Μια «γλυπτική παράσταση» από 40 μορφές με στοιχεία και χαρακτήρες διαφόρων εποχών και πολιτισμών στήθηκε για πρώτη φορά στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στην Αθήνα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2020.
Πρόκειται για την εικαστική εγκατάσταση «Αποπροσανατολισμένος χορός/παραπλανημένος πλανήτης» του Διονύση Καβαλλιεράτου, με την οποία ξεκινούν οι καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις στην ελληνική πρωτεύουσα.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της αθηναϊκής Εφημερίδας των Συντακτών, η εν λόγω εγκατάσταση προτείνει έναν αναστοχασμό στη σχέση μας με την πολιτική, την εξουσία, την ιστορία και την καθημερινότητα. Είναι, δε, η πρώτη φορά που ο χώρος του Ηρώδειου φιλοξενεί εικαστική έκθεση στο πλαίσιο συνεργασίας του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου με τον οργανισμό ΝΕΟΝ. Η εγκατάσταση του Καβαλλιεράτου δέχτηκε τους πρώτους της επισκέπτες στις 5 Ιουνίου και θα παραμείνει στο Ηρώδειο μέχρι τις 3 Ιουλίου.
Κυκλικός χορός από γλυπτά
Το έργο «Αποπροσανατολισμένος χορός/παραπλανημένος πλανήτης» είναι μια in situ εγκατάσταση 40 μορφών, κατασκευασμένων από διάφορα υλικά όπως χαλκό, πηλό, ρητίνη, καθρέφτη, ξύλο, για τα οποία ο δημιουργός υιοθετεί διαφορετικές εικαστικές «γλώσσες».
Ο Διονύσης Καβαλλιεράτος ζει και εργάζεται στο Βερολίνο και έχει στο ενεργητικό του εκθέσεις και συνεργασίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Προσεγγίζει, δε, με αιχμηρό, ειρωνικό χιούμορ τα θέματά του.
«Με σημείο αφετηρίας τις θρησκευτικές, σωματικές, κοινωνικοπολιτικές συμπαραδηλώσεις του κυκλικού χορού -ενός τελετουργικού αλλά και μοτίβου που συναντάμε από τα προϊστορικά χρόνια- ο Καβαλλιεράτος μας μιλά για τη σημασία της κοινότητας, της συντροφικότητας, της φιλίας, του γέλιου, της χειρονομίας, της σωματικής έκφρασης», ανέφερε στην Εφημερίδα των Συντακτών η Πολύνα Κοσμαδάκη, ιστορικός Τέχνης και επιμελήτρια του Μουσείου Μπενάκη, η οποία ανέλαβε την επιμέλεια της έκθεσης στο Ηρώδειο.
«Με χιούμορ και κριτική διάθεση, ο εικαστικός αξιοποιεί τις σύγχρονες και παραδοσιακές τεχνικές της γλυπτικής (πλάσιμο, συγκόλληση, χύτευση, λάξευση) για να ενώσει τα διαφορετικά μεταξύ τους μέλη και να συνθέσει τις παράδοξες, αλλόκοτες φιγούρες του σε έναν αποπροσανατολισμένο χορό [...]. Μέσα από την αμφισβήτηση και την ανατροπή στερεότυπων λειτουργεί σαν καθρέφτης των φόβων, των προκαταλήψεων, των ενοχών, της ματαιοδοξίας του σύγχρονου κόσμου».
