«Τα σταμπωτά μαντήλια και ο τελευταίος μαντηλάρης» είναι ο τίτλος της έκθεσης που εγκαινιάζεται την Τρίτη 3 Μαρτίου στο Λεβέντειο Δημοτικό Μουσείο Λευκωσίας.
Το Μουσείο φέρνει ξανά στο προσκήνιο όχι απλά ένα επάγγελμα που έχει οριστικά εγκαταλειφθεί αλλά μια τέχνη που καθόρισε τις ενδυματολογικές παραδοσιακές συνήθειες των γυναικών και αντρών της Κύπρου από τον 18ο μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα.
Η ιστορία των σταμπωτών μαντηλιών στον τόπο μας είναι μέρος της ευρύτερης ιστορίας του πολιτισμού μας, αλλά είναι άγνωστη: Ποιος είναι ο Τελευταίος Μαντηλάρης της Κύπρου και πού αφήνει η απώλεια του την τέχνη και την παραγωγή των σταμπωτών μαντηλιών;
Στη Λευκωσία, Λάρνακα και Αμμόχωστο είχαν τα εργαστήρια τους αρκετοί μαντηλάρηδες. Η δουλειά τους ήταν ολόχρονη και αρκετά προσοδοφόρα.
Το τελευταίο σε λειτουργία εργαστήριο ιδρύθηκε το 1936 από τον Ευρή Μιχαήλ ή αλλιώς Ευριπίδη Μαντηλάρη μαζί με τον Λεωνίδα και τον Κυριάκο Κακούλλη.
Ο Ευρής Μιχαήλ αποχώρησε το 1963 και μετά από το θάνατο του Κυριάκου Κακούλλη και του Λεωνίδα, το εργαστήρι το κρατήσανε οι τρεις γιοί του Κυριάκου, Ντίνος, Δημήτρης και Νίκος. Από αυτούς μόνο ο Νίκος Κακούλλης συνέχισε την παραγωγή σταμπωτών μαντηλιών.
Με την παύση λειτουργίας του εργαστηρίου του τελευταίου μαντηλάρη, Νίκου Κακούλλη, το 2004, η τέχνη των σταμπωτών που κάποτε έκανε γνωστό το όνομα της Κύπρου σε Ανατολή και Δύση, έφτασε στο τέλος της.
