Γράφει η Ρωξάνη
Μέσα σε μια θάλασσα από τυποποιημένα θρίλερ, το Black Rabbit ξεχωρίζει ως μια εντυπωσιακή νέα προσθήκη στο κυπριακό Netflix, μια σκληρή αλλά ανθρώπινη εξερεύνηση του τραύματος, της οικογένειας και της ψευδαίσθησης της ασφάλειας στη σύγχρονη ζωή.
Το Black Rabbit μπορεί να φέρει τα ίχνη μιας γνώριμης ιστορίας εγκλήματος, χρέη, προδοσίες και ηθική παρακμή, όμως τίποτα από αυτά δεν αποτελεί τον πραγματικό του πυρήνα. Δεν στηρίζεται στη βία ή στο θέαμα για να κρατήσει την πλοκή. Η ιδέα του είναι πιο απλή, πιο κοντά μας και ίσως γι' αυτό πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Δύο αδέλφια, τους οποίους υποδύονται ο Jude Law και ο Jason Bateman, προσπαθούν να ξαναχτίσουν ένα εστιατόριο και μια ζωή, ενώ τους στοιχειώνουν όσα δεν μπορούν να ξεφύγουν: οι αναμνήσεις, οι ενοχές και ο ένας τον άλλον.
Η δύναμη της σειράς βρίσκεται στη συναισθηματική ακρίβεια του σεναρίου της, όχι πια σπάνια, ίσως, καθώς τα θέματα που αγγίζει είναι τόσο οικουμενικά. Κι αυτό ακριβώς την κάνει τόσο συγκινητική. Σε έναν κόσμο χαοτικό και αποπροσανατολισμένο, υπάρχει κάτι παράξενα παρηγορητικό σε μια ιστορία που αναγνωρίζει την κοινή μας ευθραυστότητα. Δείχνει πόσο εύκολα διαλύονται οι δεσμοί, πώς ο χώρος εργασίας, η προσωποποίηση του σκοπού μας στη ζωή, μπορεί να μετατραπεί σε τόπο κακοποίησης, χειραγώγησης και θαμμένων μυστικών. Με την υπερβολή της, η σειρά μοιάζει σχεδόν υπερβολικά αληθινή. Οι τοξικές σχέσεις, οι συγκρούσεις εξουσίας, οι σιωπές θυμίζουν ιστορίες που έχουμε ακούσει ή ζήσει.
Το Netflix έχει γίνει κι αυτό σπίτι μας, ο τόπος όπου καταφεύγουμε στο τέλος της ημέρας και το Black Rabbit χρησιμοποιεί αυτή την άνεση εναντίον μας. Μας καλεί μέσα και στη συνέχεια ξετυλίγει αργά την ψευδαίσθηση της ασφάλειας, υπενθυμίζοντάς μας ότι το σκοτάδι δεν βρίσκεται κάπου αλλού. Είναι εδώ, στο σπίτι, να ρέει αθόρυβα μέσα από την οθόνη. Οι κριτικοί επαίνεσαν τη φιλοδοξία της σειράς, με τον Law και τον Bateman να παραδίδουν συγκρατημένες αλλά ωμές ερμηνείες ως αδέλφια στοιχειωμένα από το τραύμα. Το Black Rabbit ξεχωρίζει γιατί αρνείται την εύκολη λύτρωση, μια αργή καύση που σιγοβράζει με αγωνία. Και αυτή η αγωνία μοιάζει τρομακτικά οικεία.
