10ο Open House Festival στη Λεμεσό

ΠΑΡΑΘΥΡΟ Δημοσιεύθηκε 12.9.2019

Την επετειακή 10ή του έκδοση γιορτάζει το φετινό Open House Festival, μια διοργάνωση της Στέγης Χορού Λεμεσού που φιλοξενεί έργα από την εγχώρια και διεθνή σκηνή και συμβάλλει στη γνωριμία και εξοικίωση του κοινού με τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία.

Πρόκειται για μια μοναδική, αναφορικά με το είδος και το περιεχόμενό της, διοργάνωση για την καλλιτεχνική σκηνή της Κύπρου αφού κύριο χαρακτηριστικό της είναι η καινοτόμα, φρέσκια και τολμηρή προσέγγιση των έργων που φιλοξενούνται. Μέσα από το περιεχόμενο και τη θεματολογία τους, τα έργα που συμμετέχουν στη διοργάνωση προτείνουν μια διαφορετική αφήγηση για τον σύγχρονο άνθρωπο και το σώμα και διερευνούν την αντίληψη και την καλλιτεχνική πρόσληψη όσον αφορά στη χορογραφία και τις παραστατικές τέχνες.

Η φετινή διοργάνωση

Το 10ο Open House Festival πραγματοποιείται από τις 4 μέχρι τις 6 Οκτωβρίου σε διάφορους χώρους της Λεμεσού, όπως το Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λεμεσού - Αποθήκες Παπαδάκη, το Θέατρο Ριάλτο, ο Τεχνοχώρος της ΕΘΑΛ και άλλοι χώροι.

Το πρόγραμμα όπως έχει διαμορφωθεί μέχρι τώρα είναι:

4-6 Οκτωβρίου, 19:00-23:00 στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λεμεσού - Αποθήκες Παπαδάκη

Body Unmuted, της Λίας Χαράκη: πρόκειται για μία ηχητική εμπειρία που παρουσιάστηκε αρχικά στο Θέατρο Πόλης ΟΠΑΠ στη Λευκωσία και είναι βασισμένη σε μαρτυρίες του σώματος που δεν λέγονται εύκολα και δεν ακούγονται συνήθως. Οι ηχογραφήσεις έγιναν από την καλλιτέχνιδα σε πραγματικό χρόνο, δηλαδή κατά τη διάρκεια που συνέβαινε μια συγκεκριμένη κατάσταση. Το σώμα, λοιπόν, ακούγεται καθώς ψιθυρίζει, φωνάζει, γελά, στενάζει, τραγουδά, κλαίει, μοιράζεται, εξομολογείται, αποκαλύπτει και παραδέχεται.

Στο ‘Body Unmuted’ ο επισκέπτης μπαίνει σε ένα δωμάτιο και ακούει τις ηχογραφήσεις τοποθετώντας το δικό της/του σώμα σε συγκεκριμένες στάσεις, καθορισμένες από την καλλιτέχνιδα, που σκοπό έχουν να προκαλέσουν την ενσυναίσθηση ή την ταύτιση.

Γενικά, το όλο έργο είναι ένα ταξίδι περιμετρικά του χώρου με κατεύθυνση προς το κέντρο του εκάστοτε επισκέπτη. Το έργο είναι κατάλληλο για άτομα άνω των 18 ετών.

04 Οκτωβρίου, 20:30 στο Θέατρο Ριάλτο

Transfiguration, του Olivier de Sagazan: Η παράσταση Transfiguration αφηγείται τον ακόρεστο πόθο του γλύπτη να δώσει ζωή στο δημιούργημα του. Ξεκινώντας από μια χειρονομία που αποπνέει απελπισία, o καλλιτέχνης βυθίζει τα χέρια του στον πηλό για να του δώσει ζωή. Καλύπτει με πηλό το κεφάλι του, θάβει το σώμα του στο υλικό, εξαλείφει την ταυτότητά του και μεταμορφώνεται σε ένα ζωντανό έργο τέχνης, κάτι ανάμεσα σε μαριονέτα και μαριονετίστα. Καθώς το έργο εξελίσσεται, το υλικό τον τυφλώνει και τον αναγκάζει να κοιτάξει μέσα του, στα βάθη του εαυτού του.

Μέσα από μια συγκλονιστική και συναρπαστική ερμηνεία, ο Sagazan αλλάζει ταυτότητες, από άνθρωπο σε ζώο και σε ποικιλόμορφα υβριδικά πλάσματα. Τρυπάει, διαγράφει και αποκαλύπτει τα στρώματα του προσώπου του μέσα από ένα φρενήρες κι απόκοσμο ταξίδι. Η ζωγραφική και η γλυπτική μετατρέπονται σε ένα ταξίδι τελετουργίας, κάτι ανάμεσα σε χορό και έκσταση με το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού να γίνεται απαραίτητο.

05 Οκτωβρίου, 18:00 σε χώρο που θα ανακοινωθεί αργότερα

Ηyperspace, του James Batchelor: Από το ανθρώπινο σώμα στον Κόσμο, το HYPERSPACE είναι μια έρευνα του βραβευμένου Αυστραλιανού χορογράφου Τζέιμς Μπάτσελορ, πάνω στη μεθοδολογία μέτρησης των άγνωστων παραμέτρων του σύμπαντος. Το έργο προτείνει μια μελέτη παρατήρησης του ανθρώπινου σώματος μέσα από το πρίσμα της κοσμολογίας, μιας κεντρικής και περιφερειακής χαρτογράφησης του σύμπαντος.

Τα εσωτερικά και τα εξωτερικά τοπία του σώματος αποδομούνται, οδηγώντας σε μια αυτοκριτική για το αρρενωπό σώμα και την επιβολή του στη διερεύνηση του διαστήματος. Στο HYPERSPACE, το σαρκικό υλικό του σώματος λυγίζει, τεντώνεται και επανακαθορίζεται ως ένας εξωγήινος μετασχηματισμός, εμφανιζόμενο την ίδια στιγμή, κολοσσιαίο και μικροσκοπικό.

To HYPERSPACE είναι το τρίτο μιας σειράς έργων του Αυστραλού χορογράφου, το οποίο εξελίχθηκε μέσα από τη μοναδική ευκαιρία που είχε, να συμμετάσχει σε μια επιστημονική αποστολή στην Ανταρκτική το 2016. Αυτή η σειρά έργων περιλαμβάνει προσπάθειες δημιουργίας συζητήσεων, συνεργασιών και ανταλλαγών μεταξύ της επιστημονικής και της καλλιτεχνικής έρευνας.

05 Οκτωβρίου, 21:30 στον Τεχνοχώρο της ΕΘΑΛ

The only way out is through του Δημήτρη Χειμώνα: Όταν πηγαίνουμε στο θέατρο, υπογράφουμε ένα φανταστικό συμβόλαιο που μας αναγκάζει να ενδώσουμε σε “suspension of disbelief”. Ο όρος περιγράφει τη θελημένη αναστολή της κριτικής σκέψης, τη θυσία του ρεαλισμού για χάρη της απόλαυσης του θεατρικού “ψέματος”. Παραμένοντας σταθεροί στη θέση μας συμφωνούμε να βιώσουμε τη ζωή μέσα από μια πρόβα της, ταξιδεύουμε σε διαφορετικούς χώρους και χρονικές περιόδους, παίζοντας το ρόλο του θεατή. Αυτή η αόρατη συμφωνία μας διδάσκει πώς να “παίζουμε” τους ρόλους μας.

Tο έργο του Δημήτρη Χειμώνα διερευνά θεατρικές συμβάσεις, μηχανισμούς και πλαίσια, μέσα από τη χρήση και κατάχρησή τους. Παρουσίασε έργα στο Edinburgh Fringe Festival (2015 -2016), στο Μουσείο Μπενάκη (Αθήνα, 2016), στη Μπιενάλε Νέων (Τίρανα, 2017), στο Window Laboratoire (Παρίσι, 2018), και στη Prague Quadrennial of Space Design & Performance (2019), μεταξύ άλλων.

Performing the New: Πρόγραμμα καλλιτεχνικής ανάπτυξης Moving the New 2019. Tελικές παρουσιάσεις των έργων από τους καλλιτέχνες του προγράμματος

6 Οκτωβρίου, 18:00-19:00 στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λεμεσού – Αποθήκες Παπαδάκη

Juno, της Αριάνας Μαρκουλίδου: Μια εγκατάσταση στην οποία ο ήχος μπορεί να δημιουργήσει κίνηση καθώς και να μετακινήσει έναν θεατή.

Έχοντας σαν έμπνευση το ταξίδι του διαστημικού ανιχνευτή Juno - το οποίο στάλθηκε για συλλογή δεδομένων από τον πλανήτη Δία - η πρόθεση μας είναι να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον το οποίο είναι οικείο και ταυτόχρονα ξένο, όπου το κοινό κάνει τις δικές του επιλογές για το πώς υπάρχει και αντιδρά μέσα σε αυτό.

Η Αριάνα Μαρκουλίδου και ο Πάνος Μπάρτζης δημιουργούν έργα μαζί από το 2013. Η Αριάνα σπούδασε χορό σε Αυστρία και Γερμανία και ο Πάνος είναι αυτοδίδακτος σχεδιαστής ήχου. Η δύο τους χρησιμοποιούν τον ήχο και την κίνηση σαν βάση για όλα τους τα έργα.

Breaking News, της Ελευθερίας Σωκράτους: To soundtrack “breaking news” χρησιμοποιείται στο έργο αυτό όπως και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην αποκοπή της ροής του κανονικού προγράμματος. Επίσης η φράση αυτή εφαρμόζεται κυριολεκτικά μέσω των δράσεων, αφού όλες οι δράσεις συντείνουν στην προσπάθεια αποσύνθεσης της δομής των ειδήσεων αλλά και των ιδεολογιών που κρύβονται πίσω από αυτές. Οι σωματικές ιδέες κατανόησης και αποσύνθεσης των ειδήσεων τις οποίες εξέλιξε η Ελευθερία Σωκράτους τους τελευταίους μήνες στο καλλιτεχνικό residency “Μoving the New” ανοίχτηκαν και διερευνήθηκαν εκ νέου από ένα γκρουπ ατόμων μεικτών ικανοτήτων στο σύντομο χρονικό πλαίσιο των οκτώ συναντήσεων. Αυτή η παρουσίαση δείχνει επιλεγμένα στοιχεία της ομαδικής έρευνας.

Η Ελευθερία σπούδασε ειδική αγωγή στο Würzburg, και θεραπευτική χοροδιδασκαλία στο Μόναχο. Πάντρεψε αυτά τα δύο με μια έρευνα που οδήγησε σε μια διπλωματική εργασία (Magister thesis) με τίτλο «Ταυτότητα για άτομα με ειδικές ανάγκες μέσω δημιουργικού χορού». Έχει επίσης αποφοιτήσει από το UDK (Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου) στο πρόγραμμα σπουδών «Δημιουργία χορού στις τέχνες και την εκπαίδευση» και στη συνέχεια απέκτησε πιστοποιητικό διδασκαλίας στη μέθοδο «Danceabilty». Στο Βερολίνο έχει διδάξει χορό σε σχολεία και ιδρύματα και έχει δουλέψει πάνω σε διάφορα κοινοτικά και κοινωνικά- καλλιτεχνικά πρότζεκτ. Τα τελευταία τρία χρόνια έχει εγκατασταθεί στη Λεμεσό, όπου εργάζεται κυρίως ως καλλιτέχνης και ως παιδαγωγός χορού για άτομα με μεικτές ικανότητες.

T:me B “cold shiny screens”, της Σουζάνας Φιαλά: Μέσα από τις κρύες, λαμπερές οθόνες των συσκευών με τις οποίες είμαστε τόσο συνδεδεμένοι, η πραγματικότητα μεταμορφώνεται σε μια επιθετική ευθυμία, καθώς οι χρήστες προσπαθούν να αυξάνουν τα “likes” και τη φήμη τους στα social media και όπου η «ομοιότητα» εξαλείφει τον ατομικισμό και την ελεύθερη βούληση.

Η Σουζάνα Φιαλά είναι χορογράφος και εικαστικός καλλιτέχνης. Τα έργα της διερευνούν θέματα εγγενή στη σύγχρονη κοινωνία, καινοτόμες ψηφιακές τεχνολογίες και τις επιπτώσεις τους στον τρόπο ζωής μας.

Ως interdisciplinary artist, διερευνά τη σύγχρονη χορογραφία χρησιμοποιώντας διάφορους κλάδους τέχνης όπως την κίνηση, το βίντεο και εγκαταστάσεις, το performance και τη δημιουργία θεατρικών εικόνων. Αμφισβητεί τις έννοιες της χορογραφίας, του performance και των εικαστικών τεχνών και την ενδιαφέρει η δημιουργία διάλογου μέσα από σύγχρονες καλλιτεχνικές προτάσεις, υβριδικές μεθόδους και τεχνικές έρευνας.

06 Οκτωβρίου, 19:00 στο Δημοτικό Μέγαρο Λεμεσού

“Αναπαράσταση ενός Εγκλήματος“ της Ρούλας Κλεοβούλου-Χοροθέατρο Ομάδα Πέντε: Λεμεσός 1994. Σ ’ένα μπαρ με προσεγγίζει ένας ψηλός, ευγενικός, καλομίλητος άντρας, για να χορέψω στη νέα του χοροθεατρική δουλειά… το ΜΗΔΕΙ! Είπα αμέσως ναι. Κυριάκος Σταυρινός το όνομα του. Έβλεπε την ζωή μέσα από τα ματιά μικρού παιδιού, με ενθουσιασμό… με λαχτάρα… Ήταν ακροβάτης στην ζωή και σαν καλλιτέχνης. Όλα ή τίποτα! Είχε να μοιραστεί πολλά. Εγώ μόλις 22 χρονών, προσπαθούσα μέσα από την χορογραφική του δουλειά να βιώσω τα βιώματα του…. Κοιτάζοντας πίσω τώρα, μετά από 25 χρονιά είναι όλα πλέον κατανοητά.

6 Οκτωβρίου, 20:30 στο Arena Athlesis

WRECK – List of extinct species, του Pietro Marullo: Το WRECK είναι ένα τεράστιο αιωρούμενο γλυπτό που κινείται στο χώρο σαν κυνηγός. Η φαντασία μας περιπλανάται καθώς ρουφάει και ξεβράζει ανθρώπινα όντα. Είναι αυτό το γλυπτό ένας σύγχρονος Leviathan, ένα καθρέφτισμα της ίδιας της ανθρωπότητας ή η σκιά μιας επερχόμενης καταστροφής;

Ο Pietro Marullo είναι Ιταλός καλλιτέχνης με έδρα τις Βρυξέλλες. Το διεπιστημονικό του έργο ασχολείται με τη σύζευξη των εικαστικών και των παραστατικών τεχνών, τις εικαστικές εγκαταστάσεις και τις νέες τεχνολογίες.
Ο Pietro σπούδασε σκηνοθεσία στο Institut National Supérieur des Arts du Spectacle et des Techniques de Diffusion των Βρυξελλών όπου αποφοίτησε το 2012. Από το 2010 έχει προσκληθεί ως νέος καλλιτέχνης σε διάφορα φεστιβάλ όπως η Biennale di Venezia, το Φεστιβάλ Avignon, το Findplus του Schaubhune του Βερολίνου, το Φεστιβάλ TransAmeriques του Μόντρεαλ και το Wildwuchs της Βασιλείας.
Το «ARANCE – avoid shooting blacks» είναι η πρώτη του παραγωγή που αφορά στη σχέση της σύγχρονης δουλείας και της μετανάστευσης (Φεστιβάλ Emulation στο Théâtre de Liege 2015 και στο Théâtre Varia των Βρυξελλών τον Φεβρουάριο του 2016). Το 2017 παρουσίασε την παράσταση «WRECK-List of extinct species» στο Μουσείο MART του Rovereto (Ιταλία) για την έναρξη του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού OrienteOccidente. Το έργο συμπεριλήφθηκε στην τελική επιλογή για το Βραβείο Arte Laguna 2018 της Βενετίας και το Danse Elargie 2018 του Παρισιού και παρουσιάστηκε για την έναρξη του Φεστιβάλ SIDance τον Οκτώβριο του 2018 στη Σεούλ της Νότιας Κορέας. Από το 2017, ο Pietro διδάσκει και μοιράζεται ιδέες για το "the metaphorical body and space" στη Lithuanian Academy of Music and Theatre στο Βίλνιους. Τον Ιανουάριο του 2019, ο Pietro παρουσίασε τη νέα του παραγωγή «ARIANE (eu)phonie» στο Théâtre Varia στις Βρυξέλλες: ένα ακουστικό τοπίο που προτείνει μέσα από τη θεματική του ένα σύγχρονο σημείο επαφής για τους πρόσφυγες.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Τransfiguration, του Olivier De Sagazan. ©Didier Carluccio