* Με αφορμή τη βράβευση της ταινίας του Σταύρου Παμπαλλή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης για την ταινία του "Πολιορκία στην οδό Λιπέρτη", συζητούσαμε στο γραφείο το εξής: πάντα οι Κύπριοι σε βραβεύσεις ελληνικών θεσμών είναι μαζί με τους Έλληνες, στο "εθνικό" παρά στο "διεθνές" τμήμα. Και όπου δεν υπάρχει διαχωρισμός εθνικού - διεθνούς πάλι μέσα είναι. Οι Κύπριοι.

* Μερικά παραδείγματα: καλή ώρα στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης οι Κύπριοι σκηνοθέτες, ηθοποιοί και άλλοι συντελεστές κινηματογραφικών ταινιών που εμπίπτουν σε κατηγορίες βράβευσης λογαριάζονται για τα βραβεία "ελληνικής ταινίας". Κι ας είναι κυπριακή. Και το λένε πως είναι κυπριακή. Και τώρα που σάρωσε ο Παμπαλλής τα βραβεία "ελληνικής ταινίας", πέρα από τις θετικές κριτικές που κυκλοφόρησαν, δεν είδα κανέναν να γκρινιάζει ότι "ήρθε ο Κύπριος και μας πήρε τα βραβεία", "ουστ" και τα συναφή...

* Τον περασμένο Σεπτέμβρη πέντε Κύπριοι λογοτέχνες διεκδικούσαν τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας... της Ελλάδας. Και δεν άκουσα κανέναν να γκρινιάζει "Έξω οι Κύπριοι"!

* Κι όμως, στα κινηματογραφικά βραβεία του φεστιβάλ που πραγματοποιείται στην Κύπρο ετήσια με την ονομασία "Μέρες Κινηματογράφου Κύπρος", στον εθνικό διαγωνιστικό συμβαίνουν διάφορα: αν μια ταινία είναι γυρισμένη στην Κύπρο από Έλληνα διεκδικεί το βραβείο καλύτερης κυπριακής ταινίας αλλά όχι Κύπριου σκηνοθέτη. Αν ένας Κύπριος παρουσιάσει ταινία γυρισμένη στην Ελλάδα διεκδικεί το βραβείο Κύπριου σκηνοθέτη αλλά η ταινία του δεν είναι κυπριακή.

* Και στα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας μην τύχει και δεν είσαι Κύπριος/Κύπρια από καταβολής κόσμου. Δεν θα το πάρεις. Κι ας γεννήθηκες εδώ αλλά δεν μιλάς τη γλώσσα. Έτσι αποκλείονται όλοι οι Τουρκοκύπριοι αλλά και όσοι συγγραφείς επιλέγουν να γράψουν σε μια άλλη γλώσσα, πλην της δημοτικής ελληνικής ή της κυπριακής διαλέκτου. Αν, δηλαδή, κάποιος/α είναι γεννημένος/η στην Κύπρο αλλά δίγλωσσος/η και του/της βγαίνει η συγγραφή στη γλώσσα που δεν είναι η ελληνική, απλώς να μην του/της βγει.

* Και επειδή αυτή η διαλεκτική Κυπρίων - Ελλήνων μπορεί να αποδειχθεί προβληματική, θα ρίξω στη σούπα και το παράδειγμα των Βραβείων Ίρις που απονέμει ετήσια η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου: Τρεις κυπριακές ταινίες διεκδικούσαν φέτος τα βραβεία, χωρίς καμία διάκριση: ούτε γυρισμένες στην Ελλάδα ήταν οι ταινίες (πλην μίας), ούτε ελληνικό θέμα είχαν, ούτε Έλληνα σκηνοθέτη. Κι όμως, διεκδίκησαν το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, το Βραβείο Καλύτερου Σκηνοθέτη, τα Βραβεία Ερμηνείας. Μάλιστα, ο Φάτι Αλ, που πρωταγωνιστεί στην ταινία Smuggling Hendrix, ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Β' Ανδρικού Ρόλου. Ο Φάτι Αλ είναι Τούρκος.

* Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά για μια σειρά από λόγους: αφενός, πάντα συμβαίνει να δημιουργείται ένας ντόρος με την κάθοδο Ελλήνων καλλιτεχνών για να δουλέψουν στην Κύπρο. Αφετέρου, οι επιτυχίες Κυπρίων στο εξωτερικό μας ευχαριστούν ιδιαίτερα αλλά όχι απλώς δεν δεχόμαστε, δεν επιτρέπουμε διά νόμων και κανόνων την επιτυχία ξένων στη χώρα μας

* Αν ξεκινήσουμε να είμαστε λίγο πιο ανεκτικοί, ίσως κάποτε δεχθούμε και μαύρους επί σκηνής, αντί να βάφουμε τους λευκούς.