Κεφάλια μέσα, σώματα έξω, πρόσωπα από μέσα, σε μια στίβη λαχανικών στη λαϊκή αγορά, σε μια ανθισμένη βουκεμβίλια κάπου στη Λευκωσία κυκλοφόρισαν σε δύο μικρά βίντεο στα ΜΚΔ, την εβδομάδα που πέρασε. Το φεστιβάλ παραστατικών τεχνών Buffer Fringe έρχεται τον επόμενο μήνα, αλλά ξεκίνησε ήδη την καμπάνια προώθησής του με μια σειρά μικρά βίντεο teaser που δημιούργησε ο νεαρός καλλιτέχνης Οζάν Τεζβαράν, όπου διαπραγματεύεται τη φετινή θεματική του φεστιβάλ με τίτλο Pockets.

Ο Οζάν βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο Λιντζ της Αυστρίας για μεταπτυχιακό στο Postdigital Lutherie, όπου μαθαίνει πώς να φτιάχνει μετα-ψηφιακά όργανα και διεπαφές ήχου. Σπούδασε Οπτική Επικοινωνία αρχικά και μετά αποφάσισε να ασχοληθεί με το πάθος του, τον συνδυασμό του σχεδιασμού με τον ήχο.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με το φεστιβάλ Buffer;

Με προσέγγισε η ομάδα του φεστιβάλ. Είχα δουλέψει με φωτογραφία και γραφιστική για τη σχολή χορού Pera. Είχα αναπτύξει ένα φωτογραφικό πρότζεκτ για το τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς τους πριν από δύο χρόνια και υποθέτω ότι με ανακάλυψαν από εκεί. Παρακολουθώ το φεστιβάλ Buffer Fringe, αλλά είναι η πρώτη φορά που συναντιέμαι με την ομάδα και έχω την ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί τους.

Μίλησέ μας λίγο για την ιδέα πίσω από την καμπάνια.

Υπήρξε πολύς καταιγισμός και ανταλλαγή ιδεών με την ομάδα. Γενικά, σαν καλλιτέχνης, κάπως πάντα αισθάνομαι ότι είμαι μέσα σε μια «τσέπη», την κατά κάποιο τρόπο δική μου καλλιτεχνική φούσκα, και όταν έμαθα τη φετινή θεματική, σκέφτηκα ναι, αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον. Μπορώ να εξερευνήσω περισσότερο το τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι κάποιου, που μπορεί ταυτόχρονα να βρίσκεται σε ένα περίεργο περιβάλλον, αλλά μπορεί ακόμα να σκέφτεται να κάνει κάτι άλλο ή να βρίσκεται κάπου αλλού, επομένως έχει να κάνει με την ανακάλυψη των ψευδαισθησιακών χώρων, τι είναι ορατό, τι είναι μη ορατό και το πώς φαίνονται τα πράγματα από έξω, που μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά από μέσα. Ήθελα να δείξω και το μέσα και το έξω. Ήθελα να χρησιμοποιήσω δημόσιους χώρους, κοινωνικούς χώρους, καθώς μια από τις ερωτήσεις που έθεσε το φεστιβάλ είχε να κάνει με το πώς συνδυάζονται ο καλλιτέχνης και η κοινότητα, οπότε ήθελα να δημιουργήσω κάτι ασυνήθιστο σε έναν κοινωνικό χώρο. Επίσης, δεν προέρχομαι από ένα ιδιαίτερα καλλιτεχνικό οικογενειακό υπόβαθρο, οπότε σε προσωπικό επίπεδο, υπήρχε πάντα ένα είδος ήπιας διαμάχης μεταξύ εμένα και της οικογένειάς μου. Προσπαθούν να καταλάβουν τι κάνω, αλλά από μια κάπως αποστασιοποιημένη εξωτερική οπτική γωνία. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ υποστηρικτικοί και τους αγαπώ, αλλά υπάρχει μια απόσταση. Έτσι, αυτές οι κινήσεις/στάσεις ανθρώπων σε έναν δημόσιο χώρο απεικονίζουν τη σχέση μου μαζί τους.

Δουλεύεις σε διαφορετικούς κλάδους, φωτογραφία, σχεδιασμό, δημοσιογραφία, γραφιστική, βίντεο. Νιώθεις ότι πρέπει να ορίσεις τον εαυτό σου ως μόνο ένα από αυτά;

Παλιότερα ένιωθα μια εσωτερική πάλη σε σχέση με αυτό, αλλά πλέον δεν το αισθάνομαι σαν πάλη αλλά σαν ευκαιρία, γιατί τελικά οι δημιουργοί στις μέρες μας απλώς θέλουν να μεταδώσουν ένα μήνυμα, να το ερμηνεύσουν με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο, οπτικό, ηχητικό ή τρισδιάστατο. Γι᾽ αυτό, αγαπώ πολύ την Bjorg. Παράγει συνδυάζοντας τόσα πολλά είδη τέχνης, αλλά τελικά αναγνωρίζεις τη δουλειά της γιατί υπάρχει ένα δικό της μήνυμα που επικοινωνεί με έναν πολύ μοναδικό, ιδιαίτερο τρόπο. Οι κλάδοι στους οποίους εργάζομαι αλληλοτροφοδοτούνται με κάποιο τρόπο. Μερικές φορές, μπορεί να χρειαστώ περισσότερες τεχνικές πληροφορίες, αλλά μπορώ να τις ψάξω και να τις μάθω από το διαδίκτυο, αν χρειαστεί. Απλώς προσπαθώ να μάθω και να εξερευνήσω τρόπους να επικοινωνήσω ένα μήνυμα.

Πώς θα περιέγραφες τη δουλειά σου; Η φωτογραφική σου δουλειά, για παράδειγμα, είναι πολύ αιθέρια και νοσταλγική.

Αυτό που κάνω είναι πραγματικότητα με ένα τουίστ. Λίγο θολό αλλά ακόμα γειωμένο. Αν έχω διάθεση για χιούμορ, προσθέτω και μερικές ανόητες ψευδαισθήσεις. Στο τέλος, απλώς δημιουργώ σκηνές που θέλω να δω και που δεν μπορώ να βρω στην καθημερινότητα. Υποθέτω, προς το παρόν, πως αυτό που βγαίνει φαίνεται λίγο αιθέριο. Παρόλο που το στιλ που με κυνηγά διαφέρει με τον χρόνο, μου αρέσει να εστιάζω και να καταγράφω ανθρώπους. Για σχεδόν δέκα χρόνια, αυτό είναι το μόνο πράγμα που δεν άλλαξε ποτέ.

Χρησιμοποιώ κυρίως ψηφιακή φωτογραφική μηχανή για τις φωτογραφικές μου εργασίες. Έχω μια Fuji XT3 που βοηθά επίσης στο να πετύχω την αισθητική της αναλογικής φωτογραφίας. Λατρεύω την υφή που προσφέρει η Fuji! Είμαι επίσης μεγάλος θαυμαστής του φακού τους 35mm f 1.4. Μετά τις φωτογραφίσεις που είναι ως επί το πλείστον DIY και πειραματικές, έρχεται το κομμάτι μετά την παραγωγή και εκεί έχω τη δύναμη να διαστρεβλώσω την πραγματικότητα με τον τρόπο που θέλω.

Ένας καθηγητής μου έλεγε ότι η αναλογική φωτογραφία είναι η μόνη φορά που πραγματικά «φωτογραφίζουμε» και δεν παράγουμε κώδικες που μιμούνται την πραγματικότητα. Το φυσικό φως δημιουργεί κυριολεκτικά την εικόνα, καίγοντας το φιλμ. Οπότε, χρησιμοποιώ φιλμ όταν είμαι με την οικογένειά μου, γιατί θέλω πραγματικά να απαθανατίσω αυτές τις στιγμές.

Πιστεύεις ότι η γενιά σου ανά τον κόσμο παράγει έργα με παρόμοια αισθητική, αφού μεγαλώσατε με το διαδίκτυο και πολλά κοινά ερεθίσματα και εικόνες;

Πιστεύω ότι με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το διαδίκτυο είναι πολύ πιο εύκολο να παρακολουθείς τάσεις, κινήματα και όπως γνωρίζουμε έχουν τον δικό τους τρόπο να κορυφώνονται και έπειτα να ξεθωριάζουν. Έτσι, αν με ρωτάτε αν τα κινήματα έχουν περισσότερο κοινό και οπαδούς από πριν, θα έλεγα ναι. Είναι κάτι νέο; Παλαιότερα, υπήρχε μια ομάδα σουρρεαλιστών, ρομαντικών καλλιτεχνών και κυβιστών… Αυτοί οι όροι δεν ήταν τα κινήματα της εποχής τους; Οπότε, δεν νομίζω ότι είναι κάτι καινούργιο. Ακόμα κι αν επιχειρηματολογήσουμε ότι το διαδίκτυο έχει επίδραση σε δημιουργούς και καλλιτέχνες, περιτριγυρίζομαι από καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο εδώ στο Λιντς και βιώνω ότι οι πολιτισμοί και τα άτομα έχουν τις δικές τους προσεγγίσεις στον τρόπο δημιουργίας. Εδώ και αρκετούς μήνες, είμαι πιο εκτεθειμένος σε αυτό, περισσότερο από ποτέ, οπότε προσπαθώ ακόμα να το επεξεργαστώ. Πιστεύω ότι μαθαίνω και άλλες, διαφορετικές προοπτικές δημιουργίας, γιατί νιώθω ότι δίδαξα στον εαυτό μου μερικούς αυστηρούς τρόπους δημιουργίας και δημιουργικότητας. Αλλά, δεν υπάρχει όριο στη δημιουργία. Μερικοί άνθρωποι το κάνουν για χάρη του πειραματισμού, κάποιοι για να δημιουργήσουν ευαισθητοποίηση σε κάποια θέματα και κάποιοι το κάνουν απλώς για να πουν ιστορίες… Υπάρχουν τόσοι πολλοί διαφορετικοί τρόποι…και αυτή τη στιγμή, προσπαθώ να ξεμάθω μερικούς από τους τρόπους μου και να προκαλέσω πράγματα με τους συναδέλφους μου φοιτητές και άλλους καλλιτέχνες..και καταλαβαίνω ότι έτσι λειτουργεί μια διεθνής κοινότητα δημιουργών.

Ποια είναι τα σχέδιά σου μετά το μεταπτυχιακό;

Δουλεύω με τον ήχο και τον συνδυάζω με οπτικά γραφικά. Υπήρχε μια συνοικία στην Κωνσταντινούπολη που ήταν εξαιρετικά χαοτική λόγω των ουρανοξυστών, όπου βρεθείς εκεί υπάρχει τόσο πολύ φως και θόρυβος και οι αισθήσεις υπερφορτώνονται. Μιλούσαμε για αυτό το χάος με έναν φίλο μουσικό, και αποφασίσαμε να φωτογραφίσουμε στιγμιότυπα από τους ουρανοξύστες, το έντονο φως, τους ανθρώπους που βλέπεις μέσα από τα παράθυρα να δουλεύουν μέχρι αργά. Έπειτα, μετατρέψαμε τις εικόνες σε μουσική, έτσι μπορείς να ακούσεις τον ήχο του χάους που προέρχεται από το φως. Σε ένα άλλο πρότζεκτ, προσπαθήσαμε ξανά να απεικονίσουμε μεταφορικά την ατμοσφαιρική ρύπανση, οπότε πήραμε τα επιστημονικά δεδομένα που αφορούσαν τη ρύπανση σε αστικές και αγροτικές περιοχές και τα μετατρέψαμε σε ήχο, μπορείτε να ακούσετε τις διαφορές μεταξύ της πόλης και της εξοχής, πόσο πιο «βρόμικος» είναι ο ήχος σε μια πόλη. Τα πρότζεκτ αυτά είχαν παρουσιαστεί στο φεστιβάλ Σόναρ στην Κωνσταντινούπολη το 2019. Θέλω να δημιουργήσω περισσότερα ψηφιακά όργανα και να τα συνδυάσω με το εικαστικό μου υπόβαθρο. Θα ήθελα, λοιπόν, να πάρω αυτήν τη μέθοδο εργασίας και να την εφαρμόσω με έναν τρόπο που το αποτέλεσμα να είναι πιο προσιτό.

Πού βλέπεις τον εαυτό σου σε 20 χρόνια;

Είναι ένα όνειρο, αλλά θα ήθελα πολύ να έχω ένα φυσικό χώρο ή μια ψηφιακή πλατφόρμα που να επικοινωνεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ανθρώπινες ιστορίες. Είτε με μουσική είτε εικόνες. Θέλω απλώς να λέω ιστορίες. Υπάρχουν κάποια μηνύματα που πρέπει να μεταδοθούν, όπως για παράδειγμα θέματα που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον, την κλιματική αλλαγή, την ατμοσφαιρική ρύπανση ή τη φωτορύπανση και, φυσικά, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που εργάζονται για αυτούς τους σκοπούς και θα ήθελα με κάποιο τρόπο σε είκοσι χρόνια να μπορώ να ενισχύσω την προσπάθειά τους, επικοινωνώντας τις ιστορίες τους με έναν διεπιστημονικό τρόπο και να εμπνεύσω τον κόσμο.

Τι έμαθες από το φεστιβάλ;

Είμαι τόσο ευγνώμων για την ομάδα του Buffer Fringe. Συμμετείχα σε διάφορα καλλιτεχνικά φεστιβάλ στο παρελθόν αλλά ήταν η πρώτη φορά που μια ομάδα ανθρώπων ήταν τόσο ανοιχτή. Υπήρχε μια εξαιρετική επικοινωνία και συνεργασία χωρίς ιεραρχία. Τα παιδιά κάνουν τη δουλειά τους με τον πιο ειλικρινή και ειρηνικό τρόπο και ναι, είμαι πραγματικά περήφανος που είμαι μέρος αυτής της δράσης. Και ναι, η τέχνη φέρνει τον κόσμο μαζί, γνώρισα ανθρώπους από δέκα διαφορετικές χώρες στο διάστημα της συνεργασίας μας.

Τι έχεις στην τσέπη σου;

Bounce από τον DJ Cam, ένα τελειωμένο κουτί με σοκολατένια ψωμάκια και ένα ζευγάρι εφεδρικές κάλτσες (βρέχει εδώ).

Τι θα έκανες σε περίπτωση που ανακάλυπτες μια τρύπα στην τσέπη σου;

Θα έβαζα το δάχτυλό μου για να αγγίξω το πόδι μου.

Γιατί αξίζει να ζούμε;

Κοινότητα, οικογένεια και μουσική. Ή σοκολατένια ψωμάκια.

* ozantezvaran.myportfolio.com | Το φεστιβάλ Buffer Fringe θα πραγματοποιηθεί στις 7, 8, 9 Οκτωβρίου. Πληροφορίες bufferfringe.org