Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Πέντε χρόνια πριν, διαδηλωτές και ακτιβιστές του κινήματος Occupy Buffer Zone μπήκαν στη νεκρή ζώνη, στο σημείο μεταξύ των οδοφραγμάτων της οδού Λήδρας, δίνοντας στη συμβολή των οδών Λήδρας και Κύκκου για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες ζωή και καθημερινότητα, πέρα από αυτήν των περαστικών. Τις προάλλες, την τελευταία ημέρα των διαπραγματεύσεων στο Μοντ Πελεράν, δεκάδες άνθρωποι εμφανίστηκαν στο ίδιο σημείο για ένα πάρτι ζητώντας «One Cyprus, όι πελλάρες», όπως έλεγε και το σύνθημα.

Εκ των πραγμάτων, η εκδήλωση ήταν περιορισμένου μεγέθους - όμως έγινε σε ένα πολυσύχναστο σημείο της πρωτεύουσας ημέρα Παρασκευή και οι εικόνες διαχύθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσω του #UnitedByHope, εκπλήσσοντας ευχάριστα πολύ κόσμο διαδικτυακά.

Το hashtag #UnitedByHope και όλες οι διαδικτυακές πρωτοβουλίες, όπως selfies την ώρα της δύσης του ήλιου κατά την πρώτη ημέρα που η Λευκωσία μοιράστηκε και από πλευράς ώρας, δημιουργούν μια κινητικότητα και είναι μια καλή βάση. Οφείλουμε όμως να διερωτηθούμε σε ποιο βαθμό αυτή αφορά τη μεγάλη πλειονότητα του κόσμου, πέρα από όσους εμπλεκόμαστε σε δικοινοτικά κινήματα είτε στη Λευκωσία είτε στην υπόλοιπη Κύπρο. Τα σχόλια στο live feed από το πάρτι στη Λήδρας ήταν σε σημαντικό βαθμό από κόσμο μεγαλύτερης ηλικίας που φαίνεται να αναμένει τη λύση και να είναι ανοιχτός να συζητήσει μια καλή λύση.

Το υπόλοιπο κυπριακό ίντερνετ, οι ηλικίες που ζουν την καθημερινότητά τους μακριά από το Κυπριακό, δεν είναι όμως #UnitedByHope. Δεν θα ανεβάσουν φωτογραφίες με το καταταλαιπωρημένο πουλάκι της ειρήνης, αλλά θα ανεβάσουν selfies, θα ανεβάσουν κάποια είδηση που θα κυκλοφορήσει στο newsfeed τους. Και δεν θα ασχοληθούν με το Κυπριακό αν δεν θεωρήσουν πως απαντά στους προβληματισμούς που καλώς ή κακώς έχουν, ή αν δεν θεωρήσουν πως επιτέλους κάτι κινείται. Αν δεν νιώσουν δηλαδή την ελπίδα όσοι δεν τη νιώθουν σήμερα.

Δεν έχουμε θέσει και δεν έχουμε απαντήσει το ερώτημα τι ενώνει τον κόσμο που δεν ενημερώνεται για το Κυπριακό, λόγω χρόνου ή ενδιαφέροντος, και στη μια και την άλλη πλευρά. Τι είναι αυτό που τον αφορά; Αύριο οι άνθρωποι αυτοί θα κληθούν να αποφασίσουν αν εγκρίνουν ή όχι ένα σχέδιο λύσης, αλλά θα βρουν μπροστά τους μόνο αντικρουόμενες ειδήσεις και τοποθετήσεις, καμπάνιες φόβου και υπεραπλουστεύσεις. Το #UnitedByHope δεν θα είναι αρκετό.

Και όσοι θεωρούμε πως αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει σήμερα στο Κυπριακό πρέπει να εγκαταλείψουμε την έπαρσή μας, γιατί η ουσία δεν είναι να νιώθουμε διανοητικά ανώτεροι και πιο έτοιμοι για λύση από την Κούλλα από το Παλαιχώρι και τον Μεχμέτ από τη Λύση. Αλλά να συμφωνήσουμε τι θέλουμε για το μέλλον μας, και να το πετύχουμε.