εμφυλίου πολέμου, το 1990.

«Η ιδέα της εφημερίδας είναι καινοτόμα», δήλωσε στον Al-Monitor ο Zeinab Younis, ένας διαδηλωτής στην πλατεία των Μαρτύρων της Βηρυτού. «Νομίζω ότι είναι παράδοση στο Λίβανο. Η εφημερίδα της επανάστασης καταγράφει τα γεγονότα με αντικειμενικό τρόπο, αναφέροντας επίσης όλα τα συνθήματα και τους ανθρώπους που πέθαναν κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών. Η εφημερίδα θα έχει μεγάλο αντίκτυπο στις μελλοντικές γενιές. Είναι αξιοσημείωτο ότι περιλαμβάνει επίσης τη γνώμη νέων και ακτιβιστών που δεν είναι δημοσιογράφοι».

Ο Ali al-Zain, ένας άλλος διαδηλωτής, ήταν ευχαριστημένος με το πρώτο τεύχος της εφημερίδας. «Εμείς, οι επαναστάτες, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με αυτή την πρώτη εφημερίδα, η οποία είναι μια μεγάλη πλατφόρμα για την κάλυψη των γεγονότων της επανάστασης», δήλωσε. «Απεικονίζει τη γνώμη των ανθρώπων και τους μιλάει στη γλώσσα τους», δήλωσε ο Μπίσαν Μίκα, ένας άλλος διαδηλωτής.

ΠΗΓΗ: Της Hanan Hamba / Al Monitor