Το παρελθόν και το παρόν μιας εμβληματικής αίθουσας που ξεκίνησε από γήπεδο για να γίνει κομβικό σημείο της Γαλλικής Επανάστασης και αργότερα μουσείο.

Jeau de Paume ήταν ένα άθλημα που παιζόταν με ρακέτες και το οποίο θεωρείται ο πρόγονος του τένις. Στο παλάτι των Βερσαλλιών υπήρχε ένα γήπεδο για αυτό το άθλημα (κατασκευασμένο επί Λουδοβίκου 14^ου έπειτα από σύσταση των γιατρών να αθλείται) και ακριβώς αυτό το γήπεδο, μια μεγάλη αίθουσα για να είμαστε πιο ακριβείς,  είναι συνδεδεμένο με ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, το οποίο στα ελληνικά είναι γνωστό ως «Ο όρκος του Σφαιριστηρίου». Στις 20 Ιουνίου του 1789 τα μέλη της Τρίτης Τάξεως θέλησαν να συνεδριάσουν στην ειδική αίθουσα που υπήρχε επί τούτου για τις συνελεύσεις των Γενικών Τάξεων Καθώς όμως βρήκαν την πόρτα κλειδωμένη και φρουρούμενη από στρατιώτες με την δικαιολογία της ανακαίνισης του χώρου, αποφάσισαν υπό την καθοδήγηση του Ζοζέφ Σιεγές να καταφύγουν σε παρακείμενο χώρο όπου βρισκόταν η αίθουσα του σφαιριστηρίου. Καταλαμβάνοντας τον χώρο αυτόν πραγματοποίησαν εκεί την τριήμερη συνεδρίασή τους από 20 μέχρι και 23 Ιουνίου. Εκεί έδωσαν τον όρκο να παραμείνουν ενωμένοι και ακλόνητοι στις πολιτικές τους επιδιώξεις μέχρι της ψήφισης του νέου συντάγματος. Η πράξη αυτή απετέλεσε σταθμό για τα γεγονότα που ακολούθησαν στο επόμενο δίμηνο και γενικά θεωρείται από τις κομβικές στιγμές της Γαλλικής Επανάστασης.

Έναν χρόνο αργότερα, ζητήθηκε από τον ζωγράφο Jacques-Louis David να δημιουργήσει έναν μνημειώδη πίνακα που θα απαθανάτιζε το γεγονός, το σχέδιο όμως έμεινε… προσχέδιο (ή κάτι περισσότερο) καθώς δεν βρέθηκαν ποτέ όλα τα χρήματα για την υλοποίηση του. Ο ανολοκλήρωτος πίνακας έμεινε στο ατελιέ του καλλιτέχνη μέχρι τον θάνατο του το 1825, οπότε και κόπηκε από κληρονόμους σε τρία κομμάτια εκ των οποίων το μεγαλύτερο πουλήθηκε στο κράτος και εκτίθεται στις Βερσαλλίες.

Έναν αιώνα μετά τον «Όρκο του Σφαιριστηρίου», αποφασίστηκε πως πρόκειται για μια σημαντική επέτειο που θα έπρεπε να γιορτάζεται με τίς αρμόζουσες τιμές και έτσι η αίθουσα του Jeau de Paume, η οποία στο μεταξύ είχε χρησιμοποιηθεί για διάφορους άλλους λόγους (μέχρι και αποθήκη είχε γίνει), πήρε νέα ζωή ως Μουσείο. Ανακαινίστηκε από τον αρχιτέκτονα του Παλατιού των Βερσαλλιών, Edmond Guillaume ενώ η κυβέρνηση ανέθεσε σε έναν νέο καλλιτέχνη, τον Luc-Olivier Merson, να δημιουργήσει έναν πίνακα βασισμένο στο ημιτελές έργο του David. Ο δε χώρος διακοσμήθηκε με προτομές και τα ονόματα όλων όσων υπέγραψαν τον όρκο. Πάντως, και σε αυτή την εκδοχή, ο χώρος δεν έτυχε περαιτέρω φροντίδας και μάλιστα, κάποια εποχή είχε συζητηθεί ακόμη και η μετατροπή του σε αίθουσα πινγκ πονγκ για τα στελέχη της Γερουσίας που εργάζονταν στο πρώην ανακτορικό συγκρότημα. Μια προοπτική που είχε πάντως μια συνέπεια – έστω και σε αθλητικό επίπεδο

Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές δεκαετίες για να φτάσουμε στο 2021 οπότε και συγκροτήθηκε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αποκατάστασης για να αποκτήσει ο χώρος την παλιά του αίγλη, όταν λειτουργούσε όντως ως Μουσείο της Επανάστασης. Ύστερα από πάνω από οκτώ μήνες εργασίας, οι αναστηλωτές μπόρεσαν να αποκαταστήσουν το δάπεδο, να φρεσκάρουν το κόκκινο χρώμα των τοίχων, να ξαναστήσουν τα πορτρέτα, τα γλυπτά, τα ονόματα και φυσικά τον πίνακα του Merson.

Πριν λίγες ημέρες η αίθουσα άνοιξε ξανά, στο πλαίσιο μιας γενικότερης ανακαίνισης των Βερσαλλιών όπου το ζητούμενο είναι να φαίνεται το εσωτερικό του ανακτόρου όπως σχεδόν ήταν όταν βρισκόταν στο απόγειο της μεγαλοπρέπειας του, να επανέλθει ουσιαστικά η λάμψη του 18^ου αιώνα αλλά και να δοθεί στο κοινό ένα ίσως ξεχασμένο κομμάτι της ιστορίας.

Εικόνα: Λεπτομέρεια από το προσχέδιο του «Όρκου του Σφαιριστηρίου» του David (Chateau de Versallies)

ΠΗΓΗ: theartnewspaper.gr