Στο μέσο μιας κρίσης, που μας αφήνει όλους μετέωρους, εγκαινιάζουμε μια σειρά από άρθρα γνώμης για τα οποία προσκαλέσαμε ανθρώπους από τον πολιτιστικό χώρο να ανταποκριθούν σε όσα συμβαίνουν γύρω μας και πέρα από μας.

H πανδημία του κορωνοϊού αποτελεί μια ρωγμή στην κανονική ροή της ζωής μας. Πώς στοχαζόμαστετην επόμενη μέρα; Tι σκέψεις μας προκαλεί; Tίθε[ν]ται θέμα[τα] αναθεώρησης; Tη σειρά εγκαινιάζει ο Γιώργος Tσαγγάρης με ένα άρθρο μετίτλο “Tο δικαίωμα στην ομορφιά”.

“H καπιταλιστική ηθική, αξιολύπητη παρωδία της χριστιανικής ηθικής, ρίχνει στο ανάθεμα τη σάρκα του εργαζoμένου. Iδανικό της κάνει τον περιορισμό των αναγκών του παραγωγού στο ελάχιστο, το πνίξιμο των απολαύσεων και των παθών του, την καταδίκη του στον ρόλο της μηχανής που δουλεύει ακατάπαυστα, χωρίς απολαβή ούτε έλεος[...]. Στην καπιταλιστική κοινωνία, η εργασία είναι το αίτιο κάθε λογής διανοητικού εκφυλισμού και οργανικής παραμόρφωσης”

- “Tο δικαίωμα στην τεμπελιά”, Πωλ Λαφάργκ, 1880

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι αντοχές της ανθρωπότητας δοκιμάζονται. Παρόλα αυτά η καπιταλιστική ηθική παραμένει δυστυχώς η κυρίαρχη δύναμη. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και η αδιαφορία για την μόλυνση του Πλανήτη παραμένει μόνιμη απειλή. H κρίση που μας βρίσκει σήμερα, αποτέλεσμα της διεφθαρμένης πολιτικής και της αλόγιστης εμπορικής και οικονομικής κατανάλωσης, μας ήθελε να ζούμε σε ταχύτητες που καμιά ανθρώπινη φύση δεν μπορούσε να συλλάβει. Πληγώσαμε τον πλανήτη, παραμορφωθήκαμε και το χειρότερο, οδηγηθήκαμε σε μια χαώδη πολυδιάσπαση ιδεών χωρίς πυξίδα. Αντί το προσωπικό να είναι πολιτικό, το εμείς έγινε εγώ.

Δεν ξέρω πώς θα βγούμε απ’ όλο αυτό και πόσο θα διαρκέσει αυτή η πανδημία, αλλά παραμένω αισιόδοξος πως κυοφορούμε μια νέα εποχή, καλύτερη από αυτή που ζούσαμε μέχρι σήμερα, όπου οι άνθρωποι θα βρούμε το μέτρο και θα προσφέρουμε στην κοινωνία με ανιδιοτέλεια όσα περισσότερα μπορούμε ανάλογα με τις δυνάμεις μας και θα λαμβάνουμε μόνο όσα πραγματικά έχουμε ανάγκη. Όλοι παρακολουθούμε αυτές τις μέρες τις ηρωικές προσπάθειες όλων αυτών των ανθρώπων που είναι στην πρώτη γραμμή της πανδημίας με κίνδυνο τη δική τους ζωή όπως επίσης και τους ανθρώπους στην επιστημονική κοινότητα με πόση έγνοια και ευθύνη απευθύνονται προς εμάς. Αυτός ο αλτρουισμός και η ευγένεια χιλιάδων επιστημόνων και συνανθρώπων μας που παρατηρούμε αυτή τη στιγμή σε ολόκληρο τον πλανήτη, είναι μια θετική ένδειξη ανθρωπιάς που μας αποδεικνύει πως μπορούμε να σχηματίσουμε κοινωνίες που θα σέβονται και θα νοιάζονται για όλους τους πολίτες τους αλλά και για την υγεία του πλανήτη μας.

Στον Πολιτισμό δεν ήταν ποτέ εύκολα τα πράγματα. Καταδιώξεις, εξορίες, βασανιστήρια στο παρελθόν αλλά και αδιαφορία στο παρόν. Σταδιακά όμως εύχομαι πως μετά από όλο αυτό θα δούμε τα πράγματα να αλλάζουν και πως οι κοινωνίες θα έρθουν πιο κοντά στην τέχνη, να αποκτήσουν δηλαδή εκείνο το αισθητήριο που θα τις κάνουν να την αγαπήσουν και να την αντιληφθούν βαθιά. Να την υπερασπίζονται και να μαθαίνουν από αυτήν. Ευθύνη βέβαια για να επιτευχθεί αυτό έχουμε όλοι μας. Σκεφτείτε εάν το καλλιεργημένο, αφυπνισμένο κοινό διαμαρτύρονταν μαζικά για την απόκλιση των κυβερνήσεων από όλα εκείνα τα ιδανικά που κάποτε οι ίδιες οι κοινωνίες κατέκτησαν με τους αγώνες και το αίμα τους. Αν όλοι μαζί φωνάζαμε πωλς έχουμε δικαίωμα στην ομορφιά!

Πολλοί προοδευτικοί καλλιτέχνες με όπλο την τέχνη διαμαρτυρήθηκαν ενάντια σε παρόμοιες πολιτικές, πολλές φορές ακόμη και σε χειρότερες. Αυτή η στάση ας συνεχίσει και στις μέρες μας. Η επόμενη μέρα αυτής της κρίσης ας μας βρει μάχιμους με ουσιαστικές προτάσεις που θα προκαλέσουν εύχομαι μια δυναμική αλλαγή.

• Ο Γιώργος Τσαγγάρης είναι ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φεστιβάλ του Σινεμά Animation Yπαίθρου.

Φωτογραφία: Γκάρι Γουίνογκραντ, "Διαδήλωση για την ειρήνη" , Σέντραλ Παρκ, Νέα Υόρκη, 1970