Σε δύο έργα του Σάμιουελ Μπέκετ, το «Νανούρισμα» (1980) και το «Τότες που» (1974) είναι βασισμένο το νέο πρότζεκτ των Μαρίνα Μακρή και Έλενα Καλλινίκου.
Η πρώτη μίλησε στο ραδιόφωνο «Πολίτης 107,6» και στο πολιτιστικό ένθετο «Τι Παίζει», για το έργο που ανεβαίνει για τρεις μόνο παραστάσεις στο Παλιό Ξυδάδικο, στη Λεμεσό.
Γιατί επιλέξατε αυτά τα δύο έργα;
Πέρα από το γεγονός ότι μας αρέσει πολύ ο Μπέκετ και το έργο του, η επιλογή έγινε και για πρακτικούς λόγους καθώς έχουν κάτι κοινό αυτά τα έργα. Συγκεκριμένα, η φωνή του ηθοποιού δεν ακούγεται ζωντανά αλλά μέσα από ένα μικρόφωνο. Αυτό εξυπηρέτησε τον σκοπό μας γιατί θέλαμε εκείνος που θα διαβάζει το κείμενο να είναι εκτός σκηνής και ο περφόρμερ, αυτός που θα δημιουργεί την εικόνα, να είναι επί σκηνής.
Αυτό που θέλει να πει ο Μπέκετ είναι ότι στο τέλος της ημέρας, σημασία έχει το ταξίδι.
Παρουσιάζουν διαφορές μεταξύ τους;
Ως προς τη μορφή τους, ναι. Το ένα είναι νανούρισμα και είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος, είναι δηλαδή ένα νανούρισμα αλλά προς ένα αιώνιο ύπνο, τον θάνατο. Το «Τότες που», είναι ένα πολύ έντονο έργο σε σχέση και σε αντίθεση με το νανούρισμα, το οποίο έχει να κάνει με τη μνήμη, τον χώρο και τον χρόνο. Το κείμενο αυτό αποτελείται από ασύνδετες πληροφορίες που περικυκλώνουν το κεφάλι του ίδιου του ανθρώπου που ακούει τη φωνή και προσπαθεί να θυμηθεί τι έγινε εκείνον τον καιρό, τι έγινε τότες που…
Ο συγγραφέας προβάλλει τη μοναξιά αφήνοντας μία αισιόδοξη γεύση στο τέλος. Πώς το πετυχαίνει αυτό;
Αυτό γίνεται μέσα από την έξυπνη χρήση του χιούμορ από τον συγγραφέα. Ενώ κτίζει ένα τόσο πυκνό λόγο μέσα από τον οποίο περιγράφει τη βαθιά ματαιοδοξία και την απαισιοδοξία της ανθρώπινης ύπαρξης, με μία πρόταση μπορεί να τα μηδενίσει όλα. Γιατί αυτό που θέλει να πει είναι ότι στο τέλος της ημέρας, σημασία έχει το ταξίδι.
[caption id="attachment_86970" align="aligncenter" width="1280"]
Είναι δύσκολο να κρατήσεις το ενδιαφέρον του θεατή παρουσιάζοντας ένα σκηνοθετημένο αναλόγιο;
Ναι είναι πολύ δύσκολο κι εμείς το κάνουμε ακόμα πιο δύσκολο γιατί η δράση στη σκηνή είναι ελάχιστη. Ωστόσο προσπαθούμε πάντα να βλέπουμε το τι αρέσει σε μας, και αν μας αρέσει και το υποστηρίζουμε μπορεί να το παρακολουθήσει και το κοινό.
Γιατί να έρθει κάποιος να δει την παράσταση;
Ο βασικός λόγος είναι ο ίδιος ο συγγραφέας και το έργο του. Ο Μπέκετ δεν ανεβαίνει συχνά στο θέατρο, γιατί θεωρείται δύσκολος και δυσνόητος στον λόγο του, κάτι που ισχύει σε ένα βαθμό. Ωστόσο αξίζει το κοινό να γνωρίσει το έργο του, γιατί σημασία δεν έχει το τι θα καταλάβει ή αν θα καταλάβει κάτι, αλλά το τι θα νιώσει.
Το ηχητικό τοπίο υπογράφει η Μαριάνα Μιχαήλ και την καλλιτεχνική επιμέλεια ο Αλέξης Θεμιστοκλέους.
Το αναλόγιο πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.
+ Στις 27, 28 και 29 Σεπτεμβρίου στις 20:30 στο Παλιό Ξυδάδικο του Κέντρου Παραστατικών Τεχνών ΜΙΤΟΣ (Γενεθλίου Μιτέλλα 34) στη Λεμεσό. Για κρατήσεις και πληροφορίες τηλ. 99942966 – 96307947. Εισιτήρια προς 8 ευρώ.
