Πολύκροτες υποθέσεις που άφησαν ιστορία. Αυτό ήταν το σκεπτικό του Ryan Murphy, όταν έφτιαχνε τον πρώτο κύκλο του "American crime story", στον οποίο ασχολήθηκε με τη δίκη του O.J. Simpson, η οποία δίχασε την Αμερική καθώς διεξήχθη εν μέσω πολιτικών και φυλετικών αντιπαραθέσεων. Στον πρώτο κύκλο είχε ενδιαφέρον να δούμε ακόμη και εικόνες με τον πραγματικό O.J. και έτσι ο δημιουργός έμπλεκε με ομοιόμορφο τρόπο τα αληθινά πλάνα από το 1994 με τα πλάνα του 2016 (χαρακτηριστικότερη η καταδίωξη του αθλητή που οδηγούσε το περίφημο Ford Bronco). Ο πρώτος κύκλος κατάφερε να καθηλώσει, όχι για την αισθητική (ούτε καν για την καρτουνίστικη εμφάνιση του Travolta), αλλά κυρίως για την ανατριχιαστική κατάληξη της δίκης, η οποία στηρίχθηκε στο χρώμα του δέρματος ενός ανθρώπου και όχι στα πραγματικά γεγονότα.

Κάθε καλωδιακό κανάλι που σέβεται τον εαυτό του ρίχνει μέσα μπόλικο σεξ, ωστόσο στην περίπτωση της σειράς για τον Verscace φαίνεται να έχει περισσότερη ουσία το ψυχοπαθολογικό προφίλ του δολοφόνου

Στη δεύτερη σεζόν, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς η δολοφονία του Gianni Versace δεν έχει δίκη, καταδίωξη, ούτε πολιτικά παιχνίδια. Έχει γκλαμουριά, έχει ιστορίες για... αγρίους και μπόλικο σεξ, έχει όμως και μια ομοφοβική κοινωνία που ήταν ακόμη σε πανικό λόγω AIDS. Τα πάντα είναι βουτηγμένα (αλλά ποτέ πνιγμένα) στην υπερβολή, το σοκ, το οριακά γκροτέσκο, τα πάντα ουρλιάζουν, τα πάντα γίνονται ώστε να κερδίσουν την προσοχή σου με τη ναρκωτική έλξη που χρειάζεται η χλιδή που φέρει ένας τεράστιος οίκος μόδας.

Το κοινό είχε παρακολουθήσει με μανία τα δελτία ειδήσεων από το ηλιόλουστο Miami (εκεί όπου ήταν η έπαυλη του σχεδιαστή μόδας στην είσοδο της οποίας δολοφονήθηκε), αφού τα κίνητρα του δολοφόνου παραμένουν ακόμη και σήμερα άγνωστα. Και έτσι η μυστηριώδης υπόθεση δίνει την ευχέρεια στους δημιουργούς να κινηθούν αυθαίρετα ως προς τη διαχείριση της δραματοποίησής της. Και αυτό κάνουν.
Με αφορμή τη δολοφονία του Versace φαίνεται ξεκάθαρα η πρόθεση του Murphy να σκιαγραφήσει τη ζωή του δολοφόνου του Andrew Cunanan, ο οποίος βρέθηκε νεκρός σ' ένα κότερο όχι πολύ πιο μακριά από το σημείο του εγκλήματος μια εβδομάδα αργότερα. Μια ζωή που τα είχε όλα. Μυστήριο, πολλές δολοφονίες (πέντε στο σύνολο) και μπόλικο ψέμα. Ένας κατακερματισμένος ψυχολογικά ομοφυλόφιλος που δεν είχε την αποδοχή που θα ήθελε, που έψαχνε τη χλιδή και που τελικά στήριξε τη ζωή του στο ψέμα για να γίνει εμμονικός με όσους είχαν περισσότερα απ' αυτά που δεν είχε. Για να φτάσει στο τέλος στη δολοφονία. Και είναι εμφανές πως ο Murphy χρησιμοποιεί την ιστορία αυτή για να αναδείξει, αφενός, τις διαφορετικές κοινωνικές τάξεις και, αφετέρου, το τι σημαίνει να είναι κάποιος ομοφυλόφιλος στην Αμερική, την εποχή της κρίσης του AIDS.

Σε δεύτερο επίπεδο, θα δείτε όλα εκείνα τα μάλλον πιο juicy στοιχεία που κάνουν την απαραίτητη σύνδεση με το σήμερα. Όπως, για παράδειγμα, το πώς κτίστηκε η αυτοκρατορία, πώς κινήθηκε ο Versace στον χώρο με τις καινοτόμες του ιδέες και πώς η Donatella πέρασε από την αμφισβήτηση (ο Gianni δεν πίστεψε ποτέ πως θα είναι η συνεχιστής της αυτοκρατορίας του) στην απόλυτη καταξίωση, αφού κατάφερε να αναστήσει και να ενδυναμώσει τον οίκο.